Danny Jonckheere en Georges Vandromme hebben een boek geschreven over de parochiepriesters en de kerkgeschiedenis van Langemark-Poelkapelle. Op 27 september stellen ze het voor. “Negatieve kanten hebben we bewust niet uitgelicht.”
Het boek kreeg de titel ‘De parochiepriesters en de kerkgeschiedenis van Langemark-Poelkapelle door de eeuwen heen’. De schrijvers zijn niet aan hun proefstuk toe: in 2014 publiceerden ze ‘Hoe Langemark-Poelkapelle 109 keer een toekomst verloor’. En Georges Vandromme is bekend van ‘200 jaar burgemeesters in Langemark-Poelkapelle’ (2017), ‘Een wandeling langs 227 herbergen te Langemark-Poelkapelle’ (2019), en heel wat andere publicaties.
Sociaal weefsel
Een boek over de kerkgeschiedenis van de vijf parochies ontbrak nog in de archieven. “Godsdienst was aanwezig op de belangrijke levensmomenten, van het doopsel tot de begrafenis”, zegt Danny Jonckheere. “Priesters waren ook gezagsvolle mensen, die heel wat betekenden in de maatschappij. Ze bepaalden het beleid in hun parochie, maar waren ook actief in het sociale weefsel. Zo was onderpastoor Jan Vandeweghe een van de stichters van basketbalclub Rapid Langemark.”
Het duo dook voor dit boek heel diep in de geschiedenis, vanaf het ontstaan van de proosdij van Voormezele in 1069, die tot de 18de eeuw de moederkerk van Sint-Paulus Bekering Langemark en de hulpkapellen in Poelkapelle en Sint-Juliaan zou zijn. “In totaal konden we 187 priesters traceren. Hiermee hebben we zeker blinde vlekken uit de gemeentegeschiedenis weggewerkt. Het is ook een eerbetoon aan alle priesters die in onze gemeente actief waren. Zij verdienen dit ten volle. Negatieve kanten hebben we bewust niet uitgelicht. In de volksaard zullen die wel bekend zijn.”
Het boek is doorspekt met weetjes en anekdotes. “Na de Groote Oorlog wordt in Langemark hoofdonderwijzer Cyriel Muyssen door burgemeester Cotteau weggeplukt uit de jongensschool om secretaris te worden van de gemeente. Volgens ons was hij dé persoon in Langemark die de heropbouw zou trekken. Pastoor Paulus Mullie doet hetzelfde in Bikschote. Op 4 augustus 1920 komt hij als Kortrijkzaan met zijn vélo aan in het doodstille Bikschote, waar dan 185 parochianen wonen. Zijn woning? Een houten kamertje van drie bij drie meter in een kloosterbarak. Op 21 maart 1921 slaagt hij erin om koning Albert I een bezoek te laten brengen aan zijn parochie. Hij gidst hem langs de noodbarakken door de woestenij. In zijn parochie laat hij op 1 september 1924 de tweede kerk in de frontstreek inwijden. In 1925 wordt hij tot Ridder in de Leopoldsorde bevorderd. Hij zal tien jaar ten dienste staan van Bikschote en wordt de grootste promotor van de heropbouw. Zijn vier handgeschreven schriftjes zijn pareltjes en worden door de kerkfabriek van Bikschote zorgvuldig bewaard.”
Symboliek
Tijdens het evenement op 27 september om 19.30 uur in de Sint-Pauluskerk staan de voorstelling van het boek en een signeersessie op het programma, maar ook de vereremerking van een aantal leden van de kerkfabriek. Het geheel wordt opgeluisterd door Ludo Geloen. Katelijne Vanbeselaere interviewt de auteurs, en het gemeentebestuur biedt ter afsluiting een drankje aan.
Dat de voorstelling plaatsvindt op 27 september, is geen toeval. “In 2025 is het op 28 september honderd jaar geleden dat de Sint-Pauluskerk heringewijd werd. Er is ook een link naar ons vorige boek: vijf van de 109 slachtoffers in ‘Hoe Langemark- Poelkapelle 109 keer een toekomst verloor’ stierven op 28 september 1918.”
234 bladzijden, 24 euro, vanaf 27 september te koop in de dienst voor Toerisme en bij de auteurs.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
