Het was op 14 april tien jaar geleden dat Marcella Pattyn in Kortrijk op 92-jarige leeftijd overleden is. Ze was het laatste begijntje ter wereld: met haar dood werd een 800 jaar oude traditie afgesloten. De tiende verjaardag van haar overlijden wordt op zondag 23 april herdacht met een misviering in de Sint-Maartenskerk en met een tentoonstelling over haar leven en werk in de begijnhofkapel. Het is ook 25 jaar geleden dat het begijnhof erkend werd als Unesco-Werelderfgoed.
Het zijn de Vrienden en Bewoners van het Begijnhof dit het initiatief namen om juffrouw Marcella tien jaar na haar overlijden te herdenken. Secretaris Herman Vromant: “Er was sinds haar overlijden elk jaar op tweede paasdag een misviering in de begijnhofkapel, maar door corona hebben we dit niet meer kunnen doen. Nu het voor de eerste keer opnieuw kan, is het net de tiende verjaardag. Daardoor hebben we gekozen voor de Sint-Maartenskerk.”
Congo
Juffrouw Marcella Pattyn – die 70 jaar als begijn leefde – is op zondag 14 april op 92-jarige leeftijd overleden in haar slaap in wzc Sint-Jozef in de Condédreef. Zij is op 18 augustus 1920 in Congo geboren en woonde later in Balgerhoeke (Adegem). Van kinds af wilde ze missiezuster worden in Afrika, maar wegens slechtziendheid (later werd ze helemaal blind) werd ze geweigerd.
In 2001 kreeg ze dan een bronzen standbeeld in het begijnhof. Als laatste begijn ter wereld was ze toen zelf een levend monument
Ze trad in 1941 op 21-jarige leeftijd binnen in het begijnhof van Sint-Amandsberg), al kreeg ze ook daar eerst tegenstand. In 1960 werd ze dan naar Kortrijk gestuurd om een ziekenafdeling op te richten. Ze was toen de jongste van negen begijnen in Kortrijk.
Standbeeld
Marcella was ook muzikaal onderlegd. Ze speelde orgel, piano en ook accordeon. Handwerk was verder haar grootste bezigheid. Ze verkocht haar zelfgebreide poppetjes aan toeristen en zamelde zo geld in voor de Katholieke Vereniging voor Zieken. In 2001 kreeg ze dan een bronzen standbeeld in het begijnhof. Als laatste begijn ter wereld was ze toen zelf een levend monument.
In 2005 moest ze noodgedwongen naar het rusthuis verhuizen. Marcella, die humoristisch uit de hoek kon komen, moest men ondanks haar blindheid niets op de mouw spelden en bijna tot het einde bleef ze taalvaardig en bij de pinken.
Nieuwe begijnenbeweging
Begijnen worden wegens hun zelfstandigheid soms de ‘eerste feministen’ genoemd en opmerkelijk is dat er sinds enkele decennia, vooral vanuit Duitsland, nieuwe bewegingen ontstaan zijn met het leven en werk van de begijnen als basis. Er is een koepelorganisatie met 17 gemeenschappen. Er zijn 500 vrouwen lid van deze nieuwe begijnenbeweging en er komen ook een nieuw soort woonprojecten – onder andere bij Louvain-la-Neuve – die met de vroegere begijnhoven te vergelijken zijn. Een Duitse delegatie brengt op dinsdag 25 april een bezoek aan Kortrijk.
De herdenkingsmis voor Marcella Pattyn heeft zaterdag plaats om 10.30 uur en wordt gevolgd door een receptie in de Sint-Annazaal van het begijnhof waar de aanwezigen in de mis kunnen aansluiten. Er is in de kapel van het begijnhof ook een overzichtstentoonstelling gewijd aan Marcella’s leven en werk, met onder meer voorwerpen en kleding die aan haar hebben toebehoord en ook allerlei fotomateriaal. De tentoonstelling blijft daarna nog te bezichtigen tijdens de openingstijden van de kapel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
