De mountainbikeclub voor kinderen tussen 6 en 12 kwam er als vanzelf. Het begon allemaal met Otegemnaar en Krierecrosser Brecht Nuitten die geregeld ging fietsen met zoontjes Warre en Lasse. “Al snel was er een vriendje dat wou meerijden en nog eentje en voor ik het wist was ik met 10 kinderen op stap,” vertelt Brecht. “En toen kwam Jeroen De Craemere, iemand van de club, erbij met zijn zoontje en Johan Tack, een ander lid, reed mee met zijn tienerzonen. En alsmaar meer ouders kwamen vragen of hun kinderen niet mee mochten. Toen heb ik eens wat reclame gemaakt op ‘Zwevegem Leeft’ en in geen tijd reden er dertig kinderen mee.”
Geen lidgeld
Sindsdien trekken ze er wekelijks met 15 à 30 jonge gegadigden op uit en zo ontstond de U12-lichting van de bekende mountainbikeclub. “Qua uitrusting leggen we de kinderen geen verplichtingen op,” zegt Brecht. “Ze moeten natuurlijk een mountainbike hebben en ook een helm is verplicht, maar voor de rest willen we ze nog niet op kosten jagen. Ze mogen uiteraard een tenuetje kopen van de Krierecrossers, maar op een leeftijd waar ze in geen tijd uit hun kleren groeien, is dat geen vereiste. Een fiets is op zich al een hele investering. Daarom vragen we ook geen lidgeld. Ze moeten wel verzekerd zijn bij Cycling Vlaanderen. Dat is 28 euro per jaar. Voor enkele euro’s meer kan je het hele gezin verzekeren.”
“Spelenderwijs worden ze betere fietsers”
Het is niet de bedoeling van Brecht Nuitten en co om met hun wekelijkse fietstochten de nieuwe Wout van Aert of Mathieu van der Poel te ontdekken. “We werken zeker niet met trainingsschema’s en zo. Het is pure fun. De kinderen die met ons meerijden, moeten kunnen fietsen. Natuurlijk, er is een niveauverschil, er rijden kinderen van 6 mee en de oudsten zijn 12. Op de aardeweggetjes, de krieren zoals we ze noemen, laten we op bepaalde stroken de grootsten even vrijuit rijden, tot het einde van het weggetje, zodat die zich ook wat kunnen uitleven. Zodra we de weg opgaan, weten ze dat ze allemaal mooi achter elkaar moeten blijven. Meestal leggen we de 20 en 35 km af. En waar nodig geven we ze een duwtje. Onlangs zijn we de Kluisberg opgereden met een kindje van zes jaar in de groep. We rijden ook vaak over stapsteentjes , veldweggetjes van hooguit 50 cm breed. Als ze daar beginnen om zich heen te kijken, gaan ze meteen van het paadje en liggen ze in het veld. Zo leren ze geconcentreerd rijden en worden ze spelenderwijs gewoon betere fietsers. En als we op ons parcours komen, kunnen ze zich allemaal uitleven en hun behendigheid en stuurvaardigheid nog wat verder aanscherpen.”
Parcours voor iedereen
“Als Otegemnaar probeerde ik eerst in Zwevegem een terrein te krijgen waar we een parcours konden aanleggen, maar daar kwam er geen schot in de zaak. En aangezien we tegenwoordig met de Krierecrossers ons lokaal in het Avelgemse café De Meerschblomme hebben, gingen we ook in Avelgem eens polsen. We hadden eerder met de volwassen afdeling van de club een BLOSO-route gemaakt in en rond Avelgem, waar ze heel tevreden over waren. Francky Platteau, diensthoofd sport van de gemeente, heeft de nodige deuren voor ons geopend en in geen tijd was de zaak beklonken. We mochten een parcours aanleggen in het Vredesbos, da’s hier een geboortebos, en daar vlakbij, achter het voetbalveld, hebben we kleine heuvels aangebracht. Dat alles met steun van van enkele sponsors. Ik ben hier nu 2 jaar aan het werken, met hulp enkele leden van de ploeg en af en toe steken ook enkele jongeren die hier graag komen rijden, een handje toe en zo hebben we hier tussen de bomen allerlei jumps, bochten en een rockgarden geïnstalleerd, op maat van de kinderen. Ze laten ons hier met rust en we zitten hier veilig. En de plaatselijke jeugd maakt massaal gebruik van de infrastructuur. Daar ben ik blij om.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
