Klaas Delrue (Yevgueni): “Mensen zijn altijd bereikbaar voor het werk, maar hoelang voor elkaar?”

Het zesde album van Yevgueni met zanger Klaas Delrue, afkomstig uit het West-Vlaamse Rekkem maar nu woonachtig in Mechelen, heet Tijd is alles. Dit nieuwe album was een moeilijke bevalling net zoals de geboorte van een eerste dochtertje. Maar door de baby kreeg Klaas ook inspiratie en zo zagen nieuwe én vooral sterke songs het daglicht.

Zanger Klaas gaf toe dat het even duurde vooraleer hij zijn draai vond in het schrijven van nieuwe teksten. “Vorig jaar in september begon ik eraan, nadat we twee jaar ervoor de andere cd uitbrachten. Een eerste lading half klare nummers vonden we zelf wel okee, maar producer Jo Francken vond dat we de lat – ook tekstueel – toch nog iets hoger moesten leggen.”

Hoe kwam het dat de inspiratie zoek was ?

Klaas : “Ik was op dat moment vader geworden van een dochter, die dan zes maanden jong was. Natuurlijk ben ik nog altijd heel blij dat ik papa ben geworden, maar ik schrok toch wat er daar allemaal komt bij kijken. Zeker als liedjesschrijver. Heb je geen kinderen, dan kan je om het even waar – zelfs ‘s nachts – nummers schrijven. Vroeger schreef ik ook liedjes op de autobus of de trein. Eens thuis, deed ik gewoon verder. Met een dochter in huis krijg je wel ideeën, maar de momenten om die teksten neer te pennen zijn schaarser geworden. Ik heb geleerd om een soort onderscheid te maken tussen de momenten van inspiratie die zich overal kunnen voordoen om die kort op te schrijven of op te nemen. Ik heb dan ook andere momenten waar ik letterlijk nine to five achter mijn bureau zit om effectief een goed nummer te schrijven. Pas in januari jl. vond ik die draai. Het nummer Adem kwam er als eerste uit en die song werd ook de eerste single. Daarna ging het vlotter. Besluit : het was eerst een lastige bevalling, daarna was het een heel vlot proces.”

Je bent nu papa, een zware opdracht ? Sta je ook ‘s nachts op ?

Klaas : “Vroeger ging ik nooit voor twee uur ‘s nacht slapen, zelfs als ik thuis was. Ik had altijd wel nog iets te doen of te bekijken. Ik ging en ga ook heel graag op café. Er is ook veel te doen in Mechelen, waar ik woon. Het is dus serieus schipperen tussen mijn oud leven en het leven dat ik nu leef. Ik kan weinig slapen, maar ik krijg wel veel energie terug van mijn kind. Ik drijf meestal op adrenaline. Het is ook zoeken naar een middenweg.”

Vanaf de song Adem zei je zelf dat alles vlotter verliep. Had je dan écht ook het gevoel dat het schrijven vlotter ging ?

Klaas : “Absoluut ! Ik had zelfs een grote lijst van ideeën en inspiratie. Plots heb ik die klik gemaakt. Ik voelde wel aan dat ik iets moest veranderen in mijn manier van schrijven. Wanneer je enkele liedjes afgewerkt hebt, dan vind je letterlijk je draai weer en ben je vertrokken. Je hebt dat ook met topsporters. Ook die kunnen eens een mindere periode hebben, zonder dat de persoon in kwestie weet hoe dat komt. Rond nieuwjaar 2017 schrok ik wel van het vele werk dat ik nog had, maar uiteindelijk kwam die spanning terug en vond ik opnieuw de drive om te schrijven.”

U sprak over een kort dipje. Maar eerlijk, lag je niet wakker over je toekomst als schrijver ?

Klaas : “Wanneer ik écht eerlijk ben, dan lag ik daar natuurlijk van wakker. Bleef dat aanslepen, dan zat ik met een probleem. Ik belde naar muzikale vrienden en vroeg wat er met mij scheelde, maar iedereen maakt dat wel eens mee. Plots zat ik met een droogte, maar daarna weet je toch dat het weer gaat regenen. Je weet enkel niet wanneer het opnieuw begint te regenen. Neen, ik deed geen regendans (lacht). Mijn muzikale vriend Wannes Cappelle zei dat ik mij rustig moest houden. Ik mocht ook regelmatig iets op papier zetten dat ik zelf niet goed vond. Ik mocht het kaf even eruit halen, daarna kwamen opnieuw de betere zinnen terug. Ik was kalm, maar het mocht toch niet te lang duren. Ik begon terug te experimenteren en opeens lukte het mij opnieuw om goede nummers af te werken.”

