Glenn (31) droomt dat het applaus zich ook vertaalt in stemgedrag

Dromer Glenn Sanders. © Greetje Van Buggenhout
Thalisa Devos
Thalisa Devos Chef Magazine

Glenn Sanders is geen eenduidige dromer. Op zijn schilderspalet mengt hij inspiratie, met een vleugje frustratie. Dromen? “Ik ben sowieso eerder pessimistisch ingesteld over de wereld. Wat er nu allemaal gebeurt…”

“Dit is een beetje een logisch gevolg van de manier waarop we leven. In het dagelijks leven ben ik een zeer gelukkig mens. Ook nu gaat het vrij goed met mij. Mijn vrouw en ik zijn allebei gezond en dat is het belangrijkste. Ik werk de helft van het jaar voor mezelf en ben het daarom gewend om vaak alleen in mijn atelier te zitten. Zo’n grote aanpassing is dit niet voor mij.”

Ironisch applaus

De coronacrisis heeft inhoudelijk niet veel invloed op zijn werk, zegt hij. “De werkelijkheid sluit nu eigenlijk meer aan op mijn werk dan andersom. Maar de gewone Vlaming herontdekt zichzelf nu. Mensen zijn creatiever dan ooit, omdat ze er ineens de tijd voor hebben. In de cultuursector heb ik natuurlijk de ‘luxe’ dat ik altijd veel tijd heb om dat te doen. Maar dat je nu ineens meer of juist minder inspiratie zou opdoen of zo, dat vind ik een romantisch idee. Inspiratie is overal, is iedereen, dat heeft weinig met kunstenaarschap te maken. Ik geef als kunstenaar eerder een analyse.”

Glenn schuwt de maatschappijkritiek niet, al doet hij dat liever niet in zijn werk. “Ik vind het vrij ironisch dat er nu elke woensdag om acht uur geapplaudisseerd wordt voor de zorgverleners. Of dat mensen nu thuis allerlei culturele producten ontdekken: boeken, muziek, films, kunstwerken. Dankzij het stemgedrag in dit land zijn er immers leiders gekozen die zowel de cultuur- als de zorgsector op verschillende niveaus hebben uitgehold. Ik hoop dat al het goedbedoelde applaus zich over enkele jaren ook vertaalt in stemgedrag, dan is het nog maar de vraag wat onze partijpolitiek hieruit zal leren.”

“De werkelijkheid sluit nu eigenlijk meer aan op mijn werk dan andersom”

Glenns kunst is abstract. “Op het moment dat er niets meer te verstaan valt, ben ik geslaagd.” Zijn kunst dient als een kader om zijn mening te vormen over de wereld. Mensen willen de dingen altijd begrijpen, zegt hij, maar voor hem hoeft dat niet altijd. “Ik hou niet van vooraf bepaalde begrippenkaders en het wij-zij-gevoel. In de media zien we nu veel positieve verhalen maar ook in deze crisis zijn de wij-zij-tegenstellingen nog steeds aanwezig. Elk land heeft andere maatregelen, die iedereen ook net iets anders interpreteert.”

We lezen verschillende kranten, kijken naar verschillende tv-zenders en krijgen daarom toch niet allemaal hetzelfde verhaal mee. Als ik er rationeel over nadenk, zie ik het ook niet echt goed komen. Alle mechanismen die al aan de gang waren, komen nu in een stroomversnelling terecht: de technologische vooruitgang, maar ook het individualisme en de ongelijkheid tussen klassen. Terwijl de tijd die nodig is om deze evolutie ‘gezond’ te laten verlopen nu net wordt overgeslagen. Ik hoop dat mensen dat beseffen.”

Milder voor mezelf

In vergelijking met vroeger probeert Glenn wat minder bezig te zijn met andere kunstenaars. Hij probeert zijn eigen traject en inspiratie te vinden. “Als ik terugblik, dan ervaar ik nu minder druk dan vroeger. Dat komt waarschijnlijk ook door het ouder worden. Ik was best onzeker destijds en vroeg me af of ik alles wat ik wilde bereiken ook wel echt zou kunnen. Dat is nu minder van toepassing: nu doe ik het gewoon en dat is al goed genoeg. Ik ben milder geworden voor mezelf. Daarnaast wil ik me minder zorgen maken over kleine dingen, maar daar ben ik al een tijdje mee bezig. Daar had ik de coronacrisis niet voor nodig.”

Glenn Sanders is 31 en is kunstenaar. Hij werd geboren in Roeselare maar woont nu met zijn vrouw in Brussel.