Een échte verslaving, zo noemt Ingrid ‘t Jampens haar creatieve bezigheden. “Het is zelfs zo erg dat ik een planning moet opmaken. Eenmaal ik ‘s namiddags vertrokken ben, zou ik doordoen tot na middernacht. Ik maak mutsjes voor kankerpatiënten en knuffels voor kinderen die in het ziekenhuis liggen.”
Ingrid ‘t Jampens is net terug van Limburg wanneer we haar spreken in het appartement waar ze woont met haar man Hans Annys. “Onze jongste dochter Evelyne woont daar. We gaan vaak op reis met de caravan. Als het aan Hans ligt, zouden we bijna nooit meer thuis zijn. We trekken naar verschillende locaties in Europa. Ik zou graag een beetje meer thuis zijn, maar Hans geniet er zo van om met de caravan op reis te gaan”, begint Ingrid.
Gaan je breinaalden, haakpennen en borduursets steevast mee op vakantie?
“Zeker en vast, ik kan niet zonder mijn creatieve bezigheden leven. Het is een verslaving. Maar een échte verslaving, hé. Ik voel me niet goed als ik het een dag niet gedaan heb. Het is zelfs zo erg dat ik thuis een planning opmaak. ‘s Morgens doe ik alle huishoudelijke taken, in de namiddag hou ik me creatief bezig. Dat kan dan voor vier uren zijn, maar het kan ook dat ik pas stop na middernacht. De televisie speelt op de achtergrond, zelf ben ik constant bezig. Ik ben al van kleins af graag creatief bezig. Ik herinner me nog het eerste stuk dat ik ooit breide. Dat was een rode trui. Het eerste wat ik breide was dus meteen al een trui! Ik heb hem heel lang gedragen. Ik heb de richting snit en naad gevolgd op school en toen ik kleine kinderen had, maakte ik al hun kleren zelf.”
Frankrijk, Spanje,… Jullie trekken er graag op uit met de caravan. Hebben jullie ook al de grote plas overgestoken om jullie dochter Barbara te bezoeken in New York?
“Inderdaad, Barbara woont al 11 jaar in New York. Maar ze komt nog vaak terug, want haar oudste kinderen wonen hier. In 2015 hebben we haar en ook de stad New York bezocht. Eén keer en nooit meer. We zijn heel blij dat we het gezien hebben, maar New York bezoeken kost een bom geld. Anderzijds zegt mijn dochter ook dat wij werkelijk álles bezocht hebben. Vandaar dus dat er een groot prijskaartje aan vasthing. Maar we keren dus niet meer terug.” (lacht)
“We krijgen al onze wol gedoneerd door de Zeeman aan de Veemarkt”
Je doet ook vrijwilligerswerk, wanneer ben je daarmee gestart?
“Wel, Hans kreeg 3,5 jaar geleden helaas een heel zeldzame vorm van bloedkanker. Hij heeft het nog altijd, maar de ziekte is onder controle. Maar ik wou iets doen, iets betekenen voor kankerpatiënten. Zo ben ik bij Fighting Cancer België terecht gekomen. Al drie jaar brei ik mutsjes voor oncologische patiënten die verbonden zijn aan AZ Sint-Jan en AZ Sint-Lucas in Brugge. Vorig jaar heb ik er 150 gemaakt. Maar er zijn mensen uit mijn team die er veel meer maakten. In totaal heeft het team vorig jaar 595 mutsen gedoneerd. Dat wordt erg naar waarde geschat, niet alleen door de patiënten zelf, maar ook door de verpleegkundigen en het team op de dienst. Van de dokters van het AZ Sint-Jan hebben we eind vorig jaar Merci-chocolaatjes gekregen als dankjewel. Alle wol wordt bovendien gedoneerd door de Zeeman aan de Veemarkt. We kregen zeker al 400 bollen wol geschonken. Al zijn er ook teamleden die liever hun eigen wol gebruiken. Dat kan perfect.”
Privé
Ingrid (68) is een rasechte Brugse. Ze woont met haar echtgenoot Hans Annys (69) in de Blekerijstraat in Assebroek. Ze is moeder van drie kinderen: Barbara (New York, VS), Dimitri (Oedelem) en Evelyne (Borgloon) en ze heeft vijf kleinkinderen: Kevin, Elisa, Vince, Ine en Jarne.
Loopbaan
Werkte in het onderhoudsteam van Spermalie De Kade en de bijhuizen in Oostkamp.
Vrije tijd
Haken, breien, kaarten maken, borduren en reizen met de caravan.
Ondertussen maak je ook knuffels die je wegschenkt. Hoe ben je daarbij gekomen?
“Dat is per toeval gegaan. Vorig jaar heb ik 50 poppetjes geschonken aan de kinderafdeling van Sint-Lucas. Niet alle kinderen krijgen een knuffeltje, maar wel de kinderen die bijvoorbeeld geen knuffeltje hebben of een zware behandeling moeten ondergaan. Ook hier was de dankbaarheid enorm groot. Ik heb beloofd dat ik dit jaar opnieuw 50 knuffeltjes zal schenken.”
Er staat heel wat van je creatief werk opgesteld in jullie gezellige woning. Wat ook opvalt zijn de uiltjes. Wie is de verzamelaar in huis?
“Dat is ook mijn verzameling. Wanneer die collectie ontstaan is? Mijn man en ik lachen er vaak om. We zijn 50 jaar getrouwd, toen heb ik de eerste en de grootste uil in huis gehaald. Dat is voor alle duidelijkheid een grapje! Maar ondertussen telt de collectie al 685 stuks. Twee keer per jaar haal ik de kast leeg om ze allemaal weer op te blinken en dan tel ik ze ook nog eens. Want de collectie wordt nog steeds uitgebreid. De kinderen brengen er bijvoorbeeld eentje mee als ze op reis zijn geweest.”
Brugse Beer
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
