Een sluikstorter van taxussnoeisel in de Warandestraat in Torhout heeft de dood van een zwangere dikbilkoe op zijn geweten. Het dier at van het giftige groenafval en stierf korte tijd later. Een zware klap voor veehouder Hans Decock en zijn vrouw Katrien De Cloedt. Al beseffen ze dat ze nipt aan een nog veel groter drama ontsnapt zijn. “Hadden al onze koeien van de taxus gegeten, dan had de hele kudde dood kunnen zijn.”
Hans (58) en Katrien (54) wonen naast hun hoeve op het einde van de Hogestraat, vlakbij het kruispunt met de Warandestraat. Ze runnen het bedrijf sinds 2001: de derde generatie van vader op zoon. De pionier was grootvader Camiel Decock, opgevolgd door diens zoon Jozef Decock. Totdat Jozefs zoon Hans, die eerst in de bouw heeft gewerkt, besloot om de zaak over te nemen. Op hun kraaknette boerderij houden Hans en Katrien melkkoeien en vleesvee, zogenoemde dikbillen. Daarnaast doen ze in beperkte mate aan akkerbouw.
Dichtbij het recyclagepark
“Behalve in de winter lopen onze koeien overdag constant buiten”, zegt Hans. “Dat was ook nu het geval: een 20-tal runderen in de weide die grenst aan de Warandestraat. Daar, aan de rand van de weide, heeft de sluikstorter het taxussnoeisel uitgekiept. Het belandde deels in de wegberm en deels in ons gras. Op een gegeven moment zag ik een van onze koeien roerloos neerliggen. Ze bleek tot mijn onthutsing dood te zijn. Ze had groenafval omheen haar muil en toen ik de weide afspeurde, merkte ik het taxussnoeisel op: de hoeveelheid van ongeveer een volle kruiwagen. Met ook wat boomschors en de restjes van een beukenhaag ertussen. (zucht diep) En zeggen dat het recyclagepark zich amper anderhalve kilometer verderop bevindt. Daar kan iedereen met zijn groenafval terecht. Daar kun je als weldenkend mens met je hoofd niet bij, toch? De dikbilkoe die het eten van de taxus met haar leven bekocht heeft, was drie en een half jaar oud. Ze was zwanger. Ik schat dat dit voor ons een verlies van 3.500 à 4.000 euro betekent. Zeker niet te onderschatten.”
“Dit betekent voor ons een verlies van 3.500 à 4.000 euro”
“De veearts wijst erop dat taxus voor koeien zó giftig is, dat ze er maar een klein beetje van hoeven te eten om dood te gaan. Ze herkauwen namelijk en dus kan het gif meer dan bij eender welk ander dier zich doorzetten.”
Verzekering geldt niet
“We hebben bij deze grote tegenslag al bij al nog geluk gehad dat er maar één koe van de taxus gegeten heeft. Hadden ze dat allemaal gedaan, dan was de hele kudde nu misschien dood geweest. Stel je maar eens voor welke ramp dat zou zijn. En dit omdat iemand het te lastig vond om zijn groenafval naar het recyclagepark te brengen. Ik hoop dat de dader in de toekomst meer verantwoordelijkheidszin zal tonen, zodat zoiets zich nergens meer voordoet. Sommige mensen beseffen niet wat ze aanrichten met hun gedrag.”
Hans en Katrien hebben geïnformeerd of de verzekering kan tussenkomen, maar dat is niet het geval. “Dat kan enkel als de sluikstorter zich bekendmaakt”, zegt Katrien. “Maar die kans is helaas klein. Als de man of vrouw die de taxus achtergelaten heeft, zijn of haar verzekering inschakelt, kunnen we de schade in principe vergoed krijgen. Maar eerlijk? We rekenen daar niet al te veel op.”
Ook honden en katten niet veilig
“Het vreemde is dat dieren enkel van het snoeisel eten, maar niet aan een taxushaag gaan knabbelen”, zegt Hans. “Ze beseffen natuurlijk niet dat ze iets naar binnen werken dat giftig is. Ook sommige mensen die zo’n groenblijvende taxushaag hebben, weten niet eens van het gevaar voor dieren af. Nochtans zijn honden en katten evenmin veilig. Zolang ze niet van de naalden of de zaden eten, is er niets aan de hand. Maar doen ze dat wel, dan kan het noodlottig zijn.”
De dode dikbilkoe werd intussen door het vilbeluik opgehaald. “Het deed pijn om ze te zien opladen”, klinkt Hans aangeslagen. “Vooral omdat de doodsoorzaak zo stom is. De schuld van een ander. Van iemand die niet beseft dat wij de dupe zijn van de hele kwestie. Ik hoop dat dit ons nooit meer zal overkomen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