Misschien schreef je bepaalde dagen teveel, waardoor je overbelast werd ?

Klaas : “Dat denk ik niet. Ik schrijf – in vergelijking met sommige collega’s – niet zo heel veel. We brengen wel zeer regelmatig nieuwe albums uit en er zaten ook nog projecten tussen. Qua het aantal albums ben ik dus geen luiaard. Integendeel, ik ben heel actief. Ik schreef enkele zinnen. Vond ik het niet goed, dan gooide ik het weg in de prullenmand. Maar deze keer had ik dus vooraf niet zo veel geschreven. Door de zwangerschap van mijn vrouw en de geboorte van mijn dochtertje ben ik er te weinig mee bezig geweest. Ik moest dus van nul beginnen. Misschien had ik daardoor veel meer druk, omdat ik nog niets had.”

Je staat ook op de bühne in een tribute van Bruce Springsteen, samen met Hannelore Bedert en andere topmuzikanten. Je werkte dan ook aan een album. Was dat niet stresserend ?

Klaas : “Eind september begonnen we met die tribute, maar toen was het album al afgewerkt. Ik geef het toe, het was wel stresserend. Ik heb er wel één les uit geleerd. Het was immers de eerste keer dat ik intensief moest gaan spelen sinds ik vader werd. Die combinatie van twee dingen zorgde ervoor dat ik zes avonden na elkaar van huis was. Voor de repetities van Bruce Springsteen, dan voor Yevgueni in de AB, enz. Ik werkte ook nog in een depot van een concertzaal in Leuven, waar ik soms ook een nachtshift moest doen. In toekomst ga ik wel proberen van zo’n combinatie te vermijden. Ik vind alles heel leuk, maar ik moet ermee rekening houden dat er mensen thuis op mij aan het wachten zijn.”

Je nieuw album heet Tijd is alles, maar jij hebt tijd tekort ?

Klaas : “Er staan enkele liedjes op het album – niet specifiek over de tijd of over mijn dochter -, maar meestal over mensen rondom mij die een soort van angst meemaakten. Mensen met kanker, mensen met een burn-out. Ik denk dat het voor mezelf nu nog niet alarmfase rood is, wel oranje. Ik denk dat ik mijn filosofie meer in de praktijk moet brengen, tenminste als ik geloofwaardig wil overkomen met mijn nummers. Je kan er over schrijven, maar je moet het zelf een beetje in de gaten houden. Ik moet ook opletten op mijn gezondheid. Je lichaam kan wel een paar signalen doorgeven, maar wanneer je niet luistert naar je eigen lichaam, kan je in de problemen komen”

De song Het huis waar wij woonden gaat ongetwijfeld over je West-Vlaamse roots ?

Klaas : “Zeker en vast ! Ik ga niet direct over mijn ouders schrijven, maar nu ik zelf vader ben geworden én omdat ik ook al 40 jaar ben, vind ik nu zelf dat ik mijn ouders te weinig zie. Ze wonen op één uur rijden van Mechelen, dat zorgt wel voor een soort van nostalgie. Mijn ouders zijn onlangs ook verhuisd van ons ouderlijk huis in Rekkem naar een nieuwe woonst in Limburg. Ik ging helpen met de verhuis en voor mezelf was dat een heel emotioneel moment. Het was immers de laatste keer dat we daar samen aan tafel zaten om afscheid te nemen van dat huis. Dat was altijd een gezellige plek, voor iedereen. Die song gaat voor een groot deel over mijn moeder, maar toch heb ik het opgedragen aan ons huis om niet te melig over te komen. Mijn moeder heeft gestudeerd en gewerkt, maar later koos ze bewust ervoor om fulltime voor ons te zorgen. Ik beleefde dus een jeugd waar er altijd wel iemand thuis was. En was moeder niet thuis, dan stapte ik honderd meter verder naar mijn tante.”

