Maurits Verhaeghe (92) en Magdalena ’t Kindt (91) uit Gits vierden hun platina huwelijksjubileum. Op 5 oktober 1954 zijn ze getrouwd. Maurits was vroeger schoenmaker, Magdalena hielp mee in de winkel en stond in voor de zorg van de kinderen.
Maurits werd geboren op 20 oktober 1931 en groeide samen met zijn broers en zus op in Lichtervelde. “Mijn broer Henri en ik gingen altijd te voet naar school in Lichtervelde en in de Statiestraat passeerden we twee schoenmakers. Ik ben er een paar keer binnen geweest en besloot om schoenmaker te worden”, lacht Maurits.
“In het middelbaar ging ik naar de vakschool in Izegem om de stiel te leren. Ik hield ook van voetballen en ben keeper geweest in tweede provinciale bij Lichtervelde. Toen Magdalena en ik in Gits kwamen wonen, ben ik in Lichtervelde blijven spelen tot ik overstag ging en bij Gits ging spelen. Op die manier ben ik ook in het verenigingsleven gerold en ben ik een 40-tal jaar bestuurslid van VP Gits geweest. Ik sloot me ook aan bij de brandweer en maakte deel uit van het korps van 1958 tot 1990.” Maurits schopte het zelfs tot luitenant bij de brandweer.
Kennismaking
Maurits en Magdalena hebben elkaar leren kennen via de schrijnwerkerij van zijn broer Henri in de Sacramentstraat in Gits. “De ouders van Magdalena hadden een schoenwinkeltje en woonden op een boogscheut van waar mijn broer zijn schrijnwerkerij had. Mijn broer kende het gezin en zo maakte ik kennis met Magdalena. Ik leerde voor schoenmaker, dus had ik een streepje voor bij haar vader. Maar het waren andere tijden en Maurice ‘t Kint (de vader van Magdalena heette ook Maurice, red.) was best streng.”
“In het begin reed ik met de fiets naar de schoenfabrieken in Izegem en kwam terug met een paar dozen op mijn rek”
Madeleine bevestigt dat. “Moeder was toegeeflijk, maar vader niet. Ik ben nooit veel uit geweest. We moesten altijd voor het donker thuis zijn. Ik was nooitcontrarie,maar Maurits en ik zijn een keertje samen naar de cinema in Lichtervelde geweest. Die film bleek 5 uur te duren. Dus het was donker toen ik thuis was. Ik ga nooit vergeten hoe boos mijn vader toen was op me. Maar mijne Maurits wasne goeien.”
“Na mijn legerdienst zijn we op 5 oktober 1954 getrouwd en gingen we in de Kapellestraat wonen tot we in 1971 een nieuwe winkel met woongelegenheid kochten in de Gitsbergstraat”, vervolgt Maurits. Hij was er de schoenmaker van dienst, Madeleine ontfermde zich over de winkel en over de kinderen Paul, Christine, Carine en Sabine. “Vier slimme kinderen waar we altijd het volste vertrouwen in konden hebben”, vertelt Maurits. “Ook Madeleine was eenrappe. Ik heb het altijd jammer gevonden dat ze nooit de kans gekregen heeft om langer dan haar veertiende naar school te gaan.”
Gouden tijden
Vooral in de jaren zeventig braken gouden tijden aan voor de schoenwinkel. “In het begin reed ik met de fiets naar de schoenfabrieken in Izegem en kwam ik terug met een paar dozen op mijn rek, tot we in 1959 een eigen auto hadden. Een Fiat. We waren een van de eersten, maar in die tijd waren de mensen minder jaloers dan nu. Ze waren content voor ons. Na de verhuis naar de Gitsbergstraat kwam de mode écht op. Plots hadden we een veel breder aanbod en konden de mensen kiezen. Het waren mooie tijden. In 1992 namen Carine en haar man het roer van de winkel over. Toen zijn wij terug naar de Kapellestraat verhuisd, waar we momenteel nog altijd wonen.”
Magdalena en Maurits hebben negen kleinkinderen en vijftien achterkleinkinderen. (Eline Vincke)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
