Joël Verschoot uit Ingelmunster is 35 duiven armer na een wedstrijd: “We staan echt voor een raadsel”

“Het gebeurt altijd wel eens dat er enkele duiven niet meer terugkeren, vroeger was dat dan vooral bij onweer. Maar dat zo’n groot aantal verdwaald is geraakt, dat heb ik nog maar zelden meegemaakt.” Duivenmelker Joël Verschoot zit met de handen in het haar.

Op zaterdag 12 juni werden om 13.50 uur zo’n 2.600 jonge wedstrijdduiven gelost in Momignies, waarvan er 100 behoren tot Joël. In totaal keerde slechts de helft van alle duiven terug naar huis, de rest is spoorloos. Joël zelf is 35 duiven kwijt.

“Na twee en een half uur vliegen zouden ze na hun tocht van 180 km moeten terug zijn. Nu duurde het veel langer tot de eerste duiven terug in Ingelmunster waren. Normaal gezien heb je eerst de koplopers, en daarna de rest in grote groepen. Nu kwamen de duivel allemaal heel gespreid terug naar huis. Tot ’s avonds laat zijn er nog hier gearriveerd, dat is echt heel vreemd”, vertelt de duivenliefhebber, die tevens zaakvoerder is van Verschoot Pigeons Loft in Ingelmunster. Op zaterdagavond stond de teller op 60 teruggekeerde duiven, zondag kwamen er uiteindelijk nog 5 toe. “De rest gaan we niet meer terug zien, dat ben ik zeker. Het is te warm, ze zijn sowieso al uitgeput”, klinkt het triest.

Vooral de jonge duiven raken zoek

In zijn 50 jaar als duivenliefhebber heeft Joël dit nog maar zelden meegemaakt. Tijdens de wedstrijd die van start ging in Limoges, die dezelfde dag plaatsvond, vonden trouwens wél alle duiven van Joël hun weg terug naar Ingelmunster. Maar er is meer: “Het probleem is al langer aan de gang. De laatste vier weken verliezen we steeds meer jonge duiven, ook bij ons thuis. Bijvoorbeeld bij het opleiden wanneer we ze bijvoorbeeld een uurtje van ons huis loslaten. Het kan altijd dat we er dan eens eentje kwijt zijn, maar nu is het echt extreem. Het is trouwens in heel België een probleem. Er komen steeds vaker ‘vreemde duiven’ op ons dak zitten. Als we ze dan inlezen, zien we dat ze van de andere kant van het land komen, Antwerpen of zelfs Limburg. Die mensen komen ze dan terug halen, en vertellen dat het bij hen net hetzelfde verhaal is. Dit is echt een heel uitzonderlijke situatie, ik heb er geen verklaring voor.”