Patrick Blondé en Lies Chromiak, bezielers van tal van projecten in de jeugdzorg van Oostende, gaan eind deze maand met pensioen. De pioniers zorgden voor de toekomst van verschillende initiatieven en blikken tevreden terug. “Het is de voorbije dertig jaar niet eenvoudig geweest. We wilden steeds innoveren en dat betekent dat je het beleid, administratie en collega’s in vraag moet stellen.”
“Ik ben in 1981 gestart als opvoeder in de bijzondere jeugdzorg. Ik was actief in Jeugdhaven Wilskerke bij jongeren die een misdrijf hadden gepleegd. Ik stond er als 21-jarige tussen gasten die enkele jaren jongeren waren. Ik heb er veel geleerd”, zegt Patrick Blondé (65).
“Wij vonden dat je er van bij de geboorte moest zijn voor de kwetsbare gezinnen”
Lies Chromiak (63): “We zijn allebei leider geweest in de Chiro op Bredene-Sas en kwamen elkaar later weer tegen. Ik was toen aan de slag bij het gezinsvervangend tehuis Kapoentje in Bredene. We wilden het anders aanpakken en zijn in 1987 zelf gestart met het gezinsvervangend tehuis Kapoentje in De Haan. We woonden in en vingen tien kinderen op. In de beleving van de ouders werden tot dan kinderen van hen afgepakt. Wij hadden een andere aanpak en betrokken de ouders heel sterk in de werking. Zo vermijd je trauma’s en laat je kinderen zelf ontdekken.”
De vernieuwende aanpak van jeugdzorg loopt daarna als een rode draad doorheen de hele loopbaan van het echtpaar, dat zelf ook vier kinderen en twee kleinkinderen heeft.
Oostende
“De sector werkte toen anders. Men hield de kinderen zo lang mogelijk thuis en ze werden geplaatst als het te laat was en ze al trauma’s hadden. Met als gevolg dat we met zes van de tien kinderen meerdere keren per week naar de kinderpsychiater moesten”, zegt Patrick. “We kwamen als sector te laat. Wij vonden dat je er vroeger, van bij de geboorte, moest bij zijn voor kwetsbare gezinnen. We zijn in 2001 gestart met CKG Kapoentje, het Centrum voor Kinderzorg en Gezinsondersteuning. Dat is ook het moment waarop we de dag- en mobiele dienst zijn opgestart in Oostende.”
Het begin was moeilijk: “We zijn opgestart in Oostende met 52 plaatsen en moesten meteen 30 medewerkers aanwerven. Het was een hectische tijd. We boden als eerste in de regio drie begeleidingen aan: opvang overdag, thuisopvang en begeleiding aan huis. Daardoor konden we sneller schakelen om kinderen of gezinnen op te vangen. Zonder toestemming van anderen.” Inmiddels bereikt Kapoentje 300 gezinnen; met alle andere initiatieven zijn dat er meer dan 1.000.
Pioniers
Naast CKG Kapoentje bouwden Patrick en Lies tal van initiatieven uit op de site tussen de Brabant-, Louisa- en Langestraat. “We waren de enige dienst in Oostende waar ouders konden aankloppen met vragen. Daarom startten we in 2005 als eerste in Vlaanderen met een Opvoedingswinkel. Daarna was er ‘t Verschil, met appartementen waar ouders en kinderen samen werden opgevangen. We waren ook de eerste in Vlaanderen met een Ontmoetingshuis waar ouders leren van elkaar. Onze focus lag op mensen in heel kwetsbare situaties, zoals armoede of echtscheiding.”
“De grote misvatting is dat kansarme mensen niet kunnen zorgen voor hun kinderen”
Acht jaar geleden opende CKG Kapoentje Den Opvang, een kinderdagverblijf in de voormalige Irish Pub. “De grote misvatting is dat kansarme mensen niet kunnen zorgen voor hun kinderen. Laat staan voor kinderen van iemand anders. We leiden die kansarme mensen in één jaar intensief op tot kinderverzorgster. En achteraf kunnen ze aan de slag in de sector.” Den Opvang evolueerde van 18 naar 84 kinderopvangplaatsen, dankzij de steun van de stad Oostende. “We zijn de grootste kindercrèche met het meest diverse publiek.”
Opvolging
Patrick en Lies gaan eind maart met pensioen en trekken zich terug uit het operationele. “We hebben de voorbije drie jaar een team gebouwd met inhoudelijke, zakelijke, commerciële en wetenschappelijke verantwoordelijken. Zij zetten het verder vanuit dezelfde filosofie. Lies blijft nog maandelijks actief in de raad van bestuur. Ikzelf trek me terug, want het heeft geen zin om hier schoonvader te spelen”, zegt Patrick. Het koppel heeft geen grootse plannen. “Ik fotografeer graag en Patrick houdt van klussen”, zegt Lies.
Waakzaam
Patrick zal misschien wel nog zijn stem laten horen: “Het is de voorbije 30 jaar niet eenvoudig geweest. We wilden steeds innoveren en dat betekent dat je het beleid, administratie en collega’s in vraag moet stellen. Het is niet steeds van een leien dakje gelopen. We waren een beetje de luis in de pels. Ik waarschuw ook voor de nieuwe regels rond tewerkstelling om recht te hebben op kinderopvang. Voor het kwetsbare publiek in Oostende is dat een regelrechte ramp.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
