In koffiebar SloWWings kun je nog tot 9 januari een tentoonstelling van kunstwerken van Nancy Demeester zien. Iets verderop baat de 39-jarige Ieperse samen met haar partner Joeri Devolder café Bazaar uit, en dat is geen sinecure in coronatijden.
“De liefde voor kunst zat er bij mij altijd al in. Als kind nam ik zelf het initiatief om me in te schrijven aan de Academie en nadien volgde ik nog een kunstrichting in Gent. In SloWWings toon ik recent grafisch werk, zoals linosnedes (waarbij een afbeelding wordt uitgesneden uit een stuk linoleum, red.) en kleurendrukken. Die zijn gebaseerd op collages die ik maakte van allemaal stukjes natuur en architectuur.”
Ik zag op je website dat je tijdens de lockdown tekeningen van leegstaande winkels maakte.
“Voor de collages zoek ik naar stukken met veel structuren en patronen, en in de gevels van gesloten winkelpanden zie je veel van die grafische patronen. Mijn meest recente werken zijn een voortzetting van die beeldtaal, maar ze zijn gemaakt van acrylaat. Die zijn ook veel kleurrijker en optimistischer dan de zwart-wittekeningen van de gesloten winkels. Ze zullen trouwens te zien zijn in de tentoonstelling ‘Raakvlakken’ in het Perron.”
Heb je ambities met je kunst?
“Dat zijn dingen die ik mezelf ook afvraag: waarom doe ik dit? Waarom steek ik hier zoveel tijd in? Het is niet zo simpel om daarop te antwoorden. De eerste doelstelling is alleszins niet om iets te maken om te verkopen. Het gebeurt dat ik een werk verkoop, maar dat is iets anders dan dat het een doel op zich is. De bedoeling is vooral je eigen ontwikkeling, denk ik, en iedere keer verder te evolueren. Eigenlijk stopt dat niet. Het is niet dat ik ooit zonder ideeën zal zitten. Het ene komt altijd voort uit het andere. Het is als een wiel dat draait.”
Je zegt dat architectuur je inspireert. De Menenpoort dan ook?
“De Menenpoort heb ik nog niet gebruikt in mijn kunst. Misschien omdat het te clichématig en te letterlijk is? Er zijn genoeg andere mensen die dat doen. Ik laat dat aan hen. Het is ook een stijl van architectuur die me minder aanspreekt. Het is gewoon te duidelijk. De Menenpoort is zo verbonden met Ieper, dat het bijna evident is. Als je in Ieper woont, sta je er op den duur bijna niet meer bij stil. Toen we in Gent woonden, leek het van daaruit zelfs nog duidelijker hoe groot die stempel van de oorlog op Ieper is. Dat is de identiteit van Ieper.”
Met ons café zijn we nog net rendabel, maar iets plannen is heel moeilijk
Komen de oorlog of Ieper als thema soms voor in je kunst?
“Mijn laatste werken zijn wel gestart met het idee van reconstructie. Knipsels zijn dingen die je eerst verscheurt en daarmee maak je dan iets nieuws, een nieuwe vorm. In die zin is dat een reconstructie, en Ieper is ook een reconstructie. Toen ik begon met dat thema, nam ik dat heel letterlijk. Bijvoorbeeld door gebruik te maken van foto’s van een platgebombardeerd Ieper. Maar voor mij is dat te letterlijk om mee te werken. Iets kan gaan over opbouwen, zonder dat het letterlijk over de Eerste Wereldoorlog in Ieper moet gaan. Je zal me nooit zien soldaten schilderen. Dat laat ik graag aan andere mensen over.”
Hoe gaat het met Bazaar? Kun jullie rendabel zijn met een verplicht sluitingsuur?
“Ja, maar het is wel een groot verschil, zelf tijdens weekdagen. Je hebt de vooravond die wel goed is, maar zeker in het weekend is het veel te vroeg om te sluiten. In het weekend doen mensen vaak iets anders voor ze op café de avond afsluiten. Normaal zie je later op de avond nog een tweede of derde lading mensen aankomen. Nu komt er vanaf 22.30 uur niemand meer binnen.”
Jullie begonnen vorig jaar tijdens de tweede lockdown een webshop. Hoe loopt die?
“Dat gaat wel goed. Voor Black Friday hadden we zodanig veel bestellingen, dat we het café nodig hadden als opslagruimte. Daardoor moesten we het café zelfs sluiten in het weekend, wat natuurlijk ook niet de bedoeling is. Maar we hebben bijgeleerd voor de volgende jaren. Het is wel geen eenvoudige combinatie.”
Hoezo?
“Het café is ‘s avonds open, terwijl het werk voor de webshop vooral overdag gebeurt. Je werk voor het café begint ook niet om 16 uur. Je hebt opkuis, aanvullen, dozen inpakken… terwijl mijn werkdag nog moet beginnen. Het café is gesloten op maandag, maar de webshop loopt door, waardoor er geen momenten meer zijn om even tot rust te komen. Het is ook ambetant met de coronamaatregelen. We hadden een werknemer die de eerste uren in het café kon opvangen, zodat Joeri en ik kunnen voortwerken aan de bestellingen voor de webshop. Met de coronamaatregelen zijn we minder open en kan hij niet komen doordat hij niet aan zijn uren geraakt. Waardoor er voor ons weer extra werk is.”
Wat vind je van de maatregelen voor de horeca?
“Het is heel moeilijk om iets te plannen. Alles is zo uitzichtloos. Wij veronderstelden dat het in het najaar zou gedaan zijn, aangezien iedereen gevaccineerd is. Ik denk dat veel mensen dat verwacht hadden. Je wordt er soms moedeloos van. Het blijft duren. Je hebt niets om naar uit te kijken.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
