De vergrijzing van de samenleving neemt toe. In 2050 zal 1 op 5 mensen ouder zijn dan 60 jaar. De Internationale Ouderendag van de Verenigde Naties is voor wzc Sint-Bernardus een gelegenheid om het belang van waardig ouder worden extra in de kijker te zetten. Daar staat de verbinding tussen de buitenwereld en de bewoner en de vermenging van het sociale weefsel centraal.
Voor directeur Frank Vanfleteren van het wzc is het vanzelfsprekend om ouderen in hun kracht te zetten. “Het basisprincipe van ons woonzorgcentrum illustreren we op een heldere manier met onze metafoor de bewoner is de dirigent, de medewerkers zijn het orkest. De dirigent dirigeert zijn wensen op eigen maat en het orkest probeert die wensen in te vullen. Het gaat erom dat bewoners door relaties met de buitenwereld, met familie, vrienden… volwaardig deelnemen aan de samenleving. Boeiende uitdagingen creëren en die inclusie maximaliseren maakt hen gelukkig. We gaan zoveel mogelijk in op de individuele wensen van bewoner, niet meer one fits all, niet enkel focussen op grote groepsactiviteiten. Bezoekuren zijn taboe, familie en kennissen krijgen een badge, zodat ze onze bewoners op elk moment kunnen bezoeken. Dat is zeker belangrijk voor koppels wanneer een van de twee partners hier woont en de ander nog thuis.”
Hotelgevoel
In die situatie verkeren mijnheer en mevrouw Pyliser-Albert. Nog geen jaar geleden besliste het echtpaar dat het beter was om mijnheer Maurits (89) te laten inwonen in het wzc. “Dat was niet evident”, zegt mevrouw Pyliser (84). “Ik had nog altijd het beeld voor ogen van metje die naar het rusthuis moest, waar je vereenzaamde in een zetel, omdat er niks te beleven viel. Dit is een verschil van dag en nacht! Hier voelen we ons écht thuis, het geeft zelfs een beetje een hotelgevoel. Ik kom hier elke dag, en we eten dikwijls samen. Maurits en ik gaan graag samen wandelen, hoewel dat niet altijd makkelijk is met de rolwagen.” Maurits is zichtbaar tevreden hier. “Laatst zijn we enkele dagen naar Polderwind in Zuienkerke geweest, met 12 mensen. Wat een mooie locatie, aan een groot meer!”
Nauwe band
Sara Defoer werkt al 21 jaar als verpleegkundige in het wzc en legt uit hoe ze met haarorkest functioneert. “Onze dienst is opgesplitst in 4 tot 5 secties met telkens één verantwoordelijke voor 7 à 8 bewoners. Zo hebben bewoners altijd dezelfde contactpersoon, en dat schept een nauwe band. Aansluitend bij onze holistische visie, waarbij we elke bewoner in zijn totaliteit benaderen, hebben we aandacht voor alle fysieke, mentale, cognitieve en relationele aspecten, en we doen soms zelfs boodschappen. We hebben gespecialiseerde medewerkers voor alle complexe zorg, zodat mensen niet naar het ziekenhuis moeten. In oktober krijgen de bewoners opnieuw bezoek van leerlingen van het Immaculata-Instituut in het kader van een intergenerationeel samenwerkingsproject. Directeur Vanfleteren ziet een dubbel voordeel in dit initiatief: “Jongeren en ouderen leren elkaars wereld kennen door naar elkaars verhalen te luisteren. Van de levenswijsheid van ouderen kan de jonge generatie nog heel wat opsteken. Onze bewoners ontdekken een nieuwe wereld en zien wat jonge mensen bezighoudt. Dit garandeert boeiende gesprekjes…” (MVO)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
