De 20-jarige rusthuismedewerkster die voor Liliana Serpieters (83) uit Ingelmunster zorgde, is in beroep alsnog schuldig bevonden aan schuldig verzuim. De bejaarde vrouw viel uit bed toen de verzorgster met haar bezig was en overleed later aan haar verwondingen. Pas na een autopsie gaf de verzorgster haar fout toe, eerst had ze Liliana weer in bed gelegd en de sporen opgeruimd. “Zelfs met deze uitspraak blijft het moeilijk om het een plaats te geven”, zegt dochter Nadia Demaeght.
Op zondag 7 maart 2021 haastte Nadia zich na een verontrustend telefoontje naar het rusthuis in Lendelede waar haar moeder verbleef. Liliana Serpieters was zwaar dement en hulpbehoevend. Ze had een – al genaaide – wonde van wel zeven centimeter op haar voorhoofd, maar kon door haar toestand niet uitleggen hoe ze daaraan kwam. Ook het rusthuis had geen verklaring.
Zware val
Twee dagen later overleed Liliana. Pas op vrijdag 12 maart werd na een autopsie de ware toedracht duidelijk: Liliana overleed na een zware val waarbij ze eerst met haar voorhoofd het nachtkastje raakte en vervolgens hard op de grond terechtkwam. Ze had zware interne bloedingen en moet veel pijn geleden hebben, al kon ze dat niet meer uitspreken.
Pas na dat autopsierapport gaf de verzorgster toe dat Liliana uit bed viel terwijl ze even onoplettend was en dat ze haar er vervolgens opnieuw in legde en het bloed opruimde.
“Had ze onmiddellijk gezegd dat mama gevallen was, dan had ze haar nochtans een zeer pijnlijke dood kunnen besparen” – dochter Nadia
In eerste aanleg werd de verzorgster schuldig bevonden aan onopzettelijke doding, maar vrijgesproken voor schuldig verzuim. “Had ze onmiddellijk gezegd dat mama gevallen was, dan had ze haar nochtans een zeer pijnlijke dood kunnen besparen”, zegt Nadia die daarom beroep aantekende. En met succes: het Hof van Beroep in Gent oordeelde dinsdag dat er wel degelijk schuldig verzuim was. De verzorgster zocht dan wel tijdig hulp maar, omdat ze de oorzaak van de verwondingen verzweeg, was die mogelijk niet adequaat. Ze is dus schuldig aan beide tenlasteleggingen maar krijgt opschorting van straf en behoudt zo haar blanco strafblad. De jonge vrouw werkt nog steeds in de zorgsector.
Schadevergoeding
“Voor mij is dat iemand die nochtans niet met mensen zou mogen werken”, gaat Nadia verder. “We willen dat ze beseft dat je zo niet met mensen kan omgaan. Daarom hopen we nog steeds dat een deel van de schadevergoeding door de verzorgster zelf betaald zal moeten worden, al is het maar iets kleins.”
“Liliana heeft twee dagen nodeloos gecrepeerd, anders kon ze nog naar het ziekenhuis gebracht zijn voor pijnstilling en palliatieve begeleiding” – advocate An Deprez
Op dat gebied is inderdaad vooral het rusthuis aansprakelijk, maar nu de verzorgster toch schuldig is aan schuldig verzuim, is de kans groter dat ook zij een deel zal moeten betalen. “Enkel als er sprake is van een grove of opzettelijke fout dan is de werkneemster zelf aansprakelijk”, legt advocate An Deprez uit. “Bij de onopzettelijke doding was dat niet het geval, maar nu wel. We zijn vooral blij dat het Hof van Beroep onze versie van de feiten nu volledig volgt. Liliana heeft twee dagen nodeloos gecrepeerd, anders kon ze nog naar het ziekenhuis gebracht zijn voor pijnstilling en palliatieve begeleiding.”
Niet voor het geld
De familie benadrukt dat het hen daarom uiteraard niet om het geld te doen is. “Onze moeder zal ze toch nooit kunnen compenseren”, besluit Nadia. “We zijn een kleine familie en ik een mama waren twee handen op een buik. Ik ging dagelijks naar het rusthuis. Het blijft moeilijk om de zaak af te sluiten, ik kan nog steeds niet langsgaan bij het graf van mama. Ik zou gewoon willen uitwissen wat allemaal gebeurd is.” (JF)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
