Zondag was Cupido opnieuw in het land voor valentijn, de dag waarop geliefden extra attent voor elkaar zijn. “Maar voor alleenstaanden is valentijn vaak een moeilijke dag”, zegt Rita Van Laecke, zelf alleenstaande.
14 februari is sinds mensenheugenis de dag van de verliefden en geliefden, de dag dat zowel prille koppeltjes als partners met wat meer kilometers op de amoureuze teller eens extra stil staan bij hun liefde voor elkaar. Maar valentijn is niet voor iedereen een pretje. Zoals voor mensen die het maar een opgefokt commercieel gedoe vinden. En vooral voor mensen die geen keuze hebben of ze er al of niet willen aan meedoen, wegens gebrek aan een partner.
Volgens recente cijfers van Statbel, het statistiekbureau van de Belgische overheid, bestaat iets meer dan een derde van de huishoudens in ons land uit alleenstaanden. Ook Rita Van Laecke uit Den Hoorn, verpleegkundige in een woonzorgcentrum en ook actief als gemeenteraadslid voor CD&V+, kent het gegeven én wil het ook aan de kaak stellen.
“Valentijn zoals het nu wordt beleefd, is uitsluitend gefocust op de koppels, op gehuwden, op het romantische aspect. Terwijl er toch veel vormen van ‘graag zien’ zijn. Je kunt iemand in je hart dragen zonder dat er sprake is van een liefdesrelatie”, zegt Rita. “En voor alle duidelijkheid: ik zeg dit niet louter omdat ik alleenstaande ben. Ik ben getrouwd geweest en gescheiden, ik heb een relatie gehad die enkele jaren geleden spaak liep …”
Vreugde en verdriet
“Ik heb vreugde en verdriet gekend op vele vlakken en ik ken zeker ook de romantiek van valentijn. Maar het zou meer mogen zijn, moeten zijn en dat zeg ik dus al lang. Al van toen mijn kinderen klein waren – ik heb er vijf, drie meisjes en twee jongens – geef ik hen altijd iets op valentijn. Gewoon omdat de figuur van Valentijn voor mij staat voor liefde in de brede zin van het woord. Dat kan dus ook liefde voor je kind zijn of voor een goeie vriend of vriendin.”
Rita benadrukt dat valentijn voor veel mensen, die om uiteenlopende redenen alleen zijn, heel confronterend en dus pijnlijk kan zijn. “Je kan de dagen voor valentijn geen tv aanzetten, geen krant openslaan, geen winkeletalage bekijken of je wordt geconfronteerd met wat je wel allemaal aan je grote liefde kunt geven”, stelt Rita.
“Maar wat als je geen liefdespartner hebt om iets aan te geven? Dan kan dat toch wel hard aankomen, zeker na een pijnlijk verlies, na een breuk. Ik denk ook aan 1 mei 2015, toen het 16-jarige liefje van mijn zoon Melvin om het leven kwam in een auto-ongeluk. Ze zaten samen achteraan in de auto van vrienden, toen de chauffeur de controle over het stuur verloor en tegen een verlichtingspaal knalde. Of ik denk aan mijn scheiding, na 22 jaar huwelijk, en hoe ik toen door de goegemeente, vooral in de parochiewerking waar ik actief was, scheef werd bekeken. Als je dan met de eerstvolgende valentijn wordt geconfronteerd …”
Met vriendin gaan eten
Rita wil dan ook een oproep doen. “Als iedereen nu eens twee mensen uitzocht die alleen zijn – vrienden, kennissen of goede buren – om met valentijn te verrassen met een klein geschenkje? Zou dat niet mooi kunnen zijn? Dat moet niet veel zijn, gewoon een klein gebaar. En zo kunnen veel meer mensen op Valentijnsdag toch wat liefde en warmte ervaren…”
“Ik denk altijd terug aan mijn goede vriendin Bernadette die twee jaar geleden overleed. Drie jaar geleden gingen we met valentijn samen iets eten omdat we anders toch maar alleen zaten. Alle koppels rond ons in het restaurantje in Damme dachten dat we een koppel waren. (lacht) We lachten naar elkaar en besloten het spel mee te spelen… Bij het verlaten van het restaurant namen we elkaars hand vast en buiten zijn we in een onbedaarlijk lachen uitgebarsten! Het was de mooiste valentijn van mijn leven…”
(PDV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
