JH Reflex viert dit weekend zijn vijftigste verjaardag. Het in 1970 als ‘Jeugdhuis Sint-Rochus’ ontstane jeugdhuis verloor zich in zijn beginperiode -zoals de meeste studentenorganisaties in de nasleep van de opstandige jaren zestig- vooral in sociaal-politieke activiteiten en was een meester in zijn idolatrie voor de Vlaamse reuzen van de kleinkunst. Daarna, in de jaren tachtig en negentig, toen de schoolstrijd en het gevecht voor Nederlandstalige universiteiten een steeds vagere herinnering werd, verlegden ook de jeugdhuizen hun focus: naar allround-muziek, recreatieve activiteiten en dansfeesten. Nu, vijftig jaar na zijn ontstaan, is JH Reflex, in de Doorniksewijk, een modern jeugdhuis geworden, met leden die qua leeftijd variëren tussen de 16 en 28 jaar. Al is de hang naar het verleden nooit ver weg. “We willen die informatief-culturele draad opnieuw oppikken.”
Een halve eeuw. Zo lang is het geleden dat Bellegemnaar Luc Despiegelaere (75) samen met enkele jeugdvrienden uit Kortrijk Jeugdhuis Sint-Rochus heeft gesticht. “Het idee voor jeugdwerk ontstond rond 1968”, mijmert Luc. “Ik was toen leider bij de lokale Chiro Sint-Rochus, en was dus ook al bezig met de jeugd, maar wilde die horizon verder uitbreiden. Plots vroegen ze of ik zin had om permanent verantwoordelijke van een jeugdhuis te worden. De pree was niet vet, maar ik zag dat wel zitten.” (lacht)
Het nieuwe jeugdhuis vond onderdak in pand 124 in de Doorniksewijk. In het bestuur zetelden heel wat stad- en streeknotabelen. “De pastoor van de parochie Sint-Rochus , de lokale rechter en zelfs de directeur van Leiedal zetelden in de raad van beheer. Of er akkefietjes waren? (grijnst) Zo nu en dan. Er werd gedanst, er werd gevrijd. Daar hadden ze het soms moeilijk mee. Maar we hielden het zedig hoor. Slechts een paar feestjes per maand.”
“Dan gaat het er bij ons inderdaad wat harder aan toe”, pikt Veerle Schouppe (25) in. Veerle, een uitgeweken receptioniste uit Nazareth, is sinds eind vorig jaar medebeheerder van vzw ReflexXL, samen met Febe Snauwaert en Laurent Deleu. Lucas Clarysse, Milo Vanwalleghem zijn medebeheerders van het Jeugdhuis zelf. Brecht Blondeel zit in beide bestuursorganen. “Al valt het aantal dansfeestjes best mee. Als we met de Reflex opnieuw meer naar een Jeugdhuis van de oude stempel kunnen evolueren, zou dat leuk zijn. We willen die informatief-culturele draad opnieuw oppikken. Maar geen paniek, we verliezen de feestjes zeker niet uit het oog” (knipoogt).
G. River City Jazz
Een van de eerste infoavonden die het Jeugdhuis organiseerde betrof de aankoop van een legervliegtuig, voor een slordige 3 miljard Belgische frank. “Dat was meer een protestbijeenkomst”, geeft Luc toe. “We hebben ons toen afgezet tegen dat klassieke gedoe. Pas op, we hadden dan wel een links etiket, bij ons had iedere politieke kleur zijn plek. Wij vereenzelvigden ons niet met een politieke beweging of ideologie. We verhuurden onze vergaderzaal zelfs aan die van extreem-rechts: dat zegt genoeg. Neen, ook het culturele had bij ons zeker zijn plaats. De filmvertoningen trokken weinig volk, maar de optredens van de elite uit de Belgische kleinkunst van die tijd, zoals Johan Veminnen, Walter De Buck en Willem Vermandere, waren echte publiekstrekkers. Met ‘De Courant’ gaven we zelfs een tijd ons eigen huisblad uit. Ikzelf speelde ook mee in de Golden River City Jazz Band, dat vooral uit leden van ons jeugdhuis bestond, en heel bekend was in Kortrijk en omstreken.”
In 1972, op zijn eenendertigste, neemt Luc afscheid van het ondertussen tot ‘JEKO’ (Jeugd Kortrijk) vervelde jeugdhuis, dat vooral op cultureel vlak voort evolueerde. Vanaf 1984 werd de tweemaandelijkse nieuwsbrief het Reflexiefje uitgegeven. Daarmee ging een nieuwe naamsverandering gepaard. De ‘Reflex’ was geboren. In 1989 kwam Carnardo bij het jeugdhuis, als een van de eerste stripotheken in de regio. In 1996, meer dan twintig jaar na het vertrek van de oprichters, zat het jeugdhuis voor het eerst in zwaar weer. Het huurcontract met Brouwerij Bockor verliep en het gebouw werd door een buur gekocht. Als tijdelijke oplossing week de Reflex uit naar Doorniksesteenweg 105. Die overgangsjaren duurden tot 2001, tot de Reflex het verbouwde café, het ‘Hof van Oostenrijk’, in Doorniksewijk 89, betrok. Met fuiven als Reflex XL, Reflex on the Rocks en Nachtshift deed het jeugdhuis sindsdien meer dan zijn duit in het zakje van het Kortrijkse nachtleven.
Duik in het verleden
“En ook in 2021 zijn we van plan uit te pakken met een stevig feestje”, knipoogt Veerle. “De Reflex werd vorig jaar 50 jaar, en dat willen we vieren. Dat jaartje uitstel? Dat maakt de goesting des te groter!” Op vrijdag 24 september trapt De Reflex zijn verjaardagsfeestje af. “Met een groot terras buiten, met deejay. Op zaterdag spelen er wat livebands op de parking naast Toontjes Kerk, er is een cocktailbar én er is eten voorzien. We vragen wel een Covid Safe Ticket te tonen.”
Er zijn niet alleen festiviteiten gepland. Het jeugdhuis neemt ook een duik in zijn verleden. “We hopen heel wat oud-leden te trekken met de uitstalling van ons archief”, is Veerle enthousiast. Dankzij Luc hebben we nog heel wat extra materiaal van indertijd op de kop kunnen tikken. De expo gaat door op het eerste verdiep. Op vrijdag van 17u tot 20u, op zaterdag starten we al om 14u. Dit uiteraard onder begeleiding. We willen niet dat onze pronkstukken door gebral en dronken gestoei naar de kloten gaan (lacht). Of die expositie een permanent iets wordt? Dat zal niet voor meteen zijn. Eerst gaan we genieten van een zalig jubileumweekend.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
