Het was een bewogen jaar voor Hilaire Velghe (62), instructeur bij Vrienden der Blinden. In één jaar tijd moest hij afscheid nemen van geleidehonden Zita en Penny. Maar toen kwam labrador Arrow in zijn leven, en nu zijn Hilaire en Arrow regelmatig samen op pad.
Zo’n dertien jaar geleden begon Hilaire als instructeur bij Vrienden der Blinden. Met pijn in het hart had hij noodgedwongen afscheid genomen van hotel Ruytingen in de Strandlaan, dat hij samen met zijn vrouw Marijke 25 jaar had gerund.
Erfelijke oogziekte
“Ik heb een erfelijke oogziekte waarbij mijn netvlies aftakelt en waardoor ik op termijn volledig blind zal zijn”, vertelt Hilaire. “Met de auto rijd ik al 28 jaar niet meer, maar omdat mijn zicht jaar na jaar achteruitgaat, moest ik helaas ook ons hotel opgeven. Bij Vrienden der Blinden kan ik mij op een zinvolle manier inzetten als instructeur, en dat is heel boeiend! Ik heb er een goeie band opgebouwd met mijn eigen blindengeleidehonden. Eerst was er Zita, en toen zij met pensioen ging, kwam Penny. Ze waren mijn twee trouwe maatjes! Zita stierf toen ze veertien jaar oud was, maar helaas volgde Penny hetzelfde jaar, nadat er tijdens een operatie complicaties waren opgetreden.”
Als instructeur kreeg Hilaire onverwacht de kans om een hond te testen bij de collega’s in het Waalse Ghlin (Bergen). “Het was snel koek en ei met Arrow”, lacht Hilaire. “Hij kwam me meteen begroeten en bleef bij mij zitten. Eerst heb ik de opleiding in Ghlin afgewerkt, daarna hier. Arrow is heel sociaal, attent, braaf en speels, kan goed overweg met andere honden en kinderen. Hij maakt goeie vorderingen, maar omdat hij in het Frans is opgevoed, moet ik hem nu in een Nederlands taalbad onderdompelen.”
“Gelukkig kan ik nu weer zelfstandig de deur uit! Alleen met mijn witte stok voelde ik mij onzeker. Arrow is getraind op alle obstakels: uitstekende luifels of reclameborden, laaghangende takken, hij stopt bij een moeilijke doorgang en kent de bushaltes, heeft de juiste loopsnelheid… Ik heb veel meer vertrouwen in Arrow dan in mijn stok! Nu heb ik genoeg aan mijn fijn stokje, mijn ‘voelsprietje’.”
Tot twaalf per jaar
Er komt heel wat kijken bij het opleiden van een blindengeleidehond. “We starten met pups van acht weken, die een jaar bij een pleeggezin verblijven. Vanaf één jaar komen ze elke dag naar het centrum; ’s avonds en tijdens de weekends mogen de honden ‘ontspannen’ bij gezinnen. Wel is er voortdurend begeleiding door een instructeur. Een hond in ‘werkmodus’ draagt altijd een beugel en een herkenbaar vestje. Dan weet hij dat hij niet mag spelen en is het ook niet de bedoeling dat mensen hem aaien. Als een hond geplaatst is, blijft er opvolging en contact met Vrienden der Blinden. Elk jaar leiden we hier tien tot twaalf honden op.”
Door de pandemie waren er geen rondleidingen en bezoeken en zijn de inkomsten sterk teruggelopen. Daarom hebben Hilaire en zijn vrouw Marijke een schortenverkoop op poten gezet: “Het zijn multifunctionele schorten (blauw of rood), die je langer of korter kunt maken. Ze kosten 16 euro en met de opbrengst kunnen we nieuw materiaal aanschaffen.”
Info en bestellen: marijke.verhegge@gmail.com, 0494 98 57 07.
(MVQ)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
