Hoe ziet het leven van de West-Vlaming eruit… in 2050? Studenten zoeken het uit in opvallend project

De kans dat je er al over nadenkt, is eerder klein. Maar toch. Op vraag van de Provincie West-Vlaanderen buigen studenten van Vives en Howest zich over het leven van de West-Vlaming in het verre 2050. Van het opstaan tot het slapengaan en van de metaverse tot artificiële intelligentie: alles kan, alles mag. Dat belooft, voor de toekomst.

Hoe wonen we? Hoe koken, eten en wassen we? Hoe ontspannen en hoe verplaatsen we ons? En vooral: hoe leven we samen? Niet vandaag of morgen, wel in het verre 2050. Het zijn maar enkele van de kernvragen waar een dikke honderd studenten de hele week een antwoord op zoeken. In een unieke denkoefening over hoe het West-Vlaamse leven er binnen een kleine dertig jaar uitziet, worden de jongeren uitgedaagd om de toekomst vorm te geven.

Zonder limieten in hun denken en met alle mogelijke technologieën aan hun zijde. Zelfs als die nog ontwikkeld moeten worden. Nu zijn de Vives-studenten aan de beurt, in de loop van volgend academiejaar doet ook Howest het project op hun manier nog eens over.

“Pittig. Verre van evident”, glimlacht Stan Schepens, student elektromechanica aan Vives Brugge. De 19-jarige Zedelgemnaar kruipt samen met zijn collega-studenten uit verschillende richtingen in de huid van de 35-jarige arts Emine uit Koksijde, een van de vier personages in het project. “Heel concreet werken wij rond het openbaar vervoer en hoe dat eruit kan zien in 2050.”

De frustraties die we nu kennen op trein of bus, krijgen we tegen 2050 wel weg – student Stan Schepens

“Welke oplossingen kunnen wij bedenken voor de problemen en frustraties die er zouden kunnen zijn? Hoe kunnen we dat verbeteren en wat hebben we daar voor nodig? Daar draait het kort gezegd om. Het is veel denkwerk, ja. En ergens moet je proberen de toekomst een beetje te voorspellen. Ik moet toegeven dat ik aan het begin wel wat moeite had, maar hoe langer we ermee bezig zijn, hoe boeiender en geestiger ik het begin te vinden.”

Wetenschapsbad

Het Big Bang Wetenschapsbad in Wevelgem vormt het inspirerende decor voor de bijzondere week. In het oude, leegstaande zwembad vinden in het weekend tal van workshops en STEM-evenementen plaats voor kinderen tot 12 jaar, nu nemen de groepjes studenten het hele gebouw over. “Voor ons was het cruciaal dat we naar hier konden komen”, zegt Vivi Lombaerts, projectcoördinator van het Festival van de Toekomst van de Provincie West-Vlaanderen. “Dit gebouw ademt onze filosofie.”

Het 2050-project kadert in de vernieuwing van het Provinciaal Hof, gecureerd door Wim Opbrouck. In 2024 gaan de deuren daar open, maar men wil er meer doen dan terugblikken op wat West-Vlaanderen was en is. “Het mocht niet enkel gaan over het verleden, maar vooral op wat nog komt”, aldus Vivi Lombaerts. “We staan vandaag al voor een aantal belangrijke transities, op vlak van klimaat, de digitale uitdagingen, identiteit… Dat soort uitdagingen zal de komende jaren alleen maar groter worden.”

Technologie

“Het klinkt simpel – een dag in het leven van de West-Vlaming in 2050 inkleuren – maar het vraagt wel wat van de studenten. Dat beseffen we. Zeker omdat de tijd om te brainstormen en effectief iets uit te werken beperkt is. Tegen vrijdagmiddag (vandaag, red.) moeten ze een concrete pitch hebben om voor te stellen aan Wim Opbrouck en de Provincie.”

Als Vives-docent emerging technologies coördineert Astrid Stroobandt het hele gebeuren. “Technologie zal sowieso een belangrijke rol spelen, dat kan niet anders. Als je ziet hoe snel de wereld op dat vlak aan het evolueren is, lijken er eigenlijk bijna geen limieten te zijn”, zegt ze. “De oplossingen en ideeën die de studenten creëren, hoeven dan ook niet realistisch te zijn. Ze moeten alleen verantwoord kunnen worden. Ze moeten kunnen zeggen waarom ze het op die manier willen doen, wat de meerwaarde is van hun idee of toepassing.”

Positieve toekomst

“Weet je, veel West-Vlamingen zijn heel bang voor de toekomst. Verandering schrikt ons af”, pikt Vivi Lombaerts in. “Met dit initiatief, waar we bewust erg ver vooruit springen, willen we dat negatief denken doorbreken. We willen een cultuur van vooruitkijken in het leven roepen bij onze jonge, getalenteerde mensen. De toekomst komt er sowieso, we kunnen ons er maar beter op voorbereiden.” Die mening is ook Stan toegedaan.

Op het legertje post-its tussen hem en zijn medestudenten krijgt het openbaar vervoer in het leven van dokter Emine intussen gretig vorm. “We zijn er nog niet, maar het zal alvast beter zijn dan vandaag. De frustraties die we nu kennen bij de trein of de bus, krijgen we tegen 2050 wel weg. Alles wordt beter”, knipoogt hij.