“Wie longkanker heeft, verdient steun en geen oordeel”: Katrien (61) uit Nieuwpoort gezicht van bijzondere campagne

‘Hij of zij zal wel gerookt hebben’, dat is wat ruim de helft van de Belgen denkt wanneer iemand hen vertelt dat hij of zij longkanker heeft. Daarom lanceert de patiëntenorganisatie Prolong vzw een campagne. Een van de gezichten is Katrien Claeys (61) uit Nieuwpoort. Tot voor kort was ze thuisverpleegster, nu strijdt ze tegen longkanker. Het gooide haar leven helemaal overhoop. “Het is niet omdat ik er niet ziek uitzie dat ik het niet ben.” Dit is haar moedige verhaal.

Aanslepende ontsteking

We ontmoeten Katrien in Nieuwpoort. Haar enthousiasme valt ons meteen op. Niets doet vermoeden dat zij een strijd levert tegen kanker. Ze is mama van drie kinderen en oma van drie kleinkinderen, het vierde is op komst. Dertig jaar lang was ze zelfstandig thuisverpleegster. Dat zorgzame heeft er bij Katrien altijd ingezeten. In april vorig jaar kreeg ze echter de diagnose van longkanker. Een donderslag bij heldere hemel was het voor de Nieuwpoortse. “De ontsteking van mijn pees, waar ik in behandeling voor was, bleef maar aanslepen”, vertelt ze. “Extra röntgenfoto’s toonden aan dat ik een uitzaaiing had op mijn bekken, maar mijn huisarts wist niet juist waar de kanker zat. Meteen belde ik mijn man en kinderen. De spanning was dat weekend ondraaglijk want pas op maandag konden de onderzoeken beginnen.”

Mentale en fysieke strijd

Toen Katrien de diagnose longkanker kreeg, dacht ze eerst dat de dokter een verkeerd dossier bij zich had. “Ik heb nooit gerookt en leef zo gezond mogelijk”, vervolgt ze. “Ik had bovendien geen last van mijn longen. Omdat de uitzaaiing aan mijn heup zat, moest ik me een tijdje in een rolstoel verplaatsen. Dat was moeilijk want fietsen en wandelen zijn mijn favoriete sporten. Ik maakte mezelf sterk dat als ik de strijd tegen kanker zou winnen, ik zou meedoen aan de Vierdaagse van de IJzer. Dat was mijn doel.”

Vijf opeenvolgende dagen kreeg Katrien bestraling en nog steeds moet ze medicatie nemen om de kanker tegen te houden, maar haar gezondheid is stabiel. “Er rest enkel nog littekenweefsel, maar de angst op herval is er nog steeds, vooral dan wanneer ik onder de scanner moet tijdens een controlebezoek. Toch laat ik de ziekte mijn leven niet domineren. Intussen heb ik mijn job als thuisverpleegster stopgezet. Het was met pijn in het hart dat ik afscheid nam van mijn patiënten, maar door de kanker ben ik nog meer gaan beseffen dat ik ook mezelf op de eerste plaats mag zetten. Ik doe alleen nog maar de dingen waar ik zin in heb. In 2025 zijn mijn man en ik 40 jaar getrouwd. We zouden dan graag onze kinderen en hun gezin trakteren op een mooie reis. Laat ons duimen dat we dat zullen kunnen beleven. Ik ben op dit moment het gevecht aan het winnen en daar ben ik dankbaar voor. In augustus heb ik trouwens meegedaan aan de Vierdaagse. Ik stapte 18 kilometer.”

Campagne

‘Ik wil het, ik kan het, het lukt me’, dat is het levensmotto van Katrien. “Als patiënt heb ik gemerkt hoe belangrijk het is als je steun krijgt. Ik kan terugvallen op mijn man, onze kinderen en schoonkinderen, maar ook op lotgenoten die ik via de vzw Prolong leerde kennen. Ik wist niet dat zoveel mensen me graag zagen, maar na een jaar behandelingen veranderde dat wel een beetje. In het begin kreeg ik vaak de vraag ‘hoe is het?’, maar nu denken de mensen eerder ‘ze ziet er goed uit, dus we moeten het niet vragen’. Nochtans blijft dat belangrijk. Ik bekijk het allemaal positief en besef nu pas wat een goede gezondheid betekent. Ik wil geen medelijden hebben van de mensen en hoef al zeker niet in de spotlights te staan. Toch werk ik met plezier aan de campagne van Prolong mee om te tonen dat er met longkanker te leven valt. Ik hoop zo een voorbeeld te zijn voor de lotgenoten.

Vzw Prolong lanceert zijn campagne vandaag. November is namelijk de longkankermaand en dan wordt er extra aandacht gevraagd voor die ziekte. “Het klopt dat roken het risico op het krijgen van longkanker vergroot. Iedereen kan het echter krijgen. Je kan ook gewoon pech hebben zoals Katrien. Niemand kiest ervoor om lonkanker te krijgen. Patiënten hebben daarom je steun nodig en niet je oordeel”, zegt Johan Thibo, voorzitter van Prolong vzw. Jaarlijks krijgen ongeveer 9.000 Belgen de diagnose longkanker. Die ziekte is te genezen als de diagnose tijdig is gesteld. “Door het gebrek aan kennis blijft longkanker in de taboesfeer hangen”, weet Thibo. “Te veel mensen vinden nog dat de patiënt zelf schuldig is aan het krijgen van longkanker. ‘Het zal wel te maken hebben met rookgedrag’, is het vooroordeel, maar de pechfactor wordt te vaak vergeten. Daarom lanceren we deze campagne.” (GUS)