De verslagenheid en het verdriet om het overlijden van Hans Balcaen (41) uit Eernegem, die gisteren om het leven kwam bij een arbeidsongeval in de Zeebrugse haven, is immens. Niet in het minst bij weduwe Vanessa Monstey (34) en dochtertjes Ailey (7) en Ailaney (4,5). “Hoe leg je aan je kinderen uit dat hun papa nooit meer thuis komt? Ailey probeert me te troosten en zegt dat we papa niet moeten missen, omdat we nog veel foto’s van hem hebben”, snikt Vanessa, vastberaden om het levenswerk van Hans, vechtsportclub Fighting Spirit in Gistel, verder te zetten. Hans’ sportclub zou volgend jaar 25 jaar bestaan.
Vanessa Monstrey werd maandagnamiddag tijdens een opleiding gebeld door een onbekend nummer, maar ze kon niet opnemen. Later zou blijken dat de dienst slachtofferhulp van de politie haar probeerde te bereiken. Hans was als beveiligingsagent in de haven van Zeebrugge onder een vrachtwagen terecht gekomen en zou aan de gevolgen ervan overlijden.
“Rond 17 uur kreeg ik dan telefoon van iemand van de sportclub. Hans, die zonder uitzondering altijd al eerste aanwezig was, bleek nergens te bespeuren. Op dat moment wist ik al dat er iets ergs gebeurd was. Te laat komen en niets laten weten, was niets voor de toegewijde Hans.”
“Toen ik aankwam bij mijn schoonouders zag ik de mensen van slachtofferhulp staan. Mijn wereld stortte in”, getuigt Vanessa. Ze vierde dit jaar nog haar tiende huwelijksverjaardag met Hans Balcaen. Ze leerde hem 17 jaar geleden kennen.
‘Echte familiemens’
“Ik was lid geworden van de club. Hans gaf mij les en al snel konden we het goed met elkaar vinden. De vonk sloeg over en enkele maanden na mijn inschrijving waren we een koppel. Hans was voor mij de perfecte man, enorm lief en zorgzaam. Een echte familiemens. Ik zou mijn hele leven bij hem blijven, had ik voor mezelf uitgemaakt.”
“Zeven jaar geleden verwelkomden we ons eerste dochtertje Ailey en vierenhalf jaar geleden ons tweede dochtertje Ailaney. Hans zette zijn gezin altijd op de eerste plaats. Hij speelde héél vaak met onze dochters en wist hen altijd blij te maken. Dat hij er nu niet meer is voor ons, is verschrikkelijk. Hoe vertel je je dochters dat papa er niet meer is?”, snikt Vanessa.
‘Bij pepe en Puma’
“Ik probeer hen uit te leggen dat papa nu een sterretje is en hij samen met pepe en onze kat Puma in de hemel is. Ailey heeft de beelden op televisie gezien en beseft dat haar papa overleden is. ‘We hoeven papa niet te missen. Hij zal altijd bij ons zijn omdat we veel foto’s van hem hebben’, probeert ze me te troosten.
“Bij onze jongste is het besef er nog niet volledig. Dat zal pas doordringen wanneer papa ‘s avonds niet meer thuis komt. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat ze dit allebei goed te boven komen. Als er iets was met mij of onze dochters, dan ging Hans ons beschermen. Maar nu is hij er niet meer. Ik weet niet hoe het nu verder moet”, gaat de weduwe verder. De vrouw pinkt tranen weg.
Levenswerk
Hans Balcaen had de club Fighting Spirit, met 80 actieve leden waaronder heel veel kinderen, eigenhandig gesticht en er zijn levenswerk van gemaakt. Volgend jaar zou hij het 25-jarig bestaan vieren met een groot evenement. Het respect voor Hans, zwarte gordel in elke gevechtssport die hij beoefende, was erg groot, zowel binnen als buiten de club. Op sociale media betuigen tal van andere clubs hun medeleven.
“Hans leefde voor zijn gezin, zijn sport, zijn club en zijn leden. Iedereen keek op naar hem. Hij kon hard zijn, maar gevechtssporten zijn dat ook. Zo wist Hans, iemand met een ijzeren discipline, ons naar een hoger niveau te tillen”, zegt clubmedewerker Benoît Henckaerts.
Door het vuur
“Hans was van nature een introvert mens maar iemand met het hart op de juiste plaats. Als er persoonlijke problemen waren, bijvoorbeeld een kindje dat gepest werd op school, was Hans de eerste om zich daar van aan te trekken. Als je hem kende, zou hij voor je door het vuur gaan”, gaat Benoît verder.
“De verslagenheid bij de club is dus enorm, ook bij de vele kinderen aan wie hij les gaf. Die vernamen maandag ook allemaal het verschrikkelijke nieuws toen hun lesgever maar niet kwam opdagen. We hebben al hun ouders ingelicht opdat ze beter met dit verlies zouden kunnen omgaan. Velen vinden steun bij elkaar”, aldus Benoît Henckaerts.
Hans’ levenswerk verder zetten
Ondanks het prille, hartverscheurende verlies is Vanessa vastberaden om het levenswerk van Hans verder te zetten. “De lessen worden voorlopig opgeschort maar na de herfstvakantie gaan ze opnieuw van start.”
“We mogen het werk van Hans niet verloren laten gaan en moeten hem eren. Hij heeft zo veel betekend voor de leden. Dit zijn we aan hem verschuldigd”, voegt Vanessa nog toe. De trainers en medewerkers moeten nog de koppen samen steken over hoe dat alles praktisch zal verlopen, zonder hun leider Hans.
Roekeloos rijgedrag
Vanessa Monstrey wil ook nog haar ongenoegen uiten over de vele ongevallen met vrachtwagens. “Hoeveel doden moeten er nog vallen en hoeveel gezinnen moeten nog uit elkaar gerukt worden vooraleer er iets verandert?”
“Sommige vrachtwagenchauffeurs houden met niets rekening en gedragen zich als cowboys op de weg. Vaak kwam Hans vol frustratie thuis na het werk en vertelde hij over de nipt vermeden ongevallen en gevaarlijke toestanden die hij als veiligheidsagent meemaakte. ‘Ze zijn weer maar eens door de slagbomen gereden’, hoor ik hem nog zeggen. Nu is hij er zelf het slachtoffer van geworden.”
Begraven in kimono
De uitvaart van Hans vindt zaterdag plaats in het uitvaartcentrum van Vanhooren Ceremonies in de Heyvaertlaan in Gistel. Hans zal in zijn kimono – een karatepak – begraven worden. De uitvaart wordt opgenomen en is te streamen. Er zal een aparte zaal voorzien zijn voor de leden van Fighting Spirit. Zij zullen ook een erehaag vormen. (BB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier