De sector komt dezer dagen vooral negatief in het nieuws, maar toch schrijven steeds meer volwassenen zich in voor een opleiding om kinderbegeleider te worden. Bij cvo Miras steeg het aantal cursisten in vier jaar van 63 naar 397. Lynn Clynckemaillie uit Heuvelland is een van hen. “Het zou fijn zijn mochten goede kinderbegeleiders ook eens in de aandacht komen.”
Het Agentschap Opgroeien heeft in een week liefst 15 crèches gesloten in Vlaanderen. Door de berichtgeving in de media leeft de indruk dat er elke dag wel ergens een kinderdagverblijf de deuren moet sluiten. Toekomstige ouders zitten dan ook met de handen in het haar. Zal er straks nog iemand voor hun kinderen willen zorgen?
“De negatieve verhalen over de sector hebben duidelijk weinig effect op het enthousiasme van onze kandidaat-cursisten”
Blijkbaar wel, want de opleiding Kinderbegeleider baby’s en peuters van centrum voor volwassenenonderwijs Miras is populairder dan ooit. “De afgelopen vier jaar merken we een enorme stijgende trend op. De beschikbare plaatsen zijn steeds sneller volzet”, zegt woordvoerster Trui Tytgat van Miras. “De negatieve verhalen over de sector in de media hebben duidelijk weinig effect op het enthousiasme van onze kandidaat-cursisten.”
In september schreven zich 397 cursisten in voor de eenjarige opleiding, die je kan volgen op campussen in Brugge, Oostende, Kortrijk en Ieper. Dat is meer dan zes keer zoveel als in het schooljaar 2018-2019, toen er 63 inschrijvingen werden geregistreerd. In de praktijk liggen de cijfers nog hoger, want het is ook mogelijk om je traject in het tweede semester op te starten.
Weinig stress
Een van die gemotiveerde cursisten is Lynn Clynckemaillie uit De Klijte, een dorpje in Heuvelland. De 29-jarige mama van vier kinderen (9, 7 en een tweeling van 2) besloot zich in september om te scholen tot kinderbegeleidster.
“Momenteel werk ik als logistiek medewerker in een woon-zorgcentrum in Poperinge. In het middelbaar studeerde ik af als zorgkundige, maar al snel bleek dat toch niet helemaal mijn ding te zijn. Het plan was eigenlijk om verder te studeren en mijn diploma verpleegkunde te halen. Maar mijn eerste zwangerschap op mijn 19de stak daar een stokje voor. Nu al mijn kinderen naar school gaan, vond ik dat het tijd was om weer aan mezelf te denken. De opleiding tot verpleegkundige duurt drie jaar, dat achtte ik niet haalbaar in combinatie met mijn gezin. Het is natuurlijk ook al 11 jaar geleden dat ik nog op de schoolbanken zat”, lacht Lynn.
De jonge mama besloot uiteindelijk om voluit te gaan voor een diploma Kinderbegeleider baby’s en peuters in het volwasseneonderwijs. “Uit ervaring weet ik dat de zorg voor jonge kindjes mij heel goed ligt, vandaar de bewuste keuze voor die richting. Ook een pragmatische overweging: er is op de arbeidsmarkt gewoon meer vraag naar fulltime kinderbegeleiders in die leeftijdscategorie. Indien mogelijk zou ik wel graag de halfjaarlijkse opleiding willen volgend om ook te mogen werken in een naschoolse opvang voor oudere kinderen, maar we zien wel hoe het loopt.”
Vaak voorkomende klachten uit de sector zijn de lange werkdagen en het lage loon. Twee aspecten waar Lynn heel goed van op de hoogte is. “Momenteel loop ik stage bij een onthaalmoeder die 11 uur per dag acht kindjes opvangt. Dat de werkdruk zwaar is, besef ik maar al te goed. Maar ik heb nooit een 9-to-5-job gehad, dus ik weet waar ik aan begin. Het is ook meer dan enkel flesjes geven en luiers verversen, je mag je educatieve en pedagogische taak niet uit het oog verliezen. De lonen zouden inderdaad hoger mogen. Ik hoop dat de overheid daar eindelijk werk van maakt, want het moet financieel haalbaar blijven om de job uit te oefenen natuurlijk”
Rotte appels moeten eruit
Of de negatieve berichtgeving over kinderdagverblijven haar niet afschrikt? “Het is goed dat de rotte appels, waar schrijnende toestanden plaatsvinden, eruit worden gehaald. Maar het zou fijn zijn mochten alle kinderbegeleiders die wél met veel liefde elke dag voor al die kindjes zorgen, ook in de aandacht komen”, zegt ze.
“We mogen ook niet té bezorgd worden. Ik weet dat een ongeval in een klein hoekje zit”
“We mogen ook niet té bezorgd worden. Ik ben zelf mama, dus ik weet maar al te goed dat een ongeval in een klein hoekje zit. Mijn kinderen hebben heel wat blauwe plekken en schaafwonden opgelopen doorheen de jaren, ik schiet niet meer zo snel in paniek en blijf rustig in stresssituaties. Ik ben daarin wel gegroeid, door mijn eigen kinderen, maar ook door de opleiding die ik nu volg. Elke dag doe ik nieuwe inzichten op om het eens op een andere manier te proberen. Ik heb het gevoel dat ik op het einde van het schooljaar goed voorbereid zal zijn om aan de slag te gaan. Het liefst doe ik dat om semi-zelfstandige basis in een gezinsopvang, samen met één andere onthaalouder. Ik zal in met veel liefde alle kindjes ontvangen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
