Ruim 30 jaar al kiest In The Mood vanuit het Mercatordok in Oostende het ruime sop van zodra de lente kriebelt. Na al die jaren worden de zeilen nog altijd gehesen door dezelfde zes vrienden die de zeilboot 38 jaar geleden, zot van de zee en het varen, hebben aangekocht.
Het is een oud adagio in zeilmiddens: ‘Je hebt beter een vriend met een boot, dan zelf een boot.’ De zes van de In The Mood wijzen op een alternatief.
Schipper Michel Bero blikt terug: “In 1978 huurden Arne Pyson, Ron Moyaert, Rik Vanden Broucke, André en Marc Descheemaecker en ikzelf af en toe een zeilboot, type Jeanneau 32, om in onze vrije tijd te spelevaren en trips te maken naar jachthavens in de buurlanden. Maar de droom van een eigen boot sluimerde al langer.”
Taakverdeling
Precies 38 jaar geleden besluiten de zes met een eigen schuit het zeegat te kiezen. Hun oog viel op de Biscaya , een Dufour 32. Hun droom en investering krijgt meer structuur in de vzw ‘Ostend Sailing Promotion’ net als de taakverdeling aan boord: Michel is de schipper, Arne navigator en communicator, Ronny bootsman, Rik technicus, André staat in voor de bevoorrading en Marc voor de veiligheid en administratie. Met de Biscaya worden legendarische zeiltochten gemaakt, toch wordt al snel uitgekeken naar een wat groter vaartuig. Maar een Moody 42 die na lang zoeken een koopje lijkt, wordt voor hun neus weggekocht.
“Als wij een Noordzeehaven aanliepen, hielden de moeders hun dochters binnen”
Gelukkig zoekt ook in Glasgow een Moody 40 een nieuwe eigenaar: “Het vaartuig, bouwjaar 1979, was in goede staat en de eigenaar zeilde onze koop over naar Ramsgate. In de Royal Temple Yacht Club moesten we eerst nog onze bankbiljetten op tafel laten drogen, doorweekt als ze waren van onze kletsnatte overtocht tussen Oostende en Ramsgate”, herinnert Michel zich nog.
Ook buiten het vaarseizoen blijft de spirit van de crew branden. Op het Algemeen Statutair Souper worden de afspraken voor het komende zeilseizoen beklonken, de investeringen besproken, de begroting voor het onderhoud opgemaakt, de data geprikt voor de jaarlijkse grote reis van 2 à 3 weken, werkafspraken vastgelegd…
Volle diepvriezer
“Maar de meeste plannen en afspraken worden pas echt concreet bij het zondagse aperitief van de zes in hotel Pacific. Zo is er de recente installatie van een automatische piloot aan boord. Een ongeschreven wet: bij één- en meerdaagse trips zijn er altijd twee mede-eigenaars aan boord.
Het is bekend: de kok bepaalt de sfeer aan boord: “voor het vertrek worden, naargelang opvarenden in de hotelkeuken vers bereide maaltijden vacuüm verpakt en diepgevroren, enkel de pasta en aardappelen moeten dan nog gebunkerd worden De grote diepvriezer aan boord blijkt bijna even onontbeerlijk als de motor en de zeilen.
Bij voorkeur richten de zes de steven richting Groot-Brittannië: Zuidoost-Engeland, het eiland Wight, de oostkust met onder meer Londen en de Orwell River. Maar ook de Kanaaleilanden, Normandië en het noorden van Bretagne, de Nederlandse kust met de Wadden staan meerdere keren gelogboekt in de voorbije decennia.
Verbroederen met marine
Net als het rotweer en de droomzeilmomenten en alle hilarische anekdotes tijdens de zeilcampagnes: “In Portsmouth lagen we ooit samen met het Belgische fregat F 911 Westdiep . Wij deden allemaal dienst bij de Belgische marine, toen nog de Zeemacht. We werden op het schip uitgenodigd en verbroederden tot ’s nachts. Toen we elkaar de volgende dag op zee kruisten, riepen we de F.911 op, maar geen gehoor. Tot we even later via de VHF het jazzy ‘In the Mood’ hoorden klinken als begroeting”, aldus Arne die in 2020 om familiale redenen definitief afmonsterde. Ooit haalde het zestal de locale Franse pers toen ze een sportvisser redden, die op de strekdam van de Duinkerkse haven in het water was gesukkeld.
Ten slotte een uit de anonieme mond van één van de zes genoteerde maar niet gecontroleerde uitspraak: “Als wij een Noordzeehaven aanliepen, hielden de moeders hun dochters binnen!” (ML)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
