Tijdens Kortrijk Loopt kreeg Oostkampenaar Nico Michiels een vermoedelijke hartaanval. Hij ontmoette Sara en Niels die de eerste hulp startten na zijn val en bedankt hen. Het drietal heeft een duidelijke boodschap: reanimatiecursussen kunnen levens redden.
Het is in Bar Botaniek aan het Evolis Business Park dat Nico Michiels (44) een deel van zijn redders ontmoet. Sara Simons (29) en Niels Wittouck (31) startten, samen met een aantal andere mensen, op Pinkstermaandag de eerste zorgen toen Oostkampenaar Nico op de grond viel en bewusteloos raakte tijdens Kortrijk Loopt. “De wedstrijd was nog niet zo lang bezig,” opent Nico zijn verhaal. “Er was geen vuiltje aan de lucht tot mijn val. Voordien had ik nog niets gevoeld. Ik herinner me er niets meer van. Mijn bewustzijn kwam pas terug eens ik in de ambulance was. We waren onderweg naar het ziekenhuis.”
Sara legt uit wat er in tussentijd gebeurd is: “Niels en ik waren aan het lopen toen we een man zagen neervallen, zo’n 20 à 30 meter voor ons. Ik voelde meteen dat hij geen hartslag meer had en wou de reanimatie starten. Ondertussen waren er ook nog een paar andere lopers gestopt. Ik weet niet wie ze zijn, want eens de ambulance na een kwartier aankwam, moesten we van de politieagenten meteen weg.”
AED-toestel
Haar man Niels vult aan: “Die andere lopers begonnen de reanimatie. Ik ging ondertussen een AED-toestel halen. Ik schat dat het in totaal een kwartier duurde vooraleer de ziekenwagen er was. Ik weet nog goed waar het was: aan de voet van de Collegebrug, bij een straat die eenrichtingsverkeer heeft. Het was daardoor niet makkelijk voor de ambulance om er te geraken. Eens die er was, moesten we weg. We hebben met twee de wedstrijd uitgelopen, maar ik was er echt niet goed van. Ik ben meteen in de zetel gaan liggen thuis (het tweetal woont samen in Kortrijk, red.). Het heeft tot 19 uur geduurd vooraleer we meer nieuws hadden. We moesten het dan nog vernemen via een online artikel.”
Wanneer we Nico vragen hoe dankbaar hij zijn redders is, grijpt hij naar een papieren zak onder de tafel. Hij haalt er een cadeaupakket uit met twee Bongo-bons en een fles. “Ik ben hen heel dankbaar.” Actions speak louder than words. “Ik ben zo blij dat ik nu eindelijk te weten kom wat er gebeurd is in dat kwartier dat ik er niet meer bij was. Het is dankzij Maspoe, de organisatie van de loopwedstrijd, dat ik in contact ben gekomen met Sara en Niels. Er blijft wel nog wat onduidelijkheid: zo weet ik nog niet wie de andere helpers zijn en kon men mij in het ziekenhuis niet precies vertellen wat ik aan mijn hart heb. Ze hebben er wel een vernauwing aan het hart kunnen constateren en ik moet in het verleden al eens een infarct gehad hebben.”
Buschauffeur
Al blijft er wel nog wat onduidelijkheid, is de 44-jarige duidelijk positief: “Ik ben vooral blij dat ik het nog kan navertellen. Het had veel slechter kunnen aflopen. Natuurlijk zijn er nu consequenties: ik heb vier gebroken ribben van de reanimatie, ik kan mijn werk als buschauffeur niet meer uitvoeren door de defibrillator die men in het ziekenhuis stak en ik slaap slecht door de pijn aan mijn ribben.”
Nico is bakker van opleiding en is zo vier jaar lang patissier geweest. Daarna koos hij voor een carrière als buschauffeur in het Brugse. Die job deed hij nu al 21 jaar met volle goesting. Hij was de laatste maanden bezig met nieuwe chauffeurs op te leiden door de vernieuwingen aan de trajecten van De Lijn in Brugge. Zijn vrouw, Cathy Vernimme (43), verklaart waarom Nico niet langer in bus mag rijden: “De Europese regelgeving laat het niet toe dat een buschauffeur met een defibrillator rijdt. Het is jammer, maar De Lijn probeert nu wel om Nico op een andere manier aan het werk te krijgen. Dat kan als planner of aan de dispatch.”
Cursussen
De Oostkampenaar zal nu eerst een niveautest ondergaan bij De Lijn, waarna hij gepaste examens kan krijgen in het kader van die beroepsverandering. Nico zal dus met zijn neus terug in de boeken mogen zitten. Van lopen is nu – eventjes alvast – geen sprake meer. De sportieveling deed voordien mee aan loopwedstrijden over heel West-Vlaanderen. Marathons, halve marathons, kleine wedstrijden… Hij deed het allemaal. “Ik was er sowieso geen fan van dat hij marathons deed. Een halve marathon is fysiek al zwaar genoeg. Vanaf nu dus zeker geen marathons meer!”, is vrouw Cathy streng. Toch geeft Nico aan dat hij, eens hij gerevalideerd is, terug zal lopen.
De mede-sportievelingen Sara en Niels zullen dat graag zien. Sara geeft nog de volgende boodschap mee: “Dit voorval toont nog maar eens aan dat EHBO- en reanimatiecursussen primordiaal zijn. Elk kind zou al moeten weten hoe je iemand moet reanimeren. Het moet overigens ook voldoende worden opgefrist. Ik heb het bijvoorbeeld geleerd toen ik farmacie studeerde, maar dat is ondertussen ook al weer eventjes geleden. Het kan zeker geen kwaad om het een keer te veel te leren. We hebben bij deze bewezen dat het levens kan redden.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
