Het heeft niet mogen zijn, het bijzondere liefdesverhaal van Bruggeling Roger Herman (86) en de Nieuw-Zeelandse Rosalind Walker (80). Ze vonden elkaar ruim 60 jaar na hun ontmoeting terug en maakten plannen om de rest van hun leven samen door te brengen. Maar daar steekt Dienst Vreemdelingenzaken nu een stokje voor: omdat Rogers pensioen te laag is krijgt Rosalind geen verblijfvergunning en moet ze binnen de maand België weer verlaten.
Op 15 augustus 1962 stapte de toen 25-jarige Roger als Brugse officier aan boord van het schip Kirribilli. De eerste halte was Nieuw-Zeeland, waar hij in een souvenirwinkel de 19-jarige Rosalind leerde kennen.
Jeugdvlam
Slechts 24 uur brachten ze met elkaar door, maar beiden zouden nog decennia erna de liefdevolle connectie die ze deelden herinneren. Een tijdlang stuurde het paar brieven naar elkaar, maar uiteindelijk verwaterde het contact.
Begin 2020 – voor beiden huwelijken en in Rosalinds geval zelfs kinderen later – besloot Roger zijn jeugdvlam weer op te zoeken. Na veel opzoekingswerk, brieven, mailtjes en whatsappberichten vonden Roger en Rosalind als in een sprookje elkaar terug.
Pensioen te laag
En dat sprookje beloofde een happy end te krijgen, toch voor eventjes. Rosalind pakte haar valiezen en kwam in januari 2024 definitief naar België, 18.000 kilometer van haar thuisstad, met als doel om de rest van haar dagen bij Roger in Brugge te spenderen. Eerst via een reisvisum, dat uiteindelijk met zes maanden werd verlengd. Maar een permanente verblijfsvergunning krijgt Rosalind niet, kregen ze deze week te horen.
“Voor gezinshereniging wordt er gekeken naar het inkomen van de Belg. Mijn pensioen zou volgende de wet minstens 2.089,55 euro per maand moeten bedragen, maar ik ontvang helaas slechts 1.800 euro. Rosalind moet op 11 augustus terug vertrekken naar Nieuw-Zeeland”, klinkt het stilletjes bij Roger.
“De wet is de wet, hoe onmenselijk ze ook is” – Roger Herman
Volgens Dienst Vreemdelingenzaken valt er weinig te doen aan de zaak. “We kunnen de wet niet flexibel interpreteren, er wordt nu eenmaal enkel rekening gehouden met het inkomen van de gezinshereniger (de referentiepersoon die in België woont, red.). Maar het feit dat dit lager ligt dan de vereiste 2.089 euro betekent niet dat het verzoek tot gezinshereniging automatisch wordt geweigerd. Wie kan aantonen dat die inkomsten voldoende zijn om in de behoeften van het hele gezin te voorzien, kan alsnog groen licht krijgen. Dat wordt op individuele basis onderzocht”, legt woordvoerster Paulien Blondeel uit.
Maar die bewijsstukken kon Roger helaas niet voorleggen. “Mijn huishuur in Brugge bedraagt al meer dan 1.000 euro, dus uiteraard is 1.800 euro niet voldoende om met twee van te leven. Maar in de praktijk moet dat ook niet, Rosalind ontvangt ook een pensioen. Maar daar wordt in ons land geen rekening mee gehouden. Wij hebben beiden gewerkt voor ons pensioen, profiteren niet van een of andere sociale instelling, en toch is het niet goed genoeg”, vertelt Roger verslagen.
Sociale zekerheid
Het koppel woont intussen al 9 maanden bijna permanent samen, waardoor deze beslissing extra hard aankomt. “We doen alles samen, we zijn op elkaar ingespeeld en zien elkaar graag. Rosalind woont zo graag in Brugge en wou hier voor de rest van onze dagen blijven. Vreselijk dat dit ons nu ontnomen wordt. Rosalind zal teruggaan naar haar kinderen dus dat werkt verzachtend, maar ik blijf alleen achter. Elke dag worden we wakker, omhelzen we elkaar en zeggen we hoe is het nu toch mogelijk dat dit zo moet eindigen… De wet is de wet, hoe onmenselijk ze ook is.”
“Met onze beide pensioenen kunnen we prima rondkomen, maar haar inkomen telt niet mee in de berekening”
Op de vraag of Roger niet naar Nieuw-Zeeland kan meegaan reageert hij mistroostig: “Als ik nog jonger was geweest? Direct. Maar ik ben 86 jaar. Al mijn zaken zijn hier in orde: een goeie ziekteverzekering, levensverzekering, begrafenisregeling… alles is al betaald. Trek ik nu naar de andere kant van de wereld, dan zijn al mijn inspanningen hier voor niets geweest en moet ik daar van 0 beginnen in het sociale zekerheidsstelsel. Financieel is dat gewoon niet haalbaar voor mij op deze leeftijd, hoe graag ik het ook zou willen. Geloof mij, het verdriet is bij ons beiden heel groot. We kunnen enkel nog hopen op een mirakel.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
