Werken in de zorg is een vak apart, dat zullen velen in de sector kunnen bevestigen. Ook Kevin Debruycker (29), bewoner van Dominiek Savio, beseft maar al te goed dat het zorgberoep steeds minder populair wordt. “Heel jammer, want onze begeleiders betekenen echt heel veel voor ons”, aldus Kevin.
Naar aanleiding van Dag van de Zorg zet de zorginstelling Dominiek Savio een belangrijk aspect van de job in de kijker. “Niet de extralegale voordelen, maar wel de menselijke band die je opbouwt met de mensen die bij ons verblijven”, legt diensthoofd Myriam Anne (56) uit. Zij werkt al bijna 40 jaar bij Dominiek Savio, een heel bewuste keuze. “Ik wist al op jonge leeftijd dat ik iets wou betekenen voor mensen met een beperking. Ik wil de tekorten die zij ervaren helpen invullen. Proberen hun dromen te realiseren, een verschil maken in hun leven.” In dat opzet lijkt ze alvast wonderwel geslaagd, tenminste als we bewoner Kevin mogen geloven.
Duurzame band
Hij is al sinds zijn kindertijd een bekend gezicht in Dominiek Savio. Hij ging er altijd naar school, nu woont hij in de voorziening voor volwassenen. Kevin werd geboren met CP, een hersenverlamming die bij hem een ernstige fysieke beperking heeft veroorzaakt. Zijn intellectuele capaciteiten zijn echter volledig intact, hij praat met ons via een spraakcomputer en oogsturing. Dat je een specifiek profiel moet hebben om in de zorg te werken, is ook voor hem duidelijk. “Ik wil dat de begeleiders mij zien als mens, dat ze door mijn beperking heen kunnen kijken. Ze mogen ons vooral niet betuttelen. Ik zit gevangen in mijn lichaam, maar dat betekent niet dat je niet met mij kan communiceren”, vertelt Kevin, die tevens geregeld meewerkt aan sollicitatieprocedures van nieuwe aanwervingen in de organisatie. “Ik voel heel snel aan of iemand geschikt is voor deze job of niet. En wanneer dat het geval is, kun je heel snel een band met hen opbouwen. Ik zie mijn begeleiders niet enkel als mijn zorgverleners, ook als vrienden. Er zijn mensen die hier al vier jaar niet meer werken, maar ik nog steeds contact mee heb.”
Eigen keuze maken
Die wederkerige, duurzame banden die worden opgebouwd tussen zorgverlener en zorgbehoevende is volgens Myriam één van de grootste troeven wanneer je in deze sector werkt. “Je hoort vaak horrorverhalen van mensen die in centra werken waar ze amper tijd hebben om een praatje te slaan met de mensen, zo’n situaties willen we hier absoluut vermijden. Het baart ons zeker zorgen dat het steeds moeilijker wordt om de vacatures ingevuld te krijgen. Daarom willen we laten zien welke meerwaarde je als begeleiders kan betekenen in het dagelijkse leven van onze bewoners.”
“Hier werken is zoveel meer dan enkel fysieke basiszorg verlenen. Je gaat mee op activiteiten, helpt hen zelfstandig keuzes te maken en hun volwassen leven vorm te geven, zorgt voor een zinvolle vrijetijdsbesteding… De band die je daardoor opbouwt met de bewoners is een heel leuk gevolg daarvan.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier