Kleine ‘accidentele’ ontmoetingen maken meestal mooie verhalen, dat is ook zo met de tip die we binnenkregen via Veerle Goethals uit Dentergem. “Ik was woensdagochtend op weg naar de lokale slager en zag een bepakte toerist een beetje radeloos aan een gesloten fietsenwinkel staan. De Japanner Kentaro ‘Ken’ Kawamoto (39) was blijkbaar aangereden met een scheefgetrokken wiel als resultaat. Gelukkig is de chauffeur de kosten achteraf gaan vergoeden bij de fietsenmaker iets verderop die wel open was.”
Veerle Goethals, die op weg was naar de plaatselijke slagerij, ontfermt zich over de Japanner, die vlot Engels blijkt te spreken. “Om hem een beetje te laten bekomen van de emotie heb ik hem getrakteerd op een frietje. Voor hem bestelde ik onze Vlaamse stoverij en ik liet hem ook even proeven van mijn garnaalkroketjes en de frikandel special. In de plaatselijke slagerij van Robby en Angelique konden we overnachting regelen bij haar ouders. De Japanse gast moest zelfs zijn tentje niet opzetten en kreeg een slaapplaats binnenshuis aangeboden.”
Dat is ook hetgeen Ken heel erg aanspreekt over de kennismaking met ons land en de inwoners. “Jullie zijn allemaal zo vriendelijk en hulpvaardig. Het siert jullie dat iedereen zo oprecht geïnteresseerd is in mijn verhaal. Sommige mensen, zoals jullie journalist, rijden zelfs voor om me op de juiste weg te zetten. Ik merk dat iedereen hier heel relaxt is. In Japan zijn we heel gestrest en zijn er heel veel regeltjes.”
Fietstocht in Europa
Ik verzeker hem dat we die vele regeltjes bij ons ook niet vreemd zijn en dat West-Vlamingen ‘binnenfretters’ zijn. Ken lijkt het te snappen en begint aan zijn fietsverhaal. “Ik ben op 17 april vanuit mijn woonplaats Kyoto aangekomen in Wenen voor een fietstocht in Europa. Dat kan tot eind september, want ik heb mijn job als leerkrach wetenschappen aan leerlingen van 15 tot 18 jaar in het secundair opgezegd. Het zal vreemd klinken, maar ik maak een carrièreswitch in de omgekeerde richting: ik ga aan de slag als kleuterleider in de Meiko Nursery School in Hyogo. Lesgeven in het secundair is bij ons bijzonder stressvol. Ik vertrek thuis om 7.30 uur en ben pas om 21 uur terug thuis. Mijn vrouw Natsumi was autoverkoper voor Toyota, maar is nu yoga-instructrice. Samen hebben we een dochter: Kaho (12), die naar de junior high school trekt. Deze reis is een beetje als een sabbat en ondertussen heb ik al in Hongarije, Slowakije, Slovenië, Albanië, Italië en Kroatië rondgefietst. Alles samen reeds goed voor zo’n 6.500 kilometer. Ik probeer zo’n 150 kilometer per dag af te leggen. Straks trek ik naar Normandië (Frankrijk), waar ik kan logeren bij vrienden die ik ontmoette in Bosnië-Herzegovina en dan gaat het richting Londen. Eind augustus ga ik terug naar Tokyo en fiets ik dan zo’n 400 km terug naar mijn woonplaats Kyoto.”
“Jullie spreken heel goed Engels, dus moet het onderwijs hier wel van goeie kwaliteit zijn”
Sinds woensdag is Ken dus in België en pikte hij de gezelligheid van de Gentse Feesten mee. “Dat is ideaal om contacten te leggen. Jullie spreken heel goed Engels, dus moet het onderwijs hier wel van goeie kwaliteit zijn. Mijn keuze voor een job in het onderwijs zit misschien wel een beetje in mijn genen. Mijn grootvader die ooit bankmanager was, startte op 60-jarige leeftijd met een kleuterschooltje. Waar ik ga werken, zijn er zo’n 250 kinderen van 0 tot 5 jaar en zal ik ongeveer een 30-tal collega’s hebben. Ook bij ons is er een lerarentekort. Afhankelijk van de leeftijd verdient een leerkracht in Japan zo’n 2.400 euro netto per maand. Ik hoor dat dit bij jullie ongeveer hetzelfde is.”
Eén iets gemeenschappelijk
Na genoten te hebben van een lokale lekkernij (Hommelbier, red.) gidsen we Ken naar hetgeen op zijn to-dolijst staat (In Flanders Fields Museum, red.) en tonen we hem de camping van het Jeugdstadion, waar hij heel vriendelijk ontvangen wordt. “En vanavond ga ik zeker naar de Last Post Ceremonie. Eigenlijk hebben Japan en Ieper één iets gemeen: op beide plaatsen werd voor het eerst een vreselijk wapen gebruikt. Bij jullie waren dat chemische wapens en bij ons de atoombom. Ik voel ons verbonden!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
