Conny Folens heeft er een jaar opzitten als Krak van Ardooie. Wij zochten een nog altijd dankbare Conny op.
“Ik was bij momenten echt overdonderd door de titel van Krak van de gemeente Ardooie. Ik werd zomaar aangesproken om mij te feliciteren, zelfs door totaal vreemde mensen. En niet alleen om mij te feliciteren met mijn titel van Krak, maar ook voor mijn inzet voor de organisatie Kom Op Tegen Kanker. Mensen deden zelfs hun verhaal en waren blij hun ei eens kwijt te kunnen. Hartverwarmend.”
Het coronajaar beleefde Conny ‘afstandelijk’. Zij was blij dat ze zich nuttig kon maken in het vaccinatiecentrum. Zo kon ze zich toch nog sociaal inzetten en zich ten dienste stellen van de burger. “Mijn ijdele hoop is om deze crisis zo rap mogelijk te doorspartelen. Als we met zijn allen samenwerken moet dit toch lukken? Het Krak-coronajaar zal ook voor mij zo eindigen, ik ben nog maar net hersteld van het smerige beestje.”
“Wat ik héél jammer vind is dat ik geen kennis heb kunnen maken met de andere Krak-verkozenen door corona. Want ik ben altijd benieuwd naar waarvoor anderen zich inzetten of wat hun interesses en idealen zijn, en waarom ze dit doen. Jammer. Hopelijk komt er ooit eens een reünie met alle Kraks en hopelijk dan zonder mondmasker.”
Afscheid nemen
Conny moest tijdens het voorbije jaar ook afscheid nemen. “Wat mij heel erg heeft geraakt én gekraakt was het afscheid van een beste vriend ten gevolge van kanker en uitgerekend de dag voor mijn verjaardag. We zijn samen opgegroeid, hebben heel veel leute gemaakt, zijn op reis geweest met onze ouders samen. Uren hebben we aan de telefoon gehangen, dezelfde passies… Tot je plots moet vernemen: ‘Conny… ik heb kanker’. Dan probeer je zo goed en zo kwaad als het kan die persoon (en zijn naasten) bij te staan, een steun en luisterend oor te zijn, want ja, ook hier stak corona een stokje voor. De bezoeken die we graag hadden gedaan konden niet doorgaan uit vrees voor besmettingen. Best dat de vele mooie herinneringen diep in ons hart zitten en niet afgenomen kunnen worden, zelfs niet door corona. Maar het doet pijn, heel veel pijn op die manier iemand te moeten laten ‘gaan’…!”
Een vriendin van Conny moest onlangs ook de strijd tegen kanker opgeven, toch onverwacht, te vroeg en te jong. “Ja dat zijn dingen die blijven hangen en waar een mens stil van wordt en emotioneel een ‘krak’ van krijgt.”
Bokskampioen
Hoe kijkt Conny naar 2022? “Dat we een jaar tegemoet mogen gaan, liefst zonder mensen te moeten afgeven, en liefst zonder corona, maar dat is ijdele hoop vrees ik. Daar gaan we wel blijvend mee geconfronteerd worden. Maar ik blijf positief en optimistisch, en ik blijf vooral strijden tegen kanker samen met nog zo veel anderen. Want samen staan we sterk! We kunnen dit niet alleen.”
Ook echtgenoot Wim zag zijn plannen om de hoofdrol van bokskampioen te spelen in duigen vallen. “Ik hoop echt dat we groen licht krijgen in 2022 om mijnen bokseur en zijn tegenstanders op een veilige manier de ring in te jagen met onze toneelvereniging Arko dorpstheater en hem Bokskampioen te zien worden in het Hofland. We hebben toch allemaal behoefte aan ontspanning én een overwinning?” En Conny en Wim hopen voorts nog heel veel kilometers te kunnen rondsjezen op hun Harley. Als afsluit nog een eindejaarwens: “Ik wens iedereen een gezond, vreugdevol en gezegend 2022 toe. Geniet van het leven, want het duurt maar even.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
