Ines Gevaert uit Roeselare verovert de wereld met Arthouse The Liner

Ines Gevaert is de partner van Dagmar Verfaillie, ze vormen het gezicht van Arthouse The Liner. Ines en Dagmar specialiseren zich in ornamentale tatoeages en hebben klanten uit heel de wereld. In coronatijden doet Ines het noodgedwongen iets rustiger aan.

Je ben afkomstig van Oostnieuwkerke, je ging naar school in Roeselare maar ging uit in Passendale en omstreken. Vreemde combinatie?

Ines Gevaert : “Neen, eigenlijk niet ( lacht ). Ik heb inderdaad vier jaar VISO gevolgd en dan nog twee jaar Burgerschool in Roeselare. En natuurlijk zat ik ook in The Warehouse, De Verlichte Geest, de Irish Pub of In Romen maar mijn vriendenkring kwam uit de Chiro van Passendale. En ik ging daar uit met hen vanaf mijn veertien jaar.”

Je was een vroege vogel?

“Oh, maar er waren zeer goede afspraken. Onze ouders hadden een beurtsysteem om alle meisjes te brengen en ook weer op te halen ‘s nachts. Dat was een regel die nooit veranderde: we mochten nooit alleen naar huis fietsen of in een andere wagen stappen. Ze drukten me wel op het hart dat ik altijd beleefd moest zijn, hard werken en nooit drugs mocht gebruiken. Anders zou alles meteen gedaan zijn.”

Wanneer ben je voor het eerst geïnteresseerd geraakt in tatoeages?

“Via mijn eerste relatie rolde ik in de wereld van de tattoos, ik moet toen vijftien geweest zijn. Ik vertoefde vaak in tattooshops doordat ik meeging met vrienden bij het plaatsen van hun tattoos, zo leerde ik gaandeweg verschillende artiesten kennen. Ik stelde toen al vragen over hun manier van werken en had alles gezien wat ze deden. Ik vond het toen al zo’n mooi idee om het verhaal of de vraag van een persoon om te zetten in een passende tekening. Rond die periode wist ik ook dat ik graag tattoo-artist wilde worden.”

“Tatoeëren is een echte ambacht en vraagt tijd”

En er volgde een eerste gezichtsversiering toen je vijftien jaar was?

“Ja, een snakebite in mijn lippen en later strechters in mijn oren en een septum in mijn neus. Ze stonden thuis niet te springen van vreugde ( lacht ), maar ze lieten me wel mijn ding doen. Daarna volgde mijn eerste tattoo, ik liet twee sterren op mijn borstkas tatoeëren. Mijn papa moest hier toen nog toestemming voor geven aangezien ik nog geen achttien was. Door een goed rapport en mijn overtuigingskracht ( lacht ) ging hij hiermee akkoord.”

Je leerde Dagmar eerst kennen als klant?

“Ja, Dagmar is master in beeldhouwkunde en specialiseerde zich in ornamentale tatoeages. Hij is één van de grondleggers van de ornamentale tattoostijl. Hij bestudeerde elementen uit gotische kathedralen, art nouveau architectuur, art deco en jugendstil. Door het samenbrengen van al deze elementen creëerde hij een westerse ornamentiek die hij in de begin jaren van 2010 als ornamental omschreef. Ik wilde een tatoeage van Dagmar en kwam op een wachtlijst terecht van… drie jaar. Echt waar ( lacht ).”

“Op een bepaald ogenblik was ik op een optreden in De Verlichte Geest en stapte Dagmar, die daar ook was, op me af en stelde zich voor. Via een gezamenlijke vriend had ik immers laten weten dat ik veel interesse toonde in zijn werk en dat ik bij hem in de leer wilde gaan. Na enkele gesprekken over de verwachtingen en het tonen van mijn tekeningen gebeurde dat uiteindelijk ook. Dagmar nam zichzelf voor om maar één leerling zijn ornamentale stijl volledig aan te leren. Ik heb het geluk gehad dat ik die persoon ben.”

“Mijn ouders stonden niet te springen van vreugde, maar lieten me mijn ding doen”

Je werkte toch voltijds?

“Ja, ik was centrumleider van een dienstencentrum in Wingene en ik ben dat ook drie jaar geweest maar mijn hart lag bij het tekenen en tatoeëren. Vijf jaar geleden begon ik op zaterdag stage te lopen bij Dagmar. Het duurde maanden voor ik mijn eerste tattoo mocht zetten op mezelf. Maar ik leerde zo wel de stiel en vijf jaar later durf ik zeggen dat ik kan tatoeëren. Neem nu een zeer fijne rechte lijn rondom de onderarm, een fineline driehoek of cirkel,… het lijken eenvoudige vormen maar zo moeilijk. Deze perfect tatoeëren geef me telkens een fantastisch gevoel. Tatoeëren is een echt ambacht en vraagt tijd en veel doorzettingsvermogen. Er heerst in The Liner altijd een gezellige sfeer waar je tot rust kan komen. Hier is het geen tattooshop met skulls en heavy rockmuziek maar een harmonische en hygiënische omgeving waar zowel klanten als artiesten op hun gemak zijn.

The Liner heeft veel internationale klanten?

“Ja, sommige mensen plannen zelfs hun vakantie in functie van hun afspraken met Dagmar. Een Zweedse klant heeft een week in Roeselare op hotel verbleven en kwam iedere dag naar The Liner om zijn tattoo te laten afwerken.”

Tatoeëren is een contactberoep en kan niet nu. Maar je kunt toch je creatieve ei kwijt?

“Ja, naast onze webshop met eigen artwork startte ik een project met droogbloemen op. Ik maak droogbloemen in stolpen, droogboeketten en kransen. De verkoop loopt goed maar toch verlangen we om snel de deuren van The Liner weer te openen.”