Helden van de zorg – Spoedverpleegkundigen Saghine en Sandy: “Wij staan in de vuurlinie”

Saghine Lampaert en Sandy Van Wonterghem: "Op de spoedafdeling is de verbondenheid ongezien. We gaan, nog meer dan anders, door het vuur voor elkaar." © JOKE COUVREUR
Philippe Verhaest

Wie in de medische of zorgsector werkt, verdient momenteel tonnen respect. Dat geldt zeker voor de spoedverpleegkundigen van deze wereld. Saghine Lampaert en Sandy Van Wonterghem werken zich op de spoedafdeling van het Tieltse Sint-Andriesziekenhuis uit de naad en hebben maar één doel voor ogen: het coronavirus zo snel mogelijk mee onder controle krijgen. “De verbondenheid op onze dienst is ongezien.”

Hun professionele wereld staat op zijn kop, zeggen Saghine Lampaert (26) en Sandy Van Wonterghem (41). Ze hebben respectievelijk vier en twintig jaar ervaring op de spoedafdeling van het Sint-Andriesziekenhuis in Tielt, maar weigeren om de vermoeidheid te voelen. Ze gaan, samen met hun ongeveer veertig collega’s, keihard verder. “Want alleen zo kunnen we dit virus het hoofd bieden”, zeggen ze.

Maar aanpassen is het wel. “Op organisatorisch vlak is dit een compleet nieuwe wereld. Covid-19 is een onbekende ziekte. We weten er amper iets over en kunnen echt niet inschatten hoe de situatie bij ons zal evolueren. Krijgen we Italiaanse toestanden of raakt alles hier sneller onder controle? Het is afwachten. We bereiden ons zo goed mogelijk voor, maar we weten niet wat er exact op ons afkomt. Dat is bij andere, bekende ziektebeelden, anders. Niemand weet hoe we er binnen pakweg twee weken zullen voor staan.”

De drukte begint stilaan toe te nemen, maar ook op mentaal vlak staan Saghine, Sandy en hun collega’s voor flink wat uitdagingen. “Zaken die we vroeger op routine deden, daar moeten we nu even bij stilstaan. Ons ziekenhuis staat garant voor een menselijke en persoonlijke aanpak, maar nu moeten we eerst via de intercom bezoekers vragen om hun klachten te beschrijven. Pas daarna kunnen we al dan niet toegang verlenen tot de spoedafdeling. We dragen nu ook continu een mondmasker. We proberen zoveel mogelijk voldoende fysieke afstand in te bouwen, al is dat in onze job niet altijd even makkelijk. Je moet de patiënten op een goeie manier kunnen verzorgen. Maar we nemen onze voorzorgen en ontsmetten onze handen haast voortdurend. Dat is nog meer dan voorheen een automatisme geworden.”

Veel appreciatie

Angst om zelf ziek te worden, hebben Saghine en Sandy niet. “Toch niet voor onszelf. Maar we komen dagelijks met heel veel mensen in contact en willen vooral hén niet besmetten. Vooral voor oudere en zwakkere mensen kan dat een ramp zijn. Daarom nemen we zoveel mogelijk voorzorgen om het risico voor onszelf te beperken. Als professional weet je dat er risico’s aan je vak verbonden zijn, maar die proberen we zo goed mogelijk in te perken.”

Blijf thuis. Door de regels te negeren, breng je anderen in gevaar. Dit gaat echt over leven of dood

In het Sint-Andriesziekenhuis worden momenteel twee coronapatiënten verzorgd. “Al sinds de krokusvakantie nemen we dergelijke tests af. We wisten nooit vooraf of die positief zou zijn, dus ga je erg voorzichtig te werk. Maar we gaan niet anders om met die mensen. Dit is nu de realiteit en daar moeten we samen door. Weet je wat vreemd is? De voorschriften die vandaag gelden, kunnen morgen alweer achterhaald zijn. Alles wordt alleen maar strenger wat we trouwens toejuichen. Nu kunnen we al even niet meer iedereen screenen op corona. Alleen wie duidelijke symptomen vertoont én in het ziekenhuis moet opgenomen worden, wordt getest. Sommige mensen komen naar onze spoedafdeling en vragen om getest te worden. Maar zo werkt het natuurlijk niet.”

Helden van de zorg - Spoedverpleegkundigen Saghine en Sandy:
© JOKE COUVREUR

Opvallend: de voorbije dagen en weken is de appreciatie voor wat mensen in de zorg- en medische wereld doen, alleen maar toegenomen. “Dat ervaren wij ook”, glimlachen Saghine en Sandy. “Dat doet wel deugd. We krijgen regelmatig schouderklopjes en sms’jes om ons moed in te spreken. De mensen denken echt aan ons en dat geeft ons energie om er vol tegenaan te gaan. We kúnnen dit virus bedwingen, maar dan moeten we dat wel allemaal samen doen. Daarom: luister naar wat de federale regering opdraagt. Blijf thuis en beperk je verplaatsingen en sociaal contact zoveel mogelijk. Het is de enige manier om covid-19 klein te krijgen. Wij staan in de vuurlinie en doen ons uiterste best.”

Bittere ernst

Volgens Saghine en Sandy moet de échte piek nog op ons afkomen. “Het zal de komende dagen en weken alleen maar drukker worden, maar we zijn er klaar voor. Vergis je niet: dit is bittere ernst. Kijk maar naar wat er in Italië aan het gebeuren is. Zo’n scenario moeten we hier echt vermijden. Daarom zijn we in het dagelijkse leven naast de spoedafdeling ook voorzichtiger geworden. Ontsmettingsalcohol hebben we standaard op zak en de anderhalve meter afstand houden we in acht.”

“Op de spoedafdeling zelf is de verbondenheid ongezien. We gaan, nog meer dan anders, door het vuur voor elkaar. Extra uren zijn, en zullen, geen probleem zijn en iedereen helpt elkaar. Eigenlijk wil niemand ziek worden, want we willen deze uitdaging sámen aangaan. En nogmaals: blijf zoveel mogelijk thuis. Als je te snel rijdt met je auto, dan loop je een boete op en straf je jezelf. Maar door nu de regels te negeren, breng je andere mensen in gevaar. Dit is een kwestie van leven of dood.”