“Het is niet zomaar schooltje spelen, voor de klas staan doe je met hart en ziel”: ‘Juf Liesbeth’ (43) is derde jaar als directeur Het Spoor gestart

Achter het oranje hekken in de Stationstraat schuilt basisschool Het Spoor. ‘Juf’ Liesbeth Van Daele is er haar derde schooljaar als directeur gestart. De afgelopen jaren brachten heel wat uitdagingen met zich mee, maar ook een boel mooie momenten. “De nieuwbouw klaarzetten was een emotioneel moment.”

Dat ze ooit juf zou worden, was in het gezin van Liesbeth Van Daele niet zo’n verrassing. Als kind speelde ze al regelmatig schooltje. Toch koos ze na het zesde middelbaar voor een andere weg. “Ik kon niet zo goed kiezen tussen de richting ergotherapie en onderwijs, maar stiekem wilde ik heel graag in Gent gaan studeren, want dan mocht ik op kot. (lacht) Ik heb er nooit spijt van gehad, maar uiteindelijk ben ik via afstandsonderwijs toch leerkracht in het lager onderwijs geworden. Ik kreeg toen een werkaanbieding van 8 uurtjes voor een schooljaar en waagde de sprong. Na een paar jaar kon ik zorgcoördinator worden, de perfecte match tussen ergotherapie en lager onderwijs.”

Heb je dan uiteindelijk lang getwijfeld om directeur te worden?

(lacht) “Ik ging dat nooit doen, vroeg me af welke zot de dag van vandaag nog het manusje-van-alles wou zijn. Mijn papa is altijd directeur geweest, dus ik heb gezien welke eindverantwoordelijkheid je draagt. Ik voelde me ook comfortabel in mijn positie. Maar dan ben ik gaan omdenken: waarom zou ik het níet doen? Ik raakte meer en meer gebeten door schoolontwikkeling en zo begonnen er andere ambities te groeien. Uiteindelijk heb ik voor de job gesolliciteerd. Er is gelukkig ook een mooie scholengemeenschap, waardoor je er als directeur niet alleen voor staat.”

Je bent nu het derde schooljaar als directeur gestart. Welke uitdagingen zijn er al op je pad gekomen?

“Elke dag is een uitdaging. Het eerste jaar voelde als een roetsjbaan, het tempo wordt voor jou bepaald, je gaat omhoog en omlaag, minstens één keer over de kop, maar je komt wel goed aan de finish en dan wil je toch nog een keer. Ik wou een nieuwe uitdaging en die heb ik nu zeker wel. Het lastigste is misschien dat er soms veel tegelijkertijd op je afkomt en dan is het wel eens zoeken naar een evenwicht. Dan lijken er te weinig uren op een dag te zijn. Zo herinner ik me de eerste telefoon over de elektriciteit die was uitgevallen, water in de kelder of een gladde speelplaats. Dat hoort er dus ook bij. De grootste uitdaging daarnaast blijft natuurlijk dat je verantwoordelijk bent voor je school. Je wil de onderwijskwaliteit behouden en waarborgen, je team op hetzelfde spoor zetten op vlak van visie, stapsgewijs naar iets toewerken… Dat doe ik ook het liefste van allemaal, maar het blijft uitdagend.”

Van welk moment heb je tot nu toe het meeste genoten?

“Onze nieuwbouw was een uitdaging van bij de start, maar daar heb ik tot nu toe wel het meeste van genoten. Dat had ook een emotionele waarde, toen ik hier startte een paar jaar geleden was er sprake van het opdoeken van de school. Nu kunnen we met trots kijken naar wat de afgelopen jaren gerealiseerd werd.”

“Ik word instant vrolijk door de kinderen in de klas bezig te zien”

“De nieuwbouw in gebruik nemen was ook een echt teamverhaal. In de herfstvakantie is het hele team komen helpen. Onze poetsdames hebben last minute nog van alles opgekuist, de klusjesmannen werkjes gedaan, zelfs onze ICT-coördinator zat hier op zondag. Dat was een mooi verhaal van samen iets realiseren en daar ben ik echt fier op.”

Mis je de klas soms?

“Als leerkracht of zorgcoördinator help je kinderen door zaadjes te planten en hen vooruit te helpen en zo te zien groeien. Dan is het fijn om hun verwondering te zien als er iets lukt. Dat mis ik soms, maar dan loop ik gewoon eens door de gang en dan word ik instant vrolijk door de kinderen in de klas bezig te zien.”

Het onderwijs komt veel in het nieuws, maar niet altijd positief. Wat zou je mensen zeggen die twijfelen over een loopbaan voor de klas?

“Het onderwijs lijkt de laatste tijd inderdaad soms een makkelijke schietschijf. Wat ik wel kan zeggen: als je het voor de vakantie doet, ben je eraan voor de moeite. Het is niet zomaar schooltje spelen, voor de klas staan doe je met hart en ziel. Het is een voorrecht om met kinderen te mogen werken, je kan echt iets voor hen betekenen. Je mag hen een nest bieden, een leeromgeving creëren, voor hen supporteren… Kinderen stapjes zien zetten, dat is zo schoon en dat geeft veel voldoening.”

Als je de kans kreeg: wat zou je de nieuwe minister van Onderwijs dan willen vertellen?

“Er staan naar mijn mening mooie zaken in het regeerakkoord. Je merkt dat ze het onderwijzend personeel willen steunen, al moet het nu nog concreet gemaakt worden. Alleen hoop ik dat ze niet enkel handelen vanuit hoe het vroeger was, toen ze zelf in de klas zaten. De leerkracht vooraan en dan puur kennisoverdracht, dat kan niet meer de dag van vandaag. Hopelijk gaan ze dus in overleg met de werkvloer. De overgrote meerderheid van leerkrachten en directies werken doordacht en met goede bedoelingen. Geef hen dan ook het vertrouwen, enkel zo kunnen ze bezield blijven werken.”