Gerard Leper uit Zillebeke, bij Ieper, viert vandaag zijn honderdste verjaardag. De eeuweling heeft nog een enorm goed geheugen. “Om 100 jaar te worden moet je niet zoveel doen, maar je moet er wel veel voor laten”, is de spreuk die Gerard mee geeft.
Gerard werd geboren in Veurne op 11 juli 1923 als jongste in een gezin van veertien kinderen. Zijn ouders hadden een boerderij in Steenkerke. Vader Aloïs was burgemeester van Steenkerke. “Recht tegenover onze boerderij woonde de moeder van Will Tura tot ze trouwde. Mijn vader overleed op 60-jarige leeftijd en moeder stond er alleen voor”, vertelt Gerard.
“Iedereen moest dus meewerken op de boerderij en later heb ik die boerderij overgenomen. Daarna heb ik vijf jaar bij Picanol gewerkt en heb daarna nog twintig jaar een varkenskwekerij gehad. In 1950 ben ik getrouwd met Madeleine Geryl. Zij is een twintigtal jaar geleden overleden. Twaalf jaar geleden kwam Gerard in de Zandvoordestraat in Zillebeke wonen.
Gezin stichten
Gerard en Madeleine kregen twee dochters: Christine en Monique. Christine is getrouwd met Ludo Vanroose, zij hebben een zoon Mathias en twee kleinkinderen: Nicholas en David. Monique is getrouwd met Jackie Defever. Zij hebben drie kinderen: Emilie, Annelies en Hannelore. Zij zijn de grootouders van Helena, Mateo, Mathé, Lukas, Laurens, Fran en Lenn. Gerard kent de verjaardag van zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen uit het hoofd. Hij is een echte encyclopedie. “Voor de computer en Google er was, konden we alles vragen aan vader. Het is ongelooflijk wat hij allemaal weet”, lachen zijn kinderen.
Een andere wereld
“Ik heb veel veranderingen meegemaakt, op alle vlakken”, zegt Gerard. “Het is een andere wereld geworden, zowel op het vlak van mijn familie, vrienden en kennissen als op het vlak van materiële dingen die ‘de vooruitgang’ genoemd worden. Materiële dingen komen en gaan, maar mensen blijven in het hart, voor altijd.”
“Al die tijd heb ik het geluk gehad dat er mensen zijn die mij hielpen en ondersteunden. Ik kon steeds op hen rekenen. Dit zijn de mensen die het meest in mijn gedachten zijn. Het zijn mensen die mij op alle vlakken hebben bijgestaan, zowel in vroegere als in latere tijden van mijn leven. Om niemand te vergeten, wil ik niemand opnoemen maar ik ken ze allemaal bij naam. Daarom wil ik iedereen laten weten dat ik hen heel dankbaar ben. Ik kan nooit teruggeven wat ik ontvangen heb”, besluit Gerard. (EG)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
