De stad Menen huldigde op Allerzielen vier struikelsteentjes, steentjes in de stoep verwerkt, ter nagedachtenis van Menenaars die de nazikampen niet overleefden. Enkele familieleden van die oorlogsslachtoffers waren erbij. “Ik was vier, maar herinner me nog hoe een landverrader mijn moeder sloeg.”
Met een blik naar beneden gericht, fluistert ze ‘Ik mis u nog altijd papa.’ Luid genoeg dat wie dichtbij staat het hoort. In de stoep blinkt de gouden Stolperstein met de naam van Roger Stragier. Het doet iets met Rolande Stragier.
Op 28 april 1944 – ze was toen amper vier jaar – zag ze hoe de Hogeweg in Menen volstond met Duitse soldaten. Ook in haar huis wemelde het van de officiers. “Ik kwam van school en zag hoe een van die landverraders mijn moeder sloeg. Hij kreeg een reprimande van een Duitse commandant”, maakt ze zich 80 jaar later nog kwaad. Ondanks haar jonge leeftijd staat het in haar geheugen gegrift. “Ik herinner me de zondagen dat ik bij mijn vader in bed kroop. Maar op die dag was ik hem kwijt.”
Sluizen saboteren
Haar vader raakte tijdens de Tweede Wereldoorlog betrokken bij het verzet en hielp op 25 april mee de Menense sluizen saboteren. Hij werd drie dagen later gevangengenomen om uiteindelijk op 3 mei te sterven in de baai van Lubeck tijdens een aanval van de geallieerden. Nu wordt dat moment ook in het geheugen van de Menenaar gegrift, in de vorm van een Stolperstein.
Het is een van de twaalf struikelstenen die de stad de voorbije zes jaar inhuldigde. Naast Roger Stragier kregen ook Maurice Vinckier, Jean Saquet en Robert Vansteenkiste zo’n gedenksteen. Eerder was dat ook het geval voor Gisela Kleinbarthova, Julien Cagnie, Jules Slambrouck, Desiré Vanzieleghem, Maurice Van de Steene, Edouard Vanhoof, Jean Marie Monteyne en Remi Lernout.
Afgerond
De herinneringskunstwerkjes zijn een idee van Duits kunstenaar Gunter Demnig. Dat de stad Menen hier ook initiatief in neemt, kwam er op vraag van uittredend gemeenteraadslid Philippe Mingels (Groen). Met de twaalfde steen, is het project afgerond. “Een voor een maken die slachtoffers deel uit van het verhaal van onze stad, hun stenen maken deel uit van ons patrimonium. We zijn nu verplicht zorg te dragen voor die stenen én hun verhalen”, weet schepen Kasper Vandecasteele (Voor 8930).
Rolande mocht mee de steen voor haar papa onthullen, voor het huis waar ze als kind woonde. “Toen mijn vader zijn lichaam vanuit Duitsland naar het mausoleum werd overgebracht, moest mijn moeder instaan voor de kosten. Schandalig. Het werd tijd dat de stad haar helden eerde”, besluit ze tevreden. (Jdr)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
