Een jaar na zijn overlijden dromen de ouders van Frederik Birmanns nog altijd van een mooi afscheid voor hun zoon. “Frederik verdient dat absoluut, en we zouden zo graag nog eens samen met zijn vrienden herinneringen willen ophalen”, zeggen Francine en Josef.
Frederik Birmanns overleed vorig jaar op 19 april, een maand voor zijn veertigste verjaardag, aan de gevolgen van kanker. Voor zijn ouders Josef (72) en Francine (67) is de tijd sindsdien stil blijven staan. “Het voelt alsof het pas gisteren is dat Frederik overleed. We zouden er alles voor geven om hem nog één keer te kunnen zien”, vertelt het echtpaar. Op de dag van zijn overlijden stond Frederiks foto opnieuw in de krant. Met die rouwadvertentie wilden Josef en Francine de herinnering aan hun zoon levend houden, en tegelijk ook zijn vrienden en kennissen nog eens herinneren aan de grote afscheidsviering die er komt. Want door corona kon dat voorlopig niet.
Geen koffietafel
“De uitvaart werd live gestreamd, maar de afscheidsplechtigheid vond plaats in intieme kring. We waren met dertien, onszelf inbegrepen. Een koffietafel was er niet”, zeggen ze. En dus blijven Josef en Francine wachten tot de pandemie voorbij is. “We zouden zo graag nog eens herinneringen willen ophalen aan onze zoon, met mensen die hem goed gekend hebben.”
Taxibedrijf
Frederik baatte in De Haan een populair taxibedrijf uit, zijn ouders werkten voor hem. “Zijn taxibedrijf was ook óns leven. De telefoon lag altijd naast ons bed”, zegt Francine. “Mensen zeggen weleens ’t leven gaat voort , maar het verlies van je kind kun je nooit helemaal verwerken. Josef praatte vroeger tegen iedereen maar nu sluit hij zich op. Dan loop ik hem hier te zoeken en vind ik hem ergens verdrietig in een hoekje.”
Frederik was een levensgenieter, ook al leefde hij voor zijn werk
“We verwerken het allebei op onze eigen manier. Francine gaat graag naar het kerkhof, maar voor mij is dat geen mooie plaats. Ik zie mijn jongen daar dan zo liggen en ben daar de rest van de dag echt ziek van. Ook Frederiks huis is sindsdien onaangeroerd gebleven. Te confronterend: Frederik is daar nog zo tastbaar, zijn kleren hangen er nog in de kast”, zegt Josef.
Tweede verlies
Josef en Francine moesten onlangs ook afscheid nemen van Kito, Frederiks trouwe schnauzer die overal met hem meeging. “De klanten waren allemaal dol op Kito. Soms vermeldden ze dat er expliciet bij als ze een taxi bestelden: graag een taxi mét Kito ”, glimlacht Francine. “Kito riep al die mooie herinneringen op aan onze zoon, maar dat beetje troost is ons nu ook ontnomen. Het voelde alsof we Frederik nog een keer moesten afgeven.”
“Frederik verdient een waardig afscheid. Voor mij zou dat toch ergens een symbolische streep zijn, want zoals we nu afscheid hebben moeten nemen, dat was onmenselijk. Er zijn ook zoveel mensen die nog niet eens weten dat onze zoon overleden is”, zegt Josef.
Samen op reis
Frederik is thuis gestorven. “Ergens een troost dat we tot het laatste moment aan zijn zijde hebben kunnen waken. Maar het is ondraaglijk om je kind zo dag na dag te zien aftakelen. Frederik is op het einde echt uitgedoofd als een kaars. In december 2018 zijn we nog samen naar de Caraïben geweest, en ik heb daar toen de tijd van mijn leven met hem gehad. Frederik was eigenlijk ook van plan om het wat rustiger aan te doen en samen met ons wat meer van het leven te gaan genieten. Frederik wàs een levensgenieter, ook al leefde hij voor zijn werk.”
Josef en Francine hebben nu voor het eerst sinds Frederiks overlijden nog eens een reisje geboekt. “Een weekje Spanje, gewoon om onze zinnen eens wat te verzetten want thuis lopen we de muren op. Maar we slaan er ons samen wel door”, besluiten ze.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