Je zingt Morgen ziet er goed uit, maar de toekomst ziet er niet zo goed uit.

Klaas : “Morgen ziet er goed uit is bewust een optimistisch nummer geworden. Het is inderdaad niet vanzelfsprekend om dat optimistisch te brengen. Wanneer ik aan mijn dochter denk, dan heb ik ook schrik voor de toekomst. Er wordt in de media en via sociale media zoveel slecht nieuws verteld. We praten ook steeds minder over goed nieuws. Maar met kerst heb ik eens een abonnement gekregen op een internationaal tijdschrift Postitve.News, waarin enkel goed nieuws staat. Super toch !”

Word je zelf niet triestig van ons nieuws op tv ?

Klaas : “Ik kijk naar het nieuws, maar niet iedere avond. Met de technologie van vandaag kan je ieder uur het nieuws bekijken. En Facebook is in feite om je te ontspannen, maar momenteel zie je ook al schrijnende dingen verschijnen, pppfff.”.

Tijd is alles, maar de tijden veranderen snel. Sta jij daar bij stil ?

Klaas : “Ik ben mee met mijn tijd. Het enige wat ik erg vind, is dat alles niet lang meer meegaat, zoals een gsm. Koop je een nieuw toestel aan, dan is er enkele maanden later al een nieuw exemplaar op de markt. Niemand zegt dat je die moet aankopen, maar ze vinden toch allerlei trucjes uit om dit nieuwe toestel te promoten en je te overtuigen. Het is in feite een beetje een soort maffia geworden. Je koopt iets en twee jaar later is het stuk. Denk je dan aan die afvalberg van al die apparaten, dan word je er wel moedeloos van. Ik ben een heel grote believer in technologie. Ik denk zelfs dat we heel dicht bij een technische revolutie staan, maar dat kan positief zijn. Ik denk bijvoorbeeld wel dat binnen enkele jaren iedereen zal rijden met een elektrische wagen. Zo’n voertuig zal ook betaalbaar worden voor iedereen. Dat is hetzelfde met energie opwekken. Ze plaatsen meer windmolens, zodat het milieuvriendelijker en betaalbaarder zal zijn voor iedereen. Dat is nu wel het positieve aan technologie. Ik vind ook dat de ontwikkelaars dingen moeten uitvinden om de apparaten langer te laten werken, maarja…”.

Hoe kwam het lied Wat nu belangrijk is tot stand ?

Klaas : “Dit lied gaat een beetje hand in hand met Nergens. Dat zijn twee liedjes die een hart onder de riem zijn voor mensen die het een beetje lastig hebben. In mijn geval was dat die lange procedure voor de zwangerschap van mijn vrouw. Om mama en papa te worden hebben wij daar zes jaar moeten aan werken. Dat was een beetje een donkere periode in ons leven. Ik besef nu echter wel dat ik ervan moet genieten. Alles gaat hier heel snel. Een groot deel van de bevolking is 24/24 uur bereikbaar voor het werk, maar hoelang zijn ze bereikbaar voor elkaar ?”

Yevgueni brengt altijd speciale cd-hoezen uit. Op het vorig album stond een jonge Klaas, nu is het terug iets speciaals geworden.

Klaas : “Het is een bestaand collage-schilderij geworden van kunstenaar Sammy Slabbinck. Er staan vissers op die aan de kade zitten. Hij heeft die kade verplaatst naar zogezegd de hemel. Ze zijn aan het vissen naar een ster. Dat symboliseerde voor mezelf de periode op het wachten op ons dochtertje. Met dank aan onze bassist, die deze hoes vond via google.”

Zeg ik West-Vlaanderen, waaraan denk je dan ook nog terug ?

Klaas : “Natuurlijk aan Rekkem waar ik opgroeide. In mijn jeugdjaren ging ik vaak naar Bellewaerde en naar de kust. Ik woon nu in Mechelen. Vroeger reed ik zorgeloos met mijn fietsje rond in Rekkem. Nu is het minder vanzelfsprekend geworden, zeker niet in een stad en dan denk ik dus aan mijn dochtertje…”

(PADI)