In alle badplaatsen zijn de strandcabines nu geplaatst of wordt daar nog aan gewerkt. Als het weer een beetje meezit, kunnen de ruim 9.000 huurders nu weer volop genieten van hun stekje op het strand. Voor vele families is dat een jarenlange traditie en een zomerse plaats van afspraak voor verschillende generaties. De 91-jarige Audrey Bagnall uit Oostende heeft al sinds halfweg de jaren ‘50 een cabine vlakbij de Koninklijke Villa.
“Ik weet al mijn hele leven dat wij een strandcabine huren”, vertelt Micheline De Ridder (66), de dochter van Audrey, die ook in Oostende woont. “Het moet al sinds 1956 of 1957 zijn. Dat was toen met twee koppels: wijzelf en onze familie uit Gent. En tot op vandaag delen wij onze strandcabine: wijzelf, een familie uit Gent en een bevriend koppel. En wij betalen elk ons deeltje.”
“Wij noemen dat: ons tweede verblijf”, zegt Micheline. “Toen ik nog werkte, ging ik dikwijls na het werk naar de cabine. En ik herinner me nog hoe mijn vader, die bij de Marine werkte, na zijn uren in zijn militair tenue naar het strand kwam. Ja, wij kwamen daar echt veel. Mijn mama is van Britse origine en we hebben er altijd mee gelachen: van als ze ook maar een stukje blauw aan de hemel zag, was ze daar al.”
Statistieken
“Mama bleef daar dikwijls van elf uur ‘s morgens tot 18 of 19 uur. Het was echt de plek waar ze familie en vrienden ontmoette. Sinds de jaren 80 hield ze ook lange tijd statistieken bij: hoeveel keer ze naar de cabine was geweest, hoeveel keer ze kon gaan zwemmen… Ze heeft die notities nog altijd en je kan er uit afleiden welke zomers mooier waren en welke zomers minder mooi.”
“Als mama nog maar een beetje blauw aan de hemel zag, trok ze naar de strandcabine”
“Door haar leeftijd gaat mama nu natuurlijk wel minder dan vroeger naar de cabine. Vorig jaar waren er in juli en augustus gratis fietstaxi’s in Oostende en dat was voor haar de beste manier om aan het strand te geraken. Ze heeft ook haar rollator nodig, het is meer dan vroeger een expeditie voor haar.”
Vroeger leuker
“Ik ga zelf ook graag naar het strand, maar niet zo veel met onze eigen dochters. Die wonen niet meer in Oostende en hebben zelf nog geen kinderen”, vervolgt Micheline. “Maar de mensen uit Gent, die ook mee huren, komen wel vaak met hun kinderen en kleinkinderen. Natuurlijk niet allemaal tegelijk, dat zou een beetje te veel zijn. Maar we hebben allemaal een sleutel. In het seizoen is er elke dag wel iemand.”
“Als je in de stad woont, heb je geen tuin of toch geen grote. Het strand is een beetje onze tuin. Het was er veilig en je kon je er niet bezeren. Het is wel veel veranderd sinds er zandopspuitingen gebeuren. Dat doen ze om de stad te beschermen tegen stormen, maar het maakt wel dat je van de cabines veel verder moet wandelen naar de zee. Voor moeder is het nu niet meer mogelijk om aan het water te geraken. Het zand is ook veel minder stabiel dan vroeger. Op dat vlak was het vroeger nog leuker aan de cabine.” (HH)
De wachtlijsten voor een strandcabine zijn nog nooit zo lang geweest. Meer daarover lees je hier .
Jean-Pierre Gilis (Strandcabine in De Panne): “Wij zijn frigoboxtoeristen”
Jean-Pierre Gilis (73) woont op de grens van Koksijde en De Panne, maar net in Koksijde. Al vele jaren hebben hij en zijn vrouw Gwendoline Malfait hun strandcabine in De Panne. “Vroeger huurden we een cabine in Sint-Idesbald met mijn vrouw, die intussen is overleden. Gwendoline huurde een cabine in De Panne. We zijn er dan enkele jaren mee gestopt en sinds een jaar of vijf hebben we weer onze cabine in De Panne. Als het goed weer is, zijn we er naartoe. Mijn vrouw werkt tot ’s middags, ik maak de boterhammen klaar voor de picknick en ’s middags eten we dan samen op het strand. Wat we er doen? Chillen , zoals de jonge gasten zeggen. Iets lezen, tot rust komen, eens tot aan de zee gaan. Ik ben gepensioneerd, wat moet ik anders doen? Je kan toch niet de hele dag fietsen?”
“Ik ga ook graag op reis hoor, in normale tijden toch”, zegt Jean-Pierre. “Elk jaar doen we een grote reis, naar Griekenland, Tunesië, Egypte… Mijn dochter woont in Oostenrijk en daar ga ik drie tot vier keer per jaar. Maar als zij hier twee weken op vakantie komen, zitten we ook graag met de kinderen en kleinkinderen aan de cabine. We genieten daar erg van. Ik ga er elke dag naartoe, toch als ik niets anders te doen heb. We hebben er ons tafeltje en onze stoeltjes, we zijn frigoboxtoeristen hé.”
“De cabines staan er nu weer en vanaf zaterdag mogen we ze weer opvullen”, verlangt Jean-Pierre al. “Dat is een hele verhuis hoor, ik moet enkele keren over en weer rijden om er alles heen te brengen. Maar het is de moeite. Van als het weer het toelaat, zal je ons daar vinden. We hebben nochtans een grote tuin, maar het strand… Dat is toch nog iets anders.” (HH)
Noëlla en Jos (Strandcabine in Middelkerke): “Cabine is echt wel het van het”
Noëlla Vansuypeene (71) en Jos Devillé (77) komen uit het binnenland, maar wonen ondertussen al 15 jaar in Middelkerke. Het is de eerste keer dat ze een strandcabine huren op het strand en dat heeft zo zijn redenen. “Wij hebben eerst in Westende gewoond, dicht bij het strand, dus was het niet echt nodig om een strandcabine te hebben. In het appartement waar we nu wonen, komt er heel weinig zonlicht binnen en wij zijn echt wel mensen die graag genieten van de buitenlucht en de zon. We zijn al sinds februari in de weer om een strandcabine te kunnen huren en uiteindelijk is het ons gelukt. We zijn superblij” zegt Noëlla.
Ook Jos is in zijn nopjes met de cabine: “We hebben er uiteraard al gebruik van gemaakt en zo’n cabine is echt wel het van het . De onze staat niet echt in het heel drukke gedeelte van Middelkerke, maar aan de rand van de toeristische zone.”
Het charmante koppel ziet de zomer meer dan ooit tegemoet. “We hebben hier acht stoelen, als er familie of vrienden komen, kunnen ze gezellig meegenieten. Wij zijn van plan om hier iedere dag te komen, als het weer het toelaat”, geeft Noëlla nog mee. “Aan plannen geen gebrek hoor. Ofwel blijven we tot na het middageten bij ons thuis en trekken we dan naar het strand, ofwel nemen we onze boterhammen mee en eten we aan of in de cabine. Wees maar zeker dat we ons zullen amuseren. Als ik hoor hoeveel mensen er nu op zoek zijn om een strandcabine te huren, prijzen wij ons gelukkig dat we er een hebben kunnen bemachtigen. We zijn nu al van plan om het niet bij een jaartje te laten”, besluit een dolgelukkige Noëlla. (PBM)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
