Joeri Verbeeck werd in april met zijn fiets op de Ringlaan in Kuurne gegrepen door een vrachtwagen. Zijn leven hing aan een zijden draadje, maar Joeri bleef vechten.
En hij is positief over de toekomst: “Ik wil en zal terug de oude worden.” Zijn ouders glimlachen trots: “Dat doorzettingsvermogen heeft altijd in hem gezeten.”
We keren terug naar 23 april 2015. Wat een doordeweekse donderdagavond moest worden voor het gezin Verbeeck-Demely, veranderde in een avond vol ongeloof, tranen, hoop en vechtlust tegelijk. Zoon Joeri raakte die avond betrokken in een ongeluk. Een zwaar ongeluk. Aan de Ringlaan in Kuurne werd hij gegrepen door een vrachtwagen. Die reed de jongen aan en sleurde hem om en bij de 600 meter mee. “Het is een half mirakel dat Joeri nog leeft”, zeggen zijn ouders Tony Verbeeck en Martine Demely, beiden 52 jaar. “Bijna niemand komt levend uit een dodehoekongeval. Onze Joeri gelukkig wel.” De balans is echter zwaar. De jongeman verloor zijn rechterarm, drie vingers van zijn linkerhand, zijn linkeroog, hij had een open schedelbreuk, een klaplong, een gebroken rib en heel veel schaafwonden…
Bijna niemand komt levend uit een dodehoekongeval. Onze Joeri gelukkig wel.
“Zijn leven heeft aan een zijden draadje gehangen. De eerste operatie duurde 16 uur. Joeri moest na een hartstilstand één keer gereanimeerd worden. Na twintig dagen in een kunstmatige coma werd hij stilaan weer wakker.” De papa van Joeri heeft echter nooit getwijfeld aan zijn zoon. “Joeri is altijd een doorzetter geweest en dat is nu weer zo. Hij laat zich niet klein krijgen maar vecht terug. Ik ben er ook zeker van dat God bij het ongeval aanwezig was en dat hij Joeri de kracht heeft gegeven om te vechten om te overleven.”
Vandaag revalideert Joeri nog steeds in het UZ van Gent. Hij onderging sinds het ongeval 14 operaties en er volgen er nog aan zijn armen en gezicht. De meest recente operatie was in november. “Tijdens die operatie werden de spieren en pezen verlegd om zijn armprothese goed te kunnen besturen”, zegt Tony. “De operatie duurde 13,5 uur maar is geslaagd. In januari volgt een nieuwe operatie om de spil van de armprothese te verankeren met het bot. Normaal zal het dan nog vier tot acht maanden duren vooraleer hij de prothese zal kunnen gebruiken. Naar het schijnt zou Joeri de eerste Belg zijn die zo’n prothese krijgt.”
2016 wordt voor het gezin een spannend jaar, een jaar vol nieuwigheden: Joeri die zijn prothese zal krijgen, die wellicht thuis kan wonen, wie weet in september weer naar school zal mogen gaan…
De feestdagen mag hij alvast doorbrengen met zijn familie en daar kijkt iedereen naar uit. “Wij zijn heel blij dat we Kerstmis met z’n vijven kunnen vieren“, zeggen de ouders. “Het is zwaar geweest, heel erg zwaar maar we zijn blij dat er geen lege stoel aan onze tafel staat.”
(NVH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier