Kathleen Masselis (64) uit Harelbeke neemt eind oktober afscheid van de kermiswereld. Jarenlang runde ze met haar man Etienne een viskraam met eendjes en een grote stand met 18 botsauto’s. “Nu gaan we in onze vrije tijd fietsen en nog meer genieten van de familie en de kleinkinderen.”
Je zegt dat je het wel gaat missen. In welke zin?
Kathleen: “De ontmoeting, de beleving, de mensen, bezoekers die vrienden worden. Op elke kermis staan we op dezelfde plaats, dat is zo geregeld. We deden West- en Oost-Vlaanderen aan. We hebben ook altijd dezelfde buren op elke kermis, waar we ook staan.”
Etienne: “Ik had de paardenmolen van mijn opa in mijn bloed. Altijd ben ik een kermiskind geweest, van vader op zoon. Ik heb mijn botsauto’s verkocht toen ik 60 werd. Je mist het dus wel degelijk, maar ik hielp nog in Botje, het viskraam van Kathleen.”
Is de kermiswereld een concurrerende wereld?
Kathleen: “Neen, eigenlijk niet. Elke metier heeft zijn klanten. En op elke foor staan er wel meer dezelfde kramen, denk maar aan botsauto’s, een paardjesmolen met floche, een eendjesspel, eetkraampjes en meer. Iedereen heeft zijn plaats. Dat is altijd goed uitgedokterd. Let wel: kermismensen helpen elkaar ook veel, concurrent of niet.”
Het vissen naar eendjes is een spelletje waar je punten kan verdienen om speelgoed te winnen. Zitten/zaten daar trends of een rage in?
Kathleen: “Het gaat inderdaad om vele soorten speelgoed. Ik zorgde er altijd voor om een groot gamma te hebben voor jongens en meisjes: van puzzels tot popjes, beertjes, autootjes, vliegtuigjes, handtasjes of zelfs een dartsbord. Ook waterpistooltjes, allerhande gadgets, noem maar op. Je merkt wel dat er op een zeker moment bepaald trendy speelgoed de kop op steekt, zoals die doosjes met bolletjes om zelf juweeltjes te maken. My Pony was een grote trend maar net geen rage. Pokémon wel.”
Ik kan me inbeelden dat er veel komt bij kijken.
Kathleen: “De voorbereiding vraagt veel werk. Wat wil ik aankopen en hoeveel? Het moet ook allemaal gestockeerd worden. Na de kermis moet alles weer zijn plaats krijgen, thuis of in het kraam.”
“Veel van onze klanten werden vrienden”
Etienne: “Mijn botsauto’s namen 22 op 13 meter in beslag. Dat vergt veel werk om alles op te laden, af te laden, op te zetten en te laten werken. (lacht) Het afbreken van de installaties vraagt ook tijd en ruimte, en dan heb je opnieuw afbreken, opladen en afladen, want als je thuiskomt moet je bepaalde dingen herstellen en ook onderhouden.”
Hadden jullie tijd om vakantie te nemen?
Kathleen: “Ja hoor. In de winter, wanneer er weinig of geen kermissen zijn, trokken en trekken we naar warme oorden, met name Tenerife. Tien dagen is voldoende, want we zouden de kleinkinderen te veel missen.” (lacht)
Wat brengt de toekomst?
Etienne: “Iets meer vrije tijd, zeker?” (lacht)
Kathleen: “Inderdaad, meer vrije tijd. En meer momenten met de kleinkinderen, de hond, het huishouden, de vrienden, de familie, de tuin. We zien wel.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
