Monique Soete (79) en Willy Degans (81) mogen klinken op hun diamanten bruiloft. Ze werden door het college van burgemeester en schepenen in de bloemetjes gezet. Monique was jarenlang de uitbaatster van De Kipperen in Westende, waar legendarische feesten werden georganiseerd.
Monique Soete werd geboren op 3 november 1944 in de Schoolstraat (nu Langestraat) in Westende. Haar ouders waren Gerard Soete en Irma Corteel. Ze had een oudere broer, Gust Soete, die in 1934 werd geboren en in 2011 overleed. Monique begon haar loopbaan in de horeca, met werkplekken zoals Zon en Zee in Westende en Zeezicht in Mariakerke. Ze was actief in de sector van 1969 tot 1989. Monique begon op 14-jarige leeftijd te helpen in de cabanne aan het Sint-Laureinsstrand in Westende. Koken leerde ze van haar moeder, een uitstekende kokkin. Later volgde ze een opleiding aan de hotelschool in Oostende. Monique heeft nog opgediend in de villa van de familie Yves Saint Laurent in L’oiseau Bleu op de Zeedijk in Westende, waar haar moeder kookte.
Willy Degans werd geboren op 8 februari 1943 op een schip in Gent, als kind van schippers. Hij groeide op in een gezin met vier kinderen, met zijn tweelingzussen en zijn broer. Eerst ging hij naar de Schippersschool in Brugge, daarna volgde hij een opleiding carrosserie. Na zijn opleiding begon Willy te werken in garage Delacauw. Willy vervulde zijn legerdienst eerst in Heverlee en daarna in Westhoven, Duitsland.
Een bal in Nieuwpoort
Begin jaren zestig ontmoetten Monique en Willy elkaar tijdens een bal in het Duynehuis in de Oostendestraat in Nieuwpoort. Ze trouwden op 2 mei 1964 in Westende, waar ze nu al zestig jaar wonen, in de Hoveniersstraat. Willy en Monique hebben één zoon, Michel (58) en een kleinzoon, Arno (23). Michel begon zijn carrière bij de politie in Brussel en sloot zijn loopbaan af als eerste politie-inspecteur in De Panne. Arno is elektromecanicien.
Kiekenkot
Sinds 1969 runden Monique en Willy De Kipperen. “Hier hebben we hard gewerkt, maar ook veel plezier gemaakt”, vertelt Monique. “Bij de opening werd het etablissement door Jean-Marie Dedecker en Fernand Feys direct omgedoopt tot ‘het Kiekenkot, een naam die is blijven hangen en op de duur door iedereen werd gebruikt.”
“Met carnaval lag het café vaak bedolven onder een confettitapijt”
Het oorspronkelijke plan was om De Kipperen zes maanden per jaar open te houden. In de winter zou Monique helpen in het carrosseriebedrijf van Willy, die zelfstandige was geworden. Maar het liep anders: Willy moest zijn werk in de carrosserie opgeven wegens een huidallergie voor de producten die hij gebruikte. “Ik deed dat werk nochtans graag”, zegt Monique. Daarom besloot ze De Kipperen het hele jaar door open te houden. Willy werd postbode en zo vonden ze een nieuwe balans in hun leven. Hij ging met pensioen in 2004.
Miss Kipperen
Monique wist hoe je als cafébazin een feestje moest bouwen. “Met carnaval lag het café vaak bedolven onder een confettitapijt. Het was telkens een heel werk om het weer confettivrij te krijgen”, lacht Monique.
De Kipperen was ook het clublokaal van vele verenigingen, zoals wandelclub De Duintrappers, de vissersclub en de gepensioneerdenbond. “Als de wandelclub van Raymond Provoost binnenkwam, moest er altijd gedanst worden. Ik was dan de deejay van dienst”, vertelt Monique.
In de nabijgelegen camping Hacienda werd iedere zomer Miss Westende verkozen. “Maar natuurlijk konden wij niet onderdoen. Daarom organiseerden wij onze eigen verkiezing: Miss Kipperen, de tegenhanger van Miss Westende! Mijn vader Gerard was altijd voorzitter van de jury. Voor hem was dat een hoogdag, hij genoot met volle teugen van zijn ‘zware taak’ om al die blote billen te keuren”, lacht Monique. Het was altijd een spektakel om te zien wie de kroon van Miss Kipperen zou dragen.
De Kipperen was niet alleen een café-restaurant, maar ook het levendige clublokaal van de surfclub. En daar hoorde natuurlijk flink wat feestvieren bij! Elke zomer organiseerden voorzitter Luc Dedecker en secretaris Erik Pylyser de meest legendarische feesten.
Dirndls en cowboys
Zo waren er de beruchte Oberbayernfeesten, waar iedereen in lederhosen en dirndls verscheen. Denk aan bierpullen zo groot als je hoofd, schlagermuziek die door de speakers knalde, en natuurlijk de traditionele polonaise door het café. Niet te vergeten waren ook de Cowboyfeesten, waar menig stoere cowboy en cowgirl hun opwachting maakten. Het café werd omgetoverd tot een saloon. Het werden telkens onvergetelijke avonden. “En cartoonist Nesten en Geert Hoste kwamen regelmatig bij ons langs, als ze in de streek waren”, geeft Monique nog mee.
De Mobo-leden, die Monique zo dierbaar zijn, herinneren zich levendig hoe hun geliefde cafébazin vol vreugde meezong met Clouseau tijdens het door haar georganiseerde benefietconcert in het militair kamp van Lombardsijde.
Op 1 maart 1989 stopten Monique en Willy met De Kipperen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
