Zwaar door kanker getroffen André Deleu put kracht uit muziekcollectie: “Nu pas besef ik wat genieten is”

André Deleu vergeet zijn zorgen in zijn zelfgemaakte opnamestudio waar hij vriendendiensten verricht. (foto ZB)
Redactie KW

André Deleu wordt al enkele jaren door kanker getroffen. Een zware behandeling verdrijft de pijn en dat maakt hem gelukkig en laat hem opnieuw toe met zijn muziek bezig te zijn. “Die muziek helpt me door te bijten.”

De naam van André Deleu zal bij velen in de regio een belletje doen rinkelen. De geboren Passendalenaar die nu in Zonnebeke woont stond immers aan de wieg van de lokale radio Radio Relax en was later ook actief bij Topradio en radio Mi Amigo. “Muziek is een belangrijk deel van mijn leven”, vertelt André. “Met Radio Relax was ik 34 jaar bezig en we hadden echt enorm veel luisteraars. Met radio Relax hebben we veel mensen gelukkig gemaakt.” In zijn actieve loopbaan was hij eerst aan de slag als zelfstandige in de sector van chauffage, sanitair en elektriciteit en op het laatst was hij buschauffeur.

Ziekte

“In 2009 kwamen de eerste symptomen dat er iets niets in orde was met mijn lichaam. Maar pas na drie jaar en diverse onderzoeken was het oordeel definitief: darmkanker”, vertelt André. “Ik onderging liefst zes operaties en het was een heen en weer gependel tussen de ziekenhuizen in Roeselare en Kortrijk om ten slotte in Leuven te belanden. Daar kreeg ik een nucleaire behandeling, volgens wat ik daar hoorde was ik de eerste patiënt die dergelijke behandeling kreeg. Alles verliep vlot en de behandeling werkte heel goed en ik kon weer normaal leven. Tocht voor drie jaar want toen verminderde alles weer en na een scan en diverse onderzoeken kwamen ze tot het besluit dat de nucleaire behandeling niet meer werkte en zo ging alles terug naar af.”

De volgende periode voor André was een tocht van ziekenhuis naar ziekenhuis gekoppeld aan zware medicatie die zowel ’s morgens als ’s middags en ’s avonds moest genomen worden. “Mijn lichaam werd zwak en de pijn soms ondraaglijk”, gaat André verder. “Dan kwam hert zware verdict van uitzaaiing: naast darmkanker waren ook mijn longen, keel, lever en beenderen geïnfecteerd. Het was niet te begrijpen want al van in 1967 drink ik geen druppel alcohol en raakte ik geen sigaret meer aan. Mijn pendeltocht van ziekenhuis naar ziekenhuis kon dus opnieuw beginnen.”

Hoewel hij zwaar ziek is, oogt André goed. “Om de vier weken krijg ik een zware inspuiting die 1.400 euro kost en ik moet veel medicatie slikken. Het zijn echter geen genezers maar afremmers. De kanker zal nooit meer verdwijnen, maar de pijn is weg en dat is een heerlijk gevoel. Ik kan nu opnieuw positief zijn. Toen ik vroeg aan de dokters hoe lang ik nog te leven had, sprak men eerst over drie weken, dan drie maanden en nu opteren ze al voor drie jaar.”

Nu alles weer beter lijkt, durft hij er over praten. “Ik heb het heel zwaar gehad, meer zelfs: ik heb met donkere gedachten gezeten en wilde er een eind aan maken maar nu zie ik het opnieuw rooskleuriger en positiever. Ik heb enorm veel hulp gehad van mijn levenspartner Brigitte en dochter Tinne. Eerlijk, zonder hen zou ik het niet gehaald hebben. Mijn levensverwachting is niet groot meer maar ik probeer nu te genieten van elke minuut.”

Dokter

Door zijn radioverleden is André gebeten door de muziek. “Het is en blijft mijn grote hobby. Ik ben er tot 7 uur per dag mee bezig. Ik beschik over meer dan 2 miljoen nummers en ben deze nu aan het ordenen. Een voorkeur voor een bepaald genre heb ik niet, als het maar muziek is.”

“Een voorkeur voor een bepaald genre heb ik niet: als het maar muziek is”

André is ervan overtuigd dat ook de muziek geholpen heeft om de ziekte te doorbijten. “Als raad wil ik meegeven dat wanneer je pijn hebt aan de buik je er best een dokter bijroept en wat de diagnose ook is, de moed niet te laten zakken.”

“Nu ik ziek ben weet ik wat genieten is. Ik geniet nu van elke dag. Ik ween soms van geluk dat ik nog leef en ondanks al mijn kanker ben ik echt gelukkig. Mijn verhaal heb ik willen delen om alle mensen die ziek zijn een hart onder de riem te steken en ze op te roepen om eigenlijk nooit de moed te laten zakken.”

(NV)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier