Je vindt ze niet zo makkelijk meer: mensen die 60 jaar met elkaar getrouwd zijn én bovendien al evenveel jaren een abonnement hebben op De Krant van West-Vlaanderen. Pol Declerck en Nera Vanallemeersch uit de Doornstraat zijn zo’n koppel. De Weekbode, zoals hij ze noemt, ligt er de hele week door op tafel. Pol wil na 6 decennia maar wat graag eens zijn verhaal doen in zijn wekelijkse gazet.
“Wij zijn eigenlijk ingeweken Hoogledenaars”, steekt Pol (82) van wal. “De Bellevue , dat is de plek waar ik opgroeide, vanwaar we een prachtig uitzicht hadden op Roeselare. Nera was een jaartje ouder en we trouwden toen ik 21 en zij 22 was, in het noodkerkje in Sleihage. Begin jaren 60 was dat precies meer een hennenbarak dan een kerk (lacht) . We zijn dan als jonge trouwers op het ouderlijk hof van Nera gaan wonen en daar begonnen we lichtjes te boeren, terwijl ik ook aan de slag was bij voeders Debaillie. In 1966 ben ik begonnen als veehandelaar. Ons gezin werd gezegend met maar liefst 6 kinderen: 3 jongens en 3 meisjes, telkens mooi afgewisseld. In 1988 zijn we dan naar Kortemark verhuisd, naar de Doornstraat, van waaruit ik mijn veehandel verderzette. We wonen hier in het nummer 13 en mensen zeggen vaak wel eens dat dat een ongeluksgetal is, maar ik geloof daar niet in.”
Mariagrot
“Toch heeft het leven ons niet gespaard, want onze jongste zoon en dochter stapten beiden uit het leven, alsook onze kleindochter”, vertelt Pol verder, ondanks het feit dat hij het even moeilijk krijgt. “Dat zijn heel harde noten om te kraken en dat is iets wat mijn vrouw en ik ons hele leven blijven meedragen. Een mens krijgt daar een serieuze krak van, maar het leven heeft me geleerd steeds optimistisch te zijn. Na het overlijden van onze zoon in het jaar 2000, heb ik achteraan het huis een Mariagrot gebouwd en daar een groot beeld van Onze Lieve Vrouw van Troost in geplaatst.”
“Het leven heeft ons niet gespaard, maar we moeten optimistisch blijven”
Mijn echtgenote Nera is de jongste tijd niet meer zo goed te been en de hele coronaperiode maakt het er ook niet makkelijker op. Ze is een tijdje in het ziekenhuis geweest, maar nu is ze weer thuis. Ik doe wat ik kan voor haar en omdat ik nog goed mobiel ben en nog vlot met de auto rij, doe ik ook heel wat boodschappen. Ik ben dan wel diabeet, maar ook daar probeer ik altijd positief mee om te gaan. Vroeger kweekte ik in onze tuin, vlak achter het huis, heel wat soorten groenten, maar die tijd is nu ook voorbij. Omdat Nera wat zou kunnen genieten, zal ik er binnenkort een bloemenweide aanleggen.”
Eervolle vermelding
“We mogen ons gelukkig prijzen: we kunnen goed eten, we slapen goed en we krijgen vaak bezoek van de kinderen. Ik hou me hier goed bezig met wat dingen te herstellen of hout te hakken, want elke dag vind je me wel een paar uurtjes buiten. We krijgen hulp van de thuisverpleging en er komt iemand poetsen en eten klaarmaken, dus we kunnen echt genieten van onze oude dag. Nu nog die corona weg, zodat we weer eens wat mensen kunnen zien of kennissen op bezoek kunnen laten komen. We hebben op 9 februari ook onze diamanten huwelijksverjaardag niet kunnen vieren. Er zijn er waarschijnlijk niet zoveel als ik die al 60 jaar geabonneerd zijn op De Weekbode. Ik heb daarvoor speciaal gebeld naar Roeselare, want ik vond dat we wel eens in de krant mochten komen en dat dat zeker en vast een eervolle vermelding waard is. Dat zijn dus wel degelijk meer dan 3.000 kranten die ik gelezen heb in die 60 jaar. En ik los nog elke keer met veel gemak de sudoku op. Die knip ik dan uit. Ze niet oplossen, dat bestaat niet”, besluit Pol. (Jeffrey Dael)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
