Kortrijkse Lieve Debeuf kreeg in ijltempo afstandsonderwijs onder de knie

© CLL
Christophe Lefebvre
Christophe Lefebvre Medewerker KW

Genieten van een paar dagen welverdiende rust terwijl de kinderen op zoek gaat naar paaseitjes. Het is het beeld dat we voor ogen hebben wanneer we denken aan de paasvakantie. Toen kwam het coronavirus eraan en werd het leven overhoop gehaald. Vaak vergeten maar eveneens aanwezig in de frontlinie, zijn de leden van het lerarenkorps. Kortrijkzane Lieve Debeuf (43) zet zich schrap voor de meest bijzondere terugkeer naar de klassen uit haar carrière. “We hebben jaren aan digitale evolutie moeten toepassen in slechts enkele dagen”, klinkt het gemotiveerd.

We leven in bizarre tijden, abstract om het wat kleurrijker te noemen en niet op zijn minst voor de duizenden leerkrachten waarover het land beschikt. “Die bewuste donderdag 12 maart zat ik, samen met al mijn collega’s, gekluisterd aan het scherm. We hebben een Whatsappgroepje waarin we over werkgerelateerde onderwerpen praten en daar vlogen de berichten heen en weer.”

Toen de beslissing van de regering viel en de scholen het bevel kregen dicht te blijven, wist de juffrouw van het 3de leerjaar meteen dat ze moeilijke tijden tegemoet gingen. “Urenlang zijn we nog, digitaal dan, aan het praten geweest. Hoe zouden we het aanpakken? Wat moesten we doen om het voor iedereen zo draagbaar mogelijk te maken? We hadden zoveel vragen en nagenoeg geen antwoorden en we wisten dat ook ouders bij ons naar antwoorden zouden komen zoeken.”

Deuredoen! Het West-Vlaamse werkwoord bij uitstek werd meteen ook de drijfveer van Lieve en haar collega’s. “Plots werden we geconfronteerd met een ondenkbaar scenario, iets wat niemand eigenlijk voor mogelijk hield. Alle lessen in de klas werden geannuleerd en iedere leerkracht moest op zoek naar digitale oplossingen.. Lieve kon niet anders dan zich via het wereldwijde web aan een spoedcursus te onderwerpen. “Ik volgde een volledige resem aan webinars, opleidingen online als het ware, om mee te zijn met de laatste trends op gebied van afstandsonderwijs. Filmpjes leren maken, gebruik maken van digitale klaslokalen waar iedereen toch in contact staat met de leerkracht en het omzetten van onze leerstof naar een digitale variant? Ik heb het allemaal in een rotvaart moeten doorlopen en dit alles terwijl ik ook nog mama ben van schoolgaande kinderen. Nu, over mijn kroost kan ik eigenlijk niet klagen. Mijn jongste zit in het 5de studiejaar en mijn oudste zit reeds in het middelbaar. Ze zijn erg zelfstandig. Ik kan me indenken dat dit een compleet ander verhaal is voor mensen die nog met kleine kinderen thuis zitten.”

Dit toont aan dat de mens tot heel wat in staat is en dat we ook heel wat kunnen incasseren

Lessen die volledig digitaal worden omgezet en klaslokalen die via het internet worden gevuld. Een droomscenario op papier maar een realiteit die niet zo utopisch is. “Hier mogen we van geluk spreken. Onze school, de Sint-Jansschool, is al jaren bezig met het overstappen naar een meer digitaal model. Ik kan dus eigenlijk stellen dat we de grondlaag al hadden gelegd en nu enkel moesten werk maken van de afwerking.”

Niemand laten vallen

Toch is dat niet voor iedereen zo evident want wie digitaal lessen wil volgen, moet vanzelfsprekend over een computer beschikken en dat bleek niet overal het geval. “Meer nog, meerdere leerlingen hadden niet eens internet thuis. We konden die kinderen toch niet zomaar laten vallen? Iedere leerling telt en we moeten ze allemaal met ons meekrijgen. Samen met de zorgcoördinator van de school vonden we dan ook een oplossing op maat. Wie geen computer ter beschikking heeft, krijgt er een in bruikleen en zelfs met anderstalige ouders zijn we nog de laatste regelingen aan het treffen. Ook zij moeten de evolutie van hun kind kunnen volgen, wanneer de lessen in hun eigen huiskamer plaatsvinden.”

Kortrijkse Lieve Debeuf kreeg in ijltempo afstandsonderwijs onder de knie
© CLL

Webinars, Google classrooms en chromebooks bij de vleet. De afgelopen periode was er eentje waar Lieve niet echt kon stilzitten noch genieten van een vakantie maar toch kijkt ze positief naar de toekomst. “Ik ben ondertussen al 23 jaar actief in het onderwijs en heb ook al vanalles meegemaakt maar deze periode is voor mij toch ook uniek. Natuurlijk hoop ik dat we dit allemaal zo snel mogelijk achter ons kunnen laten. Ik leef mee met de mensen die drama’s hebben moeten verwerken en ik kan enkel maar dromen dat iedereen gezond en veilig blijft. Toch durf ik ook hopen en mijn aandacht richten op de positieve dingen die deze crisis met zich mee heeft gebracht. Net zoals ik werden ook mijn collega’s plots voor een voldongen feit gezet. Niemand koos ervoor maar toch was het virus er en we moesten vooruit. Heel wat van onze oudere collega’s, die niet zo erg technologielievend waren, hebben zich in geen tijd verfijnd in het internet en het geven van digitale lessen. Zaken waar we al jaren mee bezig waren, werden op slechts enkele dagen tijd tot stand gebracht en ook dingen waarvan we dachten dat het ronduit onmogelijk zou zijn, realiseerden we toch. Het toont aan dat de mens tot heel wat in staat is en dat we ook heel wat kunnen incasseren.”

Digitale injectie

“Ikzelf heb bijvoorbeeld leren werken met Loom, een videoprogramma waarmee ik mijn lessen op voorhand kan opnemen en zo via het internet tot bij de leerlingen brengen. Zes maanden geleden ging ik er niet eens aan gedacht hebben, nu is het een realiteit geworden. Door het volledige coronagebeuren heeft het onderwijs een digitale injectie gekregen en die injectie gaan we ook na deze crisis nog kunnen gebruiken. Als leerkracht werd ik samen met mijn collega’s gepusht om mijn grenzen te verleggen. Ook de leerlingen en hun ouders moesten zich noodgedwongen aanpassen om er het beste van te maken. Ondanks de vreemde en onrustwekkende tijden slaagde iedereen erin. Het leven gaat verder dus wij moeten ook volgen.”

Wanneer we Lieve vragen wat ze eerst en vooral gaat doen, mocht het eindsignaal er komen, twijfelt ze niet. “Van zodra we horen dat de crisis voorbij is, van zodra we horen dat alles opnieuw veilig is en dat we alle zorgen achter ons kunnen laten? Dan neem ik de telefoon, reserveer ik een tafel voor mijn volledige gezin op restaurant en gaan we stevig eten. Ik denk dat we dat dan allemaal wel zullen hebben verdiend!”

Filmpjes met deze en andere Kortrijkzanen op www.kw.be/dekortrijkzaan