Kroniek om niet-autochtonen te integreren in Sint-Andries stopt er na halve eeuw mee

De medewerkers werden in de bloemetjes gezet. © Davy Coghe
Chris Weymeis
Chris Weymeis Medewerker KW

De medewerkers aan de Kroniek van Sint-Andries leggen na vijftig jaar en 200 nummers de pen neer. Hiermee eindigt de publicatie van het gratis tijdschrift met allerlei weetjes en feiten over de gemeente.

Burgemeester Dirk De fauw verheelde tijdens het afscheid van de medewerkers in het Brugse stadhuis niet dat hij dat deed met een zekere weemoed. “Er komt een einde aan de Kroniek en als echte Sint-Andriesnaar heb ik dit tijdschrift quasi mijn hele volwassen leven gekend.”

Banden smeden

Het ontstaan van de kroniek was een gevolg van de fusie van Groot-Brugge op 1 januari 1971. De Sint-Andriesnaren, hoewel officieel Bruggeling, bleven diep in hun hart met hun oude gemeente verbonden. Het eerste nummer verscheen op 10 januari 1974 en bracht informatie over sociale, culturele en sportieve activiteiten, heemkundige en kunsthistorische rubrieken en stedelijke bekendmakingen. Volgens toenmalig schepen Urbain Govaert in het woord vooraf in het allereerste nummer bevatte het tijdschrift “alles om de niet-autochtonen zo vlug mogelijk in onze gemeenschap te integreren”. De kroniek is daar wonderwel in geslaagd en smeedde tal van banden tussen de bewoners.

Tot de stichters en eerste medewerkers behoorden onder meer Valentin Vanderbeke, Walter Desal, Robert Delaere, Jo Berten, Jaak Schoonbaert en Hedwig Dacquin. De laatste drie waren op de afscheidsreceptie aanwezig.

Scherpe pen

Jo Berten was van 1995 tot nu hoofdredacteur van de Kroniek van Sint-Andries. Jaak Schoonbaert was eveneens een onmisbare schakel voor het tijdschrift. Hij drukte niet enkel het tijdschrift, hij zorgde ook voor de broodnodige advertenties opdat de kroniek gratis zou kunnen verschijnen. Hedwig Dacquin was van 1985 tot 1998 niet enkel hoofdredacteur van het Brugsch Handelsblad, maar stelde ook jarenlang zijn scherpe pen ter beschikking van het tijdschrift. Alle drie kregen ze voor hun jarenlange inzet een culinair geschenk.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier