Van vrijdag 10 tot en met zondag 19 november heeft de Week van de Pleegzorg plaats. Om de 22 Torhoutse pleeggezinnen te bedanken voor hun inzet organiseert het stadsbestuur een Pleegzorgcafé. Dat gebeurt op woensdag 15 november van 17 tot 19 uur in het ontmoetingscentrum ’t Centrum in de Beerstraat.
Schepen Annick Vanderspurt is een van de drijvende krachten achter de organisatie van het Pleegzorgcafé. “We willen de lokale pleegouders laten genieten van een lekker broodje en een drankje”, zegt ze. “En hen de kans bieden om elkaar in een ongedwongen sfeer te ontmoeten. Ook hun in totaal 26 pleegkinderen zijn welkom. We maken er een gezellig ontmoetingsmoment van en zijn uiteraard bereid om te luisteren naar hun eventuele noden en bekommernissen.”
Recht op een warm nest
In Vlaanderen wonen meer dan 8.000 kinderen in een pleeggezin. Twee Torhoutse pleegouders zijn Lisa Van de Pontseele en Anouchka Van Nieuwenhuyse. Ze nemen hun taak zeer ter harte en zijn bereid om erover te getuigen.
Lisa (32) is de vrouw van Bram Casier (36), met wie ze een dochtertje van 7 en een zoontje van 4 heeft. Plus hun pleegdochtertje van 7, dat sinds twee en een half jaar op weekdagen quasi constant in hun gezin verblijft en enkel in het weekend geregeld naar haar eigen mama gaat.
“Als een kind eventjes of voor langere tijd door omstandigheden niet thuis kan wonen, is pleegzorg veelal de beste oplossing”, zegt Lisa. “Sommige ouders van de toegewezen kinderen zijn daar niet blij mee, maar in ons geval is dat wél zo. De mama laat haar kind op vrijwillige basis naar ons gezin komen en is heel dankbaar voor de opvang en de warmte die we het proberen te geven.”
Lisa werkt als directeur in de Bijzondere Jeugdzorg en vanuit haar functie kent ze de pleegzorg vrij goed. Maar waarom neemt ze het drukke en niet te onderschatten engagement op zich om, naast haar twee eigen kinderen, samen met haar man nog een derde kind in haar gezin op te voeden?
“Omdat ik dat een maatschappelijke opdracht vind. Elk kind heeft recht op een warm nest. Als de eigen mama en/of papa daar niet toe in staat zijn, voor korte of langere tijd, dan moet er iemand bereid zijn om die taak over te nemen. Voor veel mensen is pleegzorg onbekend terrein en dat is jammer, want er zijn heel wat pleeggezinnen nodig. Ik vind het alvast verrijkend om pleegouder te mogen zijn. Een verrijking voor mezelf en ons hele gezin. Het doet deugd om perspectief te kunnen bieden aan kinderen die warmte missen en dreigen op te groeien met te weinig kansen.”
Pleegkind is kleinkind
Ook Anouchka Van Nieuwenhuyse (51), de vrouw van Miguel Peuteman (49), is pleegouder, al meer dan acht jaar zelfs. De omstandigheden zijn evenwel anders dan bij Lisa, want haar pleegdochtertje is tegelijkertijd haar… kleinkind: de dochter van haar oudste zoon.
“Het kind was net geen zeven maanden toen we haar in ons gezin opgenomen hebben”, vertelt ze. “Ze is nu 9 jaar en het ligt in principe vast dat ze tot haar 18de bij ons blijft. Enkel een keer om de twee weken gaat ze naar haar mama. Niet naar onze zoon, want dat is helaas onmogelijk.”
“Het doet deugd om kinderen perspectief te kunnen bieden”
Anouchka werkt als psychiatrisch verpleegkundige in de Kliniek Sint-Jozef in Pittem. Ze heeft nog een tweede zoon Tim, die 22 is. Die is bijzonder begaan met het pleegkind, het dochtertje van zijn broer. “Ik kan altijd op Tim rekenen, bijvoorbeeld als er oppas voor onze pleegdochter nodig is”, zegt Anouchka. “Hij is als een échte oudere broer voor haar. Ik ben hem daar dankbaar voor.”
Anouchka doet haar uiterste best om een goede verstandhouding op te bouwen met de mama van haar pleegdochtertje, al loopt dat weleens moeilijk. “Communicatie is erg belangrijk, want niemand heeft er baat bij dat er ernstige meningsverschillen ontstaan. Alles moet rond het belang van het kind draaien en dan is ruzie het slechtst mogelijke scenario. Maar soms heb je geen keuze en dien je flink op je strepen te staan.”
Naar de kapper gaan
“Als pleegouder heb je logischerwijze veel plichten, maar het probleem is dat je niet altijd evenveel rechten hebt”, vervolgt Anouchka. “Dat komt door de wet. In de vrijwillige pleegzorg moest je enkele jaren geleden zelfs nog aan de natuurlijke ouders de toestemming vragen om met je pleegkind naar de kapper te mogen gaan. Niet te geloven toch? Gelukkig is dat intussen niet meer het geval. Maar andere zaken moet je wel nog altijd aan de ouders voorleggen. Dan denk ik aan een ingreep in het ziekenhuis of een reis naar het buitenland. Dat maakt het er niet gemakkelijker op.”
“Of ik het, met wat ik nu weet, zou overdoen? Direct! Pleegzorg biedt kinderen een warme thuis.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
