Anita van den Berg (71) is secretaris en reisverantwoordelijke bij OKRA Sint-Michiels-Dorp. Ze woont samen met haar 42-jarige zoon Jorn in de Velodroomstraat.
“Ik heb eigenlijk drie jongens. Ze waren alle drie uitgevlogen, maar Jorn is na omzwervingen teruggekeerd toen zijn pa ziek werd. Hij heeft vijf jaar in Zuid-Afrika gewoond”, vertelt Anita, terwijl Jorn de pizza aansnijdt. Zaterdag is sabbat ten huize van den Berg. “Op zaterdag wordt er nooit gekookt. Vraag me niet waarom, dat is altijd al zo geweest”, aldus Anita.
Haar echtgenoot Louis is anderhalf jaar geleden overleden. “Pancreaskanker. De dokters hadden hem nog zes maanden gegeven, maar op een nacht is hij onverwacht thuis in mijn armen gestorven. Sindsdien heb ik veel aan Jorn. Ik ben blij dat hij weer thuis woont”, aldus Anita.
Haar andere zoons heten Sven en Axel. “Ook allebei Scandinavische namen, ik vind die zo mooi klinken. Mijn zoons zijn alle drie nog vrijgezel, Sven woont in Sint-Andries en Axel in Kruibeke. Hij is als beroepsmilitair gekazerneerd in Burcht, Axel heeft hier in Ter Groene Poorte zijn koksdiploma behaald, maar is toen wapenmeester geworden.”
Gehaktbrood
“Mijn man Louis was een gemakkelijke eter. Ook wanneer we op reis gingen, legde hij de bal in mijn kamp: ik rij,jij zegt waarheen zo ging dat ieder jaar”, vertelt Anita.
“Ik heb veel aan mijn zoon en ben dan ook blij dat hij weer thuis woont”
Zij en haar man waren op vele vlakken verschillend. “Louis dronk rode wijn aan tafel, ik heb liever witte. En terwijl hij een echte avondmens was, genoot ik van de ochtendstond. Louis lag meestal nog in bed als ik ontbeet. Maar Mozes, Nestje en Elfie staan ‘s morgens ook altijd vroeg klaar voor hun wandelingetje.”
Zoon Jorn vertelt over zijn avonturen in Zuid-Afrika: hij was er paardentemmer en safarigids. “Ik heb zelf ook heel wat omzwervingen gedaan: van Antwerpen naar de Congo, van Brabant naar de Languedoc… Ik heb zelfs een tijdje in Jabbeke gewoond”, glimlacht Anita. “Maar ik vond mijn draai daar niet.”
Afrikaanse brousse
Haar beroepsmilitair werd geboren in de Afrikaanse brousse. “Mijn man gaf destijds computeropleidingen in de Kasaï. Toen ik daar van Axel moest bevallen, was dat een heel avontuur.”
Bij OKRA staat Anita ook in voor de tafeldecoratie. “OKRA is mee met zijn tijd, alles gebeurt nu via de computer en tegenwoordig hebben we een ‘teamleider’ in plaats van een voorzitter. Dat klinkt iets moderner. Bij onze afdeling zijn de daguitstappen en groepsreizen ontzettend populair. We vertrekken altijd met een volle bus. Sommigen zien er dan tegenop om terug te komen in een leeg huis. Ik besef dat ik met Jorn veel geluk heb”, besluit Anita. (WK)
Wat is jullie lievelingsgerecht?
“Mijn favoriete gerecht is stoofvlees van everzwijn, met bruin bier en chocolade. Ook mijn quiches maak ik zelf, met geitenkaas en gerookte zalm bijvoorbeeld. De rijsttaart van mama valt bij mijn drie zoons in de smaak, maar ze zijn toch vooral verzot op mijn chocomousse en zelfgebakken wafeltjes. ‘t Is tot de doos leeg is, dan zeggen ze ‘ma, ‘t is weer tijd om te bakken’. Ik heb vroeger kookles gevolgd bij de KAV, en er staan altijd leuke receptjes in het Brugsch Handelsblad. Ik knip die allemaal uit om zelf eens te proberen. Alleen aan exotische gerechtjes begin ik liever niet. Niet omdat ik het niet lust, maar het is gemakkelijker om naar de Chinees te gaan.”
Wat is jullie favoriete plekje?
“Geef mij maar de niet-platgetreden paden en onbekende hoekjes. Van het Grootseminarie was ik verwonderd hoe stil het daar is, en onlangs was ik op bezoek in de Sint-Godelieveabdij: wat een prachtige binnentuin! Buiten de stadspoorten hou ik van Tillegem, Beisbroek, het strand van Zeebrugge,… In Sint-Michiels kan ik genieten van de zondagsmarkt en het leuke is dat je met de fiets direct in de binnenstad bent. Maar Sint-Andries is misschien wel nog iets groener. Het enige probleem hier, is een geschikte zaal vinden voor onze activiteiten met OKRA. Hopelijk kunnen we in de toekomst in het nieuw gemeenschapscentrum Xaverianen terecht.”
Waarom hou je van Brugge?
“Ik ben eigenlijk echt geen stadsmens: ik kan dat klokkengelui moeilijk verdragen. Maar Brugge is natuurlijk wel geen stad zoals Antwerpen of Brussel, met de fiets sta je van de Smedenpoort in tien minuutjes aan de Kruispoort. Al vind ik dat ‘s zomers met al die toeristen op straat wel een verschrikking. Je moet dan vooral zorgen dat je fietsbel goed werkt… en doorbijten. Bruges-la-Morte, dat is in mijn herinneringen nog niet eens zo heel lang geleden. Toen ik nog klein was, was Brugge na een bepaald uur echt doods. Maar, ook al erger ik mij soms aan al die vele toeristen, eigenlijk ben ik echt wel trots op mijn stad. Ik kijk ook al uit naar de opening van ‘t Zand.”
Wat doe je dit weekend?
‘s Zondags kookt Anita voor drie. “Sven en Axel komen dan ook altijd eten, en dan mag het eens iets specialer zijn dan tijdens de week. Mijn gehaktbrood met krieken bijvoorbeeld: heel populair in het Antwerpse. Mijn mama is van ginder afkomstig.”
“Nu zondag is het Moederdag, en toevallig ook mijn verjaardag. “Leuk, dan moeten we maar één cadeautje kopen”, zeiden mijn zoons. (lacht)
“Ik heb het restaurant uitgezocht en dit jaar wordt het eens Nepalees. Hoewel ik dus zelf nooit exotisch kook, weet ik de wereldkeuken wel te smaken. Heel leuk vind ik ‘De Wereld is Klein’ in Varsenare: de hele wereld op één bord.” (WK)
Aan tafel
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier