Marius Vandenbussche (89) en Cecile Rousseeuw (85) zijn 65 jaar getrouwd. Op 24 oktober 1959 stapten ze in het huwelijksbootje.
De jubilarissen wonen nog zelfstandig langs de Moenaardestraat in het centrum van Watou. Door een valpartij enkele maanden geleden is Cecile momenteel wat minder mobiel. Driemaal in de week krijgen ze in de voormiddag wat hulp in het huishouden. Dagelijks komt er ’s morgens ook een verpleegster langs. Marius is nog een duivel-doet-al, die naast z’n dagelijkse gymnastiek nog graag een ritje maakt met de fiets.
Na z’n huwelijk trok het jonge paar in bij de ouders van Marius in het toenmalig café In de Brug, en daar zijn ze ook altijd blijven wonen.
Metser
Marius werd geboren in een metsersgezin. “Het was dus logisch dat ik naar het VTI in Kortrijk trok om daar de metsersstiel te leren”, vertelt hij. “Ik herinner me dat we elke maandag schoolgeld meebrachten. Na de schooltijd diende ik twee jaar in het leger, waarbij ik 21 maanden bij de luchtmacht in Keulen zat. Toen ik opnieuw thuis was, hielp ik mee met mijn vader als metser. Maar toen hij ermee stopte, werkte ik een jaar in het Franse Tourcoing.”
“En dan vond ik mijn echte job. Ik werd dan 35 jaar chauffeur bij brouwerij Van Eecke in Watou. Ik heb dat altijd graag gedaan. Omdat ik nooit een ongeval had, kreeg ik van de garage Mercedes zelfs een gouden medaille als bijzonder goed chauffeur. Ik was ook jarenlang de vaste buschauffeur van het Gregoriaans koor Cum Jubilo, vrijwillig brandweerman en trommelaar bij het muziekkorps van Watou. Daarnaast was ik ook lid van de wielertoeristenclub en doelman bij Eendracht Watou.”
Ook Cecile groeide op in Watou. “Thuis stond ik graag in voor de zorg van onze vijf kinderen. Daarnaast ging ik wel nog wat kuisen. Ik werd ook bejaardenhelpster en heb acht jaar parttime gewerkt als gezinshulp. ’s Avonds ging ik nu en dan eens naar een bijeenkomst van de toenmalige KAV of KVLV en ik heb ook nog toneel gespeeld”, zegt Cecile.
In de watten gelegd
“Als echte wielerfans trokken we met het hele gezin ook vaak naar de koers. En we gingen ook graag op reis. Dat bleven we ook doen toen de kinderen het huis uit waren. Zo gingen we al naar Thailand en Dubai. We zijn erg gelukkig met onze vijf kinderen en hun echtgenoten, die altijd voor ons klaar staan. Wij worden echt in de watten gelegd, ook door onze acht kleinkinderen. Vooral door de hulp van onze kinderen kunnen wij in ons eigen huisje blijven wonen. En we hopen dit nog zo lang mogelijk te kunnen doen”, besluiten de jubilarissen. (PC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
