Zo’n drie jaar geleden besloot Laban Carlier om het bekende café Barlaban te sluiten en op reis te trekken. Bestemming? Waar zijn camper hem brengt. Niets moet, alles mag. Hij kon op die manier al heel veel plaatsjes in Europa ontdekken. Sinds kort is hij even terug in de Rodenbachstad in de hoop om zijn bar te kunnen verhuren. “Alle voorzieningen zijn er om snel opnieuw te kunnen starten”, vertelt Laban.
Café Barlaban in de Sint-Hubrechtsstraat was lange tijd een van de hotspots in Roeselare. Laban Carlier (41) bood er meer dan 150 soorten rum aan en organiseerde er in de zeven jaar en zeven maanden dat ie achter de toog stond tal van activiteiten. Tot hij begin 2019 besloot te stoppen en alles achter te laten. Laban had het even gehad met de rat race van de maatschappij en kocht zich een camper met de bedoeling om samen met hond Bambu vooral veel te reizen. “Ik ben vertrokken zonder doel”, lacht Laban. “Ik wou andere lucht opsnuiven dan België. De zomer stond voor de deur, dus ben ik met mijn camper richting noorden getrokken, naar Scandinavië.
“Ik reed elke dag een tijdje om dan ergens in de natuur te stoppen en te genieten van de rust, om te herbronnen. De natuur is voor mij de perfecte plaats om even alles op een rijtje te zetten. Als je in de natuur bent, krijg je ook meer terug dan je geeft. Je krijgt meer voeling met de wereld en kunt alles meer kaderen. We zijn uiteindelijk maar een stipje op deze wereldbol en dat besef je tussen het vele groen meer dan ooit.”
Geen smokkelwaar
“Ik heb altijd veel gewandeld, maar het Sterrebos is niets in vergelijking met vele andere bossen. Ik legde gemiddeld meer dan 10 km af per dag. Het was heerlijk. Van Nederland naar Denemarken, Zweden, Noorwegen, Finland, Letland, Litouwen, Polen, Duitsland, enz. Zalig! Zeker het eerste jaar, toen was er nog geen sprake van corona. Nadien bleek dat niet altijd even simpel, maar echt veel last heb ik er ook niet van gehad. Ook niet om landsgrenzen over te steken. Ze hebben me één keer tegengehouden aan de grens van Duitsland naar Denemarken, maar dat was omdat ze dachten dat ik misschien alcohol mee had, die is in Duitsland veel goedkoper, maar dat was niet het geval.”
“Ik was overigens net even terug in Roeselare toen corona uitbrak, al was dat niet de bedoeling. Mijn bankkaart was kapot en zonder is het natuurlijk moeilijk om aan geld te geraken”, aldus Laban. “Ook de regio van Oostenrijk en Italië heb ik al gedaan. Het leuke is dat niets moet, je hebt alle tijd om ergens te blijven of door te gaan wanneer je wil. Het geeft me zuurstof en verrijkt ook mijn blik op de wereld, zeker als ik zie hoe andere mensen leven. Ik reis ook erg traag. Op drie jaar tijd heb ik amper 35.000 km gereden, op zich is dat drie keer niets, ook al blijf ik niet lang op dezelfde plaats. Ik ben meestal alleen op pad, dat is een keuze die ik maak, ik ben graag op mijn eentje. En wil ik eens contact met iemand, dan ga ik gewoon op café, dan heb je al snel wat mensen om tegen te praten. Zeker als je met een hond rondtrekt, is dat heel gemakkelijk.”
Gelijkgezinden
“Als je met een camper op stap bent en in de vrije natuur leeft, ontmoet je ook heel veel gelijkgezinden en dat is ook wel fijn”, gaat Laban verder. “Die mensen leven ook vrijer, zijn opener en oordelen minder, er is niemand die je aankijkt. Ik ben nu meer mezelf dan toen ik café hield, toen speelde ik mijn rol in de maatschappij, zoals de mensen van je verwachten.”
“Mijn camper is uitgerust met een zonnepaneel, waardoor ik ook altijd voldoende stroom heb. Handig om mijn gsm op te laden. Eten haal ik gewoon uit de plaatselijke supermarkt en daarvan heb ik er al heel veel verschillende gezien de afgelopen jaren. Ik ben vegan en het is frappant om te zien hoe in sommige landen vegan amper aan bod komt en in andere landen dan weer een duidelijke plaats heeft. Zweden is wat mij betreft erg goed bezig op dat vlak, Oostenrijk heeft dan weer nog een lange weg af te leggen.”
Mooie horecazaak
Laban is even terug in Roeselare. Om tijd door te brengen met zijn mama en om vrienden te zien, maar ook om een huurder te vinden voor zijn Barlaban die al meer dan drie jaar leeg staat. Het café staat er nog precies bij als de laatste dag dat er biertjes en rum geconsumeerd werden. “Wie het café wil overnemen, kan dus meteen aan de slag, alle voorzieningen zijn er”, lacht Laban. “Als ik wil blijven reizen, dan moet er natuurlijk wat geld in het laatje komen. Het blijft een mooie horecazaak op een goed gelegen locatie. Niet dat reizen zo duur is, je leert al snel hoe je met minder rond komt, maar toch. Het ziet er alvast naar uit dat ik snel iemand zal vinden.”
Eens verhuurd, gaat Laban opnieuw op pad met de camper. “De eerste zes maanden heb ik het café bewust nog niet verhuurd omdat ik niet zeker wist of ik het graag zou doen, maar daar ben ik nu wel van overtuigd. Ik doe het graag en hoop het nog lang te kunnen blijven doen. Mijn eerste bestemming is nu Spanje, daar ben ik ook nog niet geweest. Ook het oosten van Europa heeft nog heel wat onontgonnen paden, maar dat zal niet voor direct zijn.”
Door het reizen is mijn blik op de wereld enorm verruimd
En Laban heeft nog andere ambities. “Ik ben begonnen met het trainen voor een ultrarun, daarbij loop je echt grote afstanden tot 50 à 100 km of meer. Dat ging goed, maar door corona kwam de training plots weer op een laag pitje te staan.”
Wat de toekomst brengt, weet Laban nog niet. “Ik leef in het nu. Vandaag is een zekerheid, je weet niet wat er mogen volgt. Je moet je dromen najagen en eens die vervuld zijn, kan je nieuwe uitdagingen nastreven. Ik heb lange tijd vastgezeten in de routine, maar ben blij dat het nu anders is. Al wil dat niet zeggen dat ik er op een bepaald moment niet opnieuw voor kies, dat weet je niet. Net zoals ik niet uitsluit dat ik ooit weer achter de toog van de Barlaban sta!”
Op het Instagramprofiel Laban_the_great kan je de avonturen van Laban en hond Bambu verder volgen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
