Kristof De Greve is de Krak van Middelkerke: “Ik sta ongeveer tien uur per week op het basketveld”

Op 39-jarige leeftijd heeft Kristof De Greve niet alleen indruk gemaakt als vliegtuigtechnicus bij Tui. Zijn inzet voor de Mibac-jeugd leverde hem de titel van ‘Krak’ van Middelkerke op.

Als vliegtuigtechnicus bij Tui is Kristof bedreven in het zorgen voor vliegtuigen. Bij basketbalclub Mibac geeft Kristof vleugels aan de basketbalambities van de jeugd. Als jeugdtrainer staat hij aan het roer van de ontwikkeling van jonge talenten, met passie en toewijding voor de jeugd U8 (Dino), U10 en het team Mibac Two in 3de provinciale.

Vrijwilligerswerk

Kristof’s betrokkenheid bij Mibac beperkt zich niet tot het trainingsveld. Als jeugdcoördinator binnen het bestuur van Mibac benut hij zijn organisatorisch talent om de jeugdwerking te sturen en te versterken. Zijn toewijding gaat echter verder dan de sportarena. Met een groot hart voor vrijwilligerswerk investeert Kristof zijn tijd als vrijwilliger in de Vrije Basis School Sint-Jozef te Leffinge. Hier biedt hij wekelijks extra begeleiding tijdens de LO-les aan een leerling met een visuele handicap en staat hij paraat om waar nodig bij te springen tijdens schooluitstappen.

Hoe ziet het leven van een vliegtuigtechnicus eruit? “Hoofdzakelijk werken we tijdens de nacht, want dan staan de vliegtuigen stil. Elke nacht start met een online meeting tussen de verschillende stations in België en de hoofdzetel voor het onderhoud in Luton in de UK. Daar worden dringende zaken overlopen. Elke 24 uur hebben we routine inspecties en taken die we moeten uitvoeren en gaan we ook de defecten die er zijn aanpakken. Overdag hebben we dan wachtdienst en kunnen we gebeld worden tussen twee vluchten als er problemen zijn met het toestel. De komende weken staat er een opleiding op het programma van het nieuw type dat sinds een jaar in vloot is bij Tui, de Embraer 190-195 E2, dus even terug op de schoolbanken.”

Jeugdcoördinator

“Beide kinderen spelen basket bij Mibac, U14 en U10. Mattéo heeft mij nog zien spelen, al denk ik niet dat hij zich dat nog goed kan herinneren. Ook mijn vrouw is vrijwilliger bij de club en houdt zich bezig met het opmaken van de competitiekalenders voor alle ploegen van Mibac. Ongeveer een 8 à 10 uur per week sta ik op het basketveld. Daarnaast ook geregeld wat werk achter de schermen voor de jeugd zoals voorbereidingen voor het komende krokuskamp. De passie is begonnen toen ik zes was, toen begon ik zelf te spelen. Toen was dat nog bij KVGO in Oostende. Op mijn 18de zette ik de eerste stappen als jeugdtrainer, eerst in Oostende, daarna bij Mibac. Zelf ben ik in de zomer van 2016 gestopt met spelen door een blessure aan de schouder. Nu is het mijn tweede seizoen als jeugdcoördinator.”

Met overgave en passie

“Waarom ik zo graag gezien ben bij de jeugdspelers? Ik denk dat de jeugd het aanvoelt als je iets doet met overgave, inzet en passie. Als je dat kan overbrengen gepaard met een portie geduld, dan kan je al veel bereiken. Ik denk dat ze dan snel weten waar ze zich aan kunnen verwachten en dat ze je kunnen rekenen. Er zijn nu spelers bij de Heren B die ik als jeugdspeler heb getraind en gecoacht, die ondertussen vrienden zijn geworden!”