Meer dan 40 jaar was Ides Leys (64) hét gezicht van de Koksijdse groendienst. Zowel voor de gemeentemedewerkers als voor Ides zelf zal het even wennen zijn nu hij officieel met pensioen gaat. Maar hij blikt vooral enthousiast terug op wat hij zelf de job van zijn leven noemt.
“Na mijn middelbaar trok ik naar het Hoger Instituut voor Tuinbouw in Melle en dacht ik aan een carrière als landschapsarchitect”, vertelt Ides. “Maar het is anders uitgedraaid, en dat is de schuld van mijn vader”, lacht hij. “Mijn vader is eigenlijk een Bruggeling en werd het eerste diensthoofd van de Groendienst in Koksijde. In het begin fietste hij elke dag van en naar Brugge. Toen leerde hij mijn moeder kennen en Cupido overtuigde hem om in Koksijde te komen wonen. Het was niet bepaald de bedoeling dat ik in zijn voetsporen zou treden, maar in 1978 deed ik mee aan een examen en ik kon aan de slag als ontwerper. Toen mijn vader in 1987 met pensioen ging, volgde ik hem op als diensthoofd. Dat is toch wel uitzonderlijk. Mijn vaders job bij de groendienst was zijn leven en hij heeft baanbrekend werk verricht. Ik heb me geen moment beklaagd dat ik hem ben opgevolgd. Ik kan terugblikken op een loopbaan waarbij ik mijn ding kon doen en mijn creativiteit kon botvieren. Daar ben ik het lokale bestuur dankbaar voor. Ik heb mijn job altijd gedaan alsof het voor mezelf was – nu klink ik haast als Donald Muylle!”
“Ik heb de job altijd gedaan alsof het voor mezelf was”
Ides was dag en nacht met zijn job bezig. “Gelukkig kreeg ik daarbij de steun van mijn vrouw. Zij gaf me zelfs regelmatig tips: daar moet je echt eens gaan kijken… Tot het einde van mijn carrière heb ik met mijn gezin in de woning van de gemeente gewoond als conciërge van de groendienst. Het had best wel voordelen dat onze gemeente nog als een van de weinigen bloemen en perkplanten kweekt. Jaarlijks zijn er toch zo’n 70.000 perkplanten nodig. Maar op termijn zullen de serres in Koksijde-Dorp moeten verdwijnen. Of er dan een omschakeling komt naar het domein van de militaire basis is nog koffiedik kijken.”
Projecten
Lang hoeft Ides niet na te denken om enkele gerealiseerde projecten te noemen waar hij trots op is. “De jaarlijkse praalstoet met massa’s bloemen viel onder mijn verantwoordelijkheid”, zegt Ides. “Toen de gemeente daarmee is gestopt kwam mijn geesteskind ‘Koket Koksijde’ in de plaats, dat om de drie jaar wordt georganiseerd. Nu ik met pensioen ben, is er beslist om voor de 4de editie samen te werken met de organisatoren van de Gentse Floraliën en zal ik enkel vanaf de zijlijn toekijken. De aanleg van het Bad Schallerbachplein was een van mijn grootste projecten met een budget van zo’n 600.000 euro. Iedereen kent wel de rotonde aan de Toekomstlaan met de Zeemeermin van George Grard, waar het wuivende gras de zee symboliseert en de witte anafalisbloemen het schuim van de golven. Wat me ook nauw aan het hart ligt is de kapel van Sint-Willibrordus in Wulpen. De kapel werd recent gerestaureerd, de bomen zijn inmiddels al flink gegroeid en het ‘putje’ werd afgezet met meidoornhaag.”
Ides ruilt nu zijn groene vingers in voor fietsexcursies met zijn vroegere voetbalvrienden en om mooie stukjes natuur met zijn fototoestel vast te leggen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
