“Ik koester de dankbaarheid”: VISO wuift directeur Patrick Soenen (62) uit

Patrick wil nu vooral tijd maken voor zijn hobby's, maar ook voor vrouw en (klein)kinderen. © Stefaan Beel
Redactie KW

Op 29 maart zegt Patrick Soenen (62), directeur eerste graad van VISO, het onderwijs vaarwel. Na een lange carrière als leerkracht en later als directeur blikt hij tevreden terug. “Ik maakte er een eer van om elke leerling bij naam te kennen.”

Na een carrière van 42 jaar in het onderwijs, gaat Patrick Soenen, 1e graadsdirecteur van VISO, met pensioen. Hij en zijn echtgenote Christa Vanclooster verwelkomden afgelopen weekend hun derde kleinkindje Kamiel. Een perfecte timing, want binnenkort heeft hij zeeën van tijd voor vrouw en (klein)kinderen.

“Van jongsafaan had ik een voorliefde voor Wiskunde en Wetenschappen”, vertelt Patrick. “Na mijn middelbare studies in het VMS, studeerde ik verder voor leerkracht Wiskunde, Fysica en Scheikunde. In tegenstelling tot vandaag was het midden de jaren 80 echter heel moeilijk om werk te vinden als leerkracht!” Patrick kon uiteindelijk starten in het Maria Duininstituut in Zeebrugge en een jaar later ging hij in het VTI van Roeselare aan de slag als internaatsverantwoordelijke.

“Ik maakte er de gewoonte van om elke leerling bij naam te kennen”

“Ik ben in het VTI blijven hangen en belandde in het – toen nog experimenteel – deeltijds onderwijs. Door leerlingen langer naar school te laten gaan, probeerden we hen uit de werkloosheid te houden. Het was geen evident doelpubliek en daar groeide ook mijn waardering voor leerkrachten die dag in dag uit schoolmoeë leerlingen in de les proberen te houden en hen iets bij te leren.” Patrick gaf er een tijd beroepsgerichte en algemene vorming en later kreeg hij de kans om leerlingen te begeleiden en aan het werk krijgen. “Tot op vandaag spreken oud-leerlingen die ik toen geholpen heb me aan. Die dankbaarheid koester ik.”

Respect

Patrick vervulde tussentijds enkele opdrachten bij de dienst Beroepsopleiding van het Departement Onderwijs en bij de centrale examencommisssie. In 1998 kwam hij aan het hoofd van het Centrum Deeltijds Onderwijs en drie jaar later startte hij als adjunct-directeur in het toenmalige Technisch Instituut H. Elisabeth van de Grauwzusters.

“Dat was meteen één van de moeilijkste periodes in mijn carrière, want na 6 maanden viel de toenmalige directeur uit door een slepende ziekte en stond ik er alleen voor. Gelukkig kwam er snel versterking, want de fusiegesprekken met de naburige BSO-school Sint-Lutgart raakten toen op kruissnelheid. De huidige samenwerking met Barnum doet me vaak aan die periode terugdenken, al loopt het nu veel vlotter dan toen!” In 2005 ontstond VISO en werd Patrick directeur 1e graad. “In de praktijk was ik vooral aanwezig in campus Dr. Delbekestraat waar ik het eerste aanspreekpunt was voor de leerlingen en samen met de technisch-adviseurs coördinatoren de infrastructuur opvolgde.”

Rode draad doorheen de carrière van Patrick is de liefde voor de BSO-leerlingen. “Ik omarm die leerlingen. Zij nemen geen blad voor de mond, zeggen wat op hun lever ligt. Ik heb altijd proberen te luisteren naar hen, in goede en kwade dagen. Ik toonde respect voor hen en kreeg respect terug. Ik maakte er trouwens de gewoonte van om elke leerling bij naam te kennen. Dat was toch altijd even blokken in september”, lacht hij.

Genealogie

“Ik ben op het einde van het schooljaar altijd fier als de leerlingen afstuderen en het nadien goed stellen op de arbeidsmarkt. Maar zoiets bereik je niet alleen. Samen met mijn collega’s van de directie ben ik heel dankbaar voor het fijne team van leerkrachten, opvoeders, administratief en onderhoudspersoneel, leerlingbegeleiders en technisch adviseurs coördinatoren. Dat ons teamwerk loont, bleek recent nog uit de schoolinspectie waarbij VISO een schitterend rapport kreeg. Het is fijn om je loopbaan op die manier te kunnen eindigen!” Intussen is ook gekend dat technisch adviseur coördinator Margaux Vandekerckhove Patrick zal opvolgen.

Op goede vrijdag trekt Patrick de deur achter zich dicht. “Maar een einde, betekent ook een nieuw begin. Ik werk graag in de tuin en klus graag. Ik hoop de komende jaren meer tijd te hebben voor mijn grote hobby van de genealogie, de stamboomkunde. Uiteraard zal ik er ook vaker zijn voor mijn vrouw en (klein)kinderen. Christa heeft mij altijd gesteund tijdens mijn carrière, nu is het mijn beurt om ook wat voor haar te zorgen.” (LC)

Lees meer over:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier