Na een fantastische carrière van maar liefst 78 jaar is Roger Verleden geen kerkbaljuw meer. De Moorsledenaar ontfermde zich decennialang over het plaatselijke kerkgebeuren. Na een val in de kerk is hij op 93-jarige leeftijd niet meer in staat zijn geliefde taken verder te zetten. “Maar op zondag ga ik wel nog naar de mis.”
De kerkdeur ’s ochtends openen en ’s avonds sluiten, het klaarzetten van de kerk voor tal van vieringen,… Het zijn maar enkele taken die Roger Verleden jarenlang vervulde in de Sint-Martinuskerk. Hij volgde meer dan 78 jaar geleden zijn vader op als kerkbaljuw in Moorslede.
“Ik ben altijd heel erg gelovig geweest, anders moet je ook geen kerkbaljuw worden”
“Mijn vader ging in Frankrijk werken omdat hij daar een centje meer kon verdienen. Eigenlijk wou ik niet in zijn voetsporen treden. Aanvankelijk was het plan om een jaartje de taak van kerkbaljuw te vervullen.” Uiteindelijk zijn dat een pak meer jaren geworden. Roger zorgde ervoor dat de kerk telkens kraaknet was voor de eucharistievieringen, doopsels, huwelijken en begrafenissen die er plaatsvonden. “Ik heb zoveel gezien. Vooral de begrafenissen van kinderen grepen me enorm naar de keel.”
Grafdelver
Roger sleet heel wat uren in de Sint-Martinuskerk, maar was vroeger ook nog actief als grafdelver op de begraafplaatsen in Moorslede en Slypskapelle. Die taak zou hij 53 jaar vervullen. “Ik stopte ermee toen ik 78 jaar was. Daarnaast stond ik ook jarenlang in voor het onderhoud van beide begraafplaatsen.”
Vroeger ging Roger ook op pad bij het overlijden van een bewoner. “In die tijden bestonden er nog geen doodsbrieven. Wanneer er iemand stierf, trok ik naar de wijk van de overledene om daar van deur tot deur de bewoners uit te nodigen voor de begrafenisplechtigheid.”
De kerkbaljuw werkte in al die jaren onder acht pastoors en twee priesters. “Met pastoor Debuf ging ik ooit op pad om een zieke de laatste sacramenten toe te dienen. Toen we buiten kwamen, keken we naar elkaar en wisten we dat die man nog niet onmiddellijk zou sterven. Uiteindelijk heeft hij nog zes jaar geleefd. Fantastisch toch.”
Oudste van het land
Doorheen de jaren zag Roger ook het volk in de kerk minderen. “Maar de grootste klap die de kerk heeft gekregen, is de coronacrisis. Plots mochten er nog maar tien of vijftien mensen binnen. Dat heeft immense gevolgen gehad voor het kerkgebeuren.”
Door een recente val moest Roger zijn taak als kerkbaljuw stopzetten. Daardoor komt hij nu zelf in vergelijking met vroeger veel minder in de kerk. “Ik ben altijd heel erg gelovig geweest, anders moet je ook geen kerkbaljuw worden.”
“Ik vind het spijtig dat ik mijn taken niet langer kan uitvoeren, maar het ging gewoon niet meer. Ik geraak nog moeilijk de trappen op. Anderzijds ben ik wel fier dat ik de oudste kerkbaljuw van België was en ik nu de titel van erekerkbaljuw kreeg. In de kerk zullen ze me nu nog op zondag zien. Want dan ga ik telkens naar de mis.”
Voor zijn jarenlange inzet voor de Sint-Martinuskerk kreeg Roger een mooie foto van de kerk en ook een grote paaskaars heeft inmiddels een plaatsje gekregen in zijn woonkamer.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
