Iedereen heeft wel een hobby of spaart ergens in. Erna Maesen (62) maakt handgemaakte beren. Ze geeft ze als geschenk of houdt ze gewoon zelf. Zo heeft ze er heel wat in huis. “Ik ging elk jaar naar de poppen- en berenbeurs. Niet voor de beren maar eigenlijk ging ik voor de poppen”, vertelt Erna.
“De materialen kosten een bom geld. Ik naai niet gewoon stukjes stof aan elkaar en vul ze op. Mijn beren hebben allemaal scharnieren waardoor hun armpjes en beentjes kunnen bewegen. Ik gebruik ook alleen maar duurzame materialen. Alle beren zijn met de hand gemaakt met een speciale steek. Ik denk dat ik toch wel een volledige week bezig ben per beer. Niet de volledige dag maar toch een groot stuk.”
Patroon
“Eerst moet je er voor zorgen dat je een patroon hebt. Dat patroon leg je op een soort transparant folie en knip je uit. Daarna leg je het op je stof en moet je de stof uitsnijden. Je bent eigenlijk al enkele uren bezig alvorens je echt aan je beer kan beginnen. Je moet ook alle stukken in spiegelbeeld verwerken. De stof is enorm duur, je kan je dus niet veroorloven dat je veel verlies hebt. In het begin kocht ik verschillende patronen op beurzen, later begon ik zelf beren te ontwerpen. Ik werkte rond verschillende thema’s.”
Erna maakt beren voor verschillende gelegenheden. In sommige beren zit zelfs een verhaal. Zo maakte ze een beer toen haar vader overleed. “Mijn vader was visser, de zee was zijn leven”, wil Erna nog kwijt. “Toen hij overleed wilde ik hem eren door een beer voor hem te maken. Ik maakte een visser en verwerkte zijn monsterboekje in het geheel. Dat beertje blijft hier en is me heel dierbaar. Het werkt als een mooie herinnering aan wat hem zo dierbaar was.”
Tentoonstelling
“Een beer is een beer, daarom koos ik ook voor enkele thema’s. Zo maakte ik een kunstschilder, een klaslokaal met leerkracht en leerling, enz. Alle attributen heb ik zelf zorgvuldig uitgezocht of vervaardigd. De kunstwerkjes schilderde mijn man. Ik kreeg ooit de kans om op een tentoonstelling te staan en daar heb ik er wel enkele verkocht. Maar veel verdien je daar niet aan, aangezien het vervaardigen zo veel geld kost. Het is ook nooit mijn bedoeling geweest om er geld uit te slaan.”
“Het is een beetje een uit de hand gelopen hobby. Het was alleen tof om eens erkenning te krijgen op de tentoonstelling. Mensen vonden mijn beren en dat alleen al gaf mij voldoening. Ik heb er trouwens eentje gemaakt met een Vespa uit 1955. Ik ben in 1955 geboren en dat stuk verwijst daar naar. Ik heb er nu een 200-tal in mijn collectie, de rest gaf ik allemaal weg. Ik heb een tijdje in opdracht gewerkt voor mensen die graag een origineel geschenk wilden. Mijn huis staat eigenlijk vol van de beren, ik denk niet dat ik er ooit afstand van zou kunnen nemen.”
(JRO)
Wij westvlaanderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier