Op haar 60ste maakt Marijke De Muynck van de bekende Hoevewinkel in Oostduinkerke een opmerkelijke carrièreswitch. Na rijp beraad, maar ook met pijn in het hart, besliste ze om de deuren van haar Hoevewinkel definitief te sluiten en haar professionele koers te verleggen naar de zorgsector… als verpleegster.
“Toen ik meer dan 30 jaar geleden afstudeerde als verpleegkundige, kon ik aan de slag in het Koningin Elisabeth Instituut, het huidige revalidatieziekenhuis in Oostduinkerke”, vertelt Marijke. “Daar heb ik vijf jaar gewerkt. Maar toen leerde ik ook mijn toekomstige man, Noël Oyaert, kennen. En ja, ik ben de liefde gevolgd… Ik trouwde met een landbouwer, en het lag voor de hand dat ik thuis op de hoeve mee de handen uit de mouwen zou steken. Dat vond ik uiteraard logisch, maar ik realiseerde me snel dat ik het sociale contact miste dat ik in mijn beroep als verpleegster had met patiënten en collega’s.”
Pioniers met hoevewinkel
“Ik zocht en vond een alternatief om het sociale contact op een andere manier nieuw leven in te blazen: ik ben gestart met het verkopen van onze producten van de hoeve, voornamelijk appels, eerst aan de deur bij vrienden en buren. De mond-tot-mondreclame deed zijn werk … Dat stimuleerde me om een stalling om te bouwen tot hoevewinkel. Daarin waren Noël en ik 30 jaar geleden pioniers! Met producten op de markten gaan leuren, dat wilde ik niet. We wilden alles kleinschalig houden, niet aan winkels leveren, we wilden zonder personeel werken, de mensen moesten dan maar bij ons aan huis komen. In Hoevewinkel Marijke verkochten we huisbereide boter, aardappelen, zuivelproducten zoals melk, roomijs, yoghurt, kaas …, en ook een ruim assortiment groenten en fruit van collega’s uit de regio. Allemaal ambachtelijke producten dus! Uiteraard bleef Noël zich bezighouden met het melkvee en de akkerbouw. In de loop der jaren hebben we een mooi klantenbestand uitgebouwd. De meesten kan ik ondertussen als onze vriendenkring beschouwen.”
“Voor mensen zorgen, dat heeft altijd in mijn DNA gezeten”
Marijke blikt terug met nostalgie op de voorbije 30 jaar en dist fijne herinneringen op. Maar dan werden Noël en Marijke geconfronteerd met een onverwachte spelbreker. “De Nieuwpoorsteenweg zou compleet worden heraangelegd, met nieuwe nutsleidingen, een veilig fietspad… Dat is natuurlijk een lovenswaardig initiatief, maar dit had aanzienlijke gevolgen voor onze hoevewinkel.”
Geïsoleerd op eiland
“De werken zijn gestart in het voorjaar 2023 en zouden eind 2025 klaar zijn. Er was aan de inwoners continue bereikbaarheid beloofd, en we hadden onze voorzorgen genomen. We hadden borden geplaatst hoevewinkel Marijke bereikbaar, en onze klanten zoveel mogelijk up-to-date gehouden over de situatie, onder meer via Facebook. Maar soms verdwenen de borden, waarschijnlijk omdat ze in de weg stonden voor de aannemers. We waren dus echt niet altijd bereikbaar, soms was het zelfs zo erg dat we zelf thuis niet weg geraakten! Noël had nog altijd zijn werk, maar ik voelde me meer en meer geïsoleerd op mijn eiland. Dat baarde me zorgen en op een avond besloot ik het opnieuw te proberen als verpleegster.”
Stoute schoenen
Toch had Marijke ook twijfels. “Hoe moest ik solliciteren? Zou mijn cv wel goed overkomen? Iemand met een verpleegstersdiploma, maar die 30 jaar lang haar beroep niet had uitgeoefend? Ik trok mijn stoute schoenen aan en bood me aan bij Woonzorgnetwerk Dunecluze in Koksijde. Daar mocht ik onmiddellijk op gesprek komen, en ik kon mijn oren niet geloven toen ze zeiden dat ik meteen mocht beginnen! Ze namen ook mijn twijfels weg: ik zou goede begeleiding krijgen, en ook het digitale zal wel een aanpassing vergen, maar ik heb twee handen en voor mensen zorgen, heeft altijd in mijn DNA gezeten. Ik sta te popelen om aan de slag te gaan! Het mooie is dat het een kleinschalige instelling is, en ik kijk uit naar het sociaal contact met veel vaste bewoners, mensen voor wie ik mag zorgen.”
Veel mooie reacties
Die beslissing betekende ook dat Marijke de zware beslissing moest nemen om meteen de deuren van haar hoevewinkel te sluiten. De laatste dag kwam dus sneller dan verwacht. “Ik neem afscheid van mijn hoevewinkel en mijn klanten, maar de vele mooie reacties op Facebook en van mensen die me bellen doen me deugd. En de herinneringen zal ik koesteren! Maar ik heb nog te veel energie om te stoppen met werken, daarom smijt ik me nu 100 procent voor de nieuwe uitdaging in de zorg!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
